gunluk hayatimizin buyuk bir kisminda disariya kendimizi yansitmadan yasariz. Bazen en yakinlarimiza dahi gizleriz icimizde kopan firtinalari. Sosyal medyada kisa sureli gordugumuz diger mecralarda inanalr en harika kusursuz taraflarinu yansitir bizlere. Onlarin o hallerini gorup icerleniriz. "inanlarin hayatlari ne guzel neden ben degil?" diye. Oysaki hep birbirimize demez miyiz sosyal medya yalan diye? peki kim buna icten ice inanip kiskancligini durdurabiliyor?
Sanirim ben de dahil kimse.
Insanlara ozsnip kiskanip geciyoruz hsyatimizin bir cogunu. Yetiskinler bizi bu yonumuzden yargiliuor cogu zaman ama kendileri de gunluk hayatta cokca kez ozeniyor akranlarina.
Sokakta yururken, insanlar arasinda, bizi ilk kez gorenlerin etrafinda mukemmel olmaya calisiriz cokca. Ama bazen o maskemizi sarisicak oyle seyler olur ki dayanamayiz ve maskemiz duser yuzumuzden.
Bunun bendeki en buyuk ornegidir sokakta gordugum uzgun insanlar. Kizgin demiyorum bakin. Uzgun.
Sokakta aglayarak yuryen biri gordugum zaman uzun sure dusunurdum o insan hakkinda. 'kim bilir ne yasadi' derdim kendi kendime. O kadar icli ve aciklilardi ki kendileri tutamamislardi veya cok sikilmislardi bu yalan dolandan. Hayatin ne kadar igrenc oldugunu saklamiyorlardi artik. Uzgunlerdi ama rahatlamislardi. Nereye gidiyorlarlarsa gitsunler o maskeye ihtiyaclari yoktu artik. O olmadan faha iyiydiler. Hislerimiz.saklamamiz icin mi vardi oysaki? Kim dedi bize bunlari? Neden durustlugi emreden Tanrinin emrinde yalanlarla yasiyordu bu insan oglu? Tanri dememiydi oysaki ne olursa olsun durust ol diye. Bu kadar yorucu bit seyi neden yapiyotlardi peki?
cevap cok basit. Yalanlarla gercek olur hayaller.
Olmasini istedigimiz sey olmus gibi davranmak insani icten ice tatmin etmistir her zman. Bir avuc yalana inandirmistik o kucuk beyinletimizi. Gerceklerle yuzlesicek gucu bulamiyorduk cunku. Bir kac kisinin bizi olmamizi istedimiz kisi sanmasi bile iyi hissettieiyordu bir yerde. O yuzden katlandik buna, bu kadar aciye. Cidden guluc yaratiklariz sanirim. Farkli olanlari ayrastirmsya musait yuvarlak kaliplara girmeye calisan koseli insanlariz biz. Olmadigimiz biri gibi davranmaya musait, kabul etmekten yoksun bi kac acinasi varligiz.
Kendimizi habire birileri ile kiyaslamaktsn kendimizi red edip mutlu olmaktan yoksun melonkolik insanlariz. Vaz gecemiyoruz ne kadar desek de. Farkinda olsa fa yuzumuze carpilmasina ihtiyacimjz var cogu zaman.
Birilerini bizi kabul ettigi zaman biz onlari kabul edicez eminim ki.
peki ilk kim baslicak bu kucuk mucadeleye
bekliyecek.miyiz biri baslasin diye daha ne kadar peki. Sozde bu cesur insanlar neden susup oturuyor ve boyun egiyor su an. Ayaklama ne zamndir bi kac kisi ile oldu ki, ne zamndir tek insan tum dunyaya ses oldu
Bir suru fisilti bir ciglik olmustur tarih boyu, bir cigliksa siradan bir fisilti
Bir kere olsun o maskelerin sesi ile yalan soyleden bir olsa bu insan oglu ayni amaclar icin. Birbirimize duydugumuz kin asla bitmedi ama kime fayda sagladi ki bilinmez
Birbirimizi kabul ettigimiz anladigimiz an gercekten dost olucak tum bu insanlar kirli dusuncelerini geride biraktigi vakit
tek bir ciglik milyarlarca ses
