Vertrouwen of ontvoerd worden? (Flikken Maastricht)

Vrij en voorzorgsmaatregels nemen(hoofdstuk 32)

Eva: Ik heb heel slecht geslapen, ik had nachtmerries. Normaal was Wolfs er altijd om me te troosten, maar die zit in een andere cel. Ik dacht de hele tijd aan de dingen die me ooit zijn gebeurd en wat de politie agent zei. Ik snap hem niet, waarom wil hij me niet geloven, of doet hij dat. Hij heeft bewijs dat het via Wolfs zijn computer is geweest, maar met de camera beelden erbij. Heeft hij geen bewijs dat wij het perse hebben gedaan. Wolfs heeft het ook niet gedaan, zo stom is hij toch niet. Hoop ik tenminste. Ik verveel me echt, ik kan alleen maar zitten of een beetje rondlopen. Ik hoor dat er op mijn deur word geklopt, het waren nieuwe kleren en kam + tandenborstel. Ik kleedde me aan en moest weer verhoord worden, deze keer was het een vrouw. Ik zag dat ze niet lelijk was, zou Wolfs haar hebben gehad, hij vind mij toch leuker dan haar? Ze zei ''Hallo, ik heb u collega gisteren ook verhoord en wil nu u kant horen van het verhaal. De man die u had verhoord zal nu Wolfs verhoren.'' ik zei ook ''Hallo, dat is prima. Vraag maar de dingen die u te vragen heeft. Hoe lang moeten ik en Wolfs hier blijven?'' De vrouw begint met vragen ''Klopt het dat u geen stel bent? Waarom deed u alsof? Heeft u echt niks op de computer gezocht van Daan de Vos? We hebben de computer in beslag genomen en getest op vingerafdrukken, die van u, Wolfs en een met handschoenen staan er op. Hoe komen die van u erop? Beschermd u Wolfs of heeft u het samen gedaan? Gisteren wilde u niks vertellen wat Daan de Vos of de ontvoerder hadden gedaan, vandaag wel? Bent u niet boos op hem en wil u dingen van hem weten om wraak te nemen?'' IK begin te praten, ze stelde zo veel vragen, ik kan ze niet allemaal onthouden denk ik. Ik zei ''Ik deed inderdaad alsof dat we een stelletje waren, omdat het ons grappig leek en we zo konden meepraten met Mark en Emy. Dat kon eerder ook wel, maar dit leek ons leuker. Ik heb echt niks opgezocht op de laptop van Wolfs en hij ook niet, dat is toch super dom. Zoiets doen wij echt niet en je word meteen gelinkt met dat het Wolfs laptop is, zo dom zijn we echt iet. Mijn vingerafdrukken staan op de computer, omdat ik was de kamer aan het poetsen en die lag in de tas. Ik wilde de tas aan de kant zetten en toen viel de laptop eruit. Ik pakte hem op en legde hem terug in de tas'' De vrouw zei ''U wist dat de laptop er was, wil wraak nemen op Daan de Vos en haat meneer Wolfs omdat hij u in de steek liet bij een kans om een verkrachter aan te houden. Hij ging weg en u werd ontvoerd en verkracht, dan zou ik ook wraak hebben op hem.'' Ik zei ''Ik heb geen wraak tegen Wolfs, eerst wel, maar ik was boos, had geen wraak tegen hem. Hij moest naar zijn dochter, wat ik niet snapte. Het zit weer helemaal goed tussen ons. Wraak heb ik niet snel hoor, niet tegen Daan. Ik wil dat hij word opgepakt, ik zou hem niks aandoen'' De vrouw zei ''Oké, doet u collega hem ook niks aan denkt u? Wil die wraak nemen omdat hij u allerlei dingen heeft aangedaan?'' Ik zei ''Wolfs is zo stom niet hoor en dat zou die echt niet doen'' Ik ging weer terug naar mijn cel en over 1 uur mocht ik gaan, omdat het bewijs tegen me te klein was om me vast te houden.

Wolfs: Er was een man die me verhoorde, ik hoop niet dat hij Eva ook heeft verhoord. Hij kan nogal boos worden, hij stelt de hele tijd dezelfde vragen. Ik heb ze zelfs al vaker beantwoord. Ik moet niet boos worden, want dan maak ik me verdacht. Het is toch handig dat ik zelf bij de politie zit, dan weet ik de vragen en hoe ik me moet gedragen om niet verdacht te worden. Ik heb net gehoord dat ik over een uur weg mag, hopelijk mag Eva dan ook weg. De tijd ging nu opeens heel snel, ik werd verhoord en iemand kwam de kamer binnen en zei dat de tijd om was. Ik liep naar de balie om mijn spullen te pakken en zag Eva ook deze kant op komen. Ze keek me bang aan, maar dat snap ik wel, het is niet niks om in de cel van een politie kantoor te zitten. Ze pakte ook haar spullen, maar ik liep alvast naar buiten. Ik weet niet of de politie afluister materiaal in onze kleren heeft gestopt of camera's in onze kamer. Als dat zo is, kunnen we niet meer fijn leven. Ik liep met Eva langs een rivier, ze was stil, ik ook. We gingen naar een restaurant en ze schreef dingen op een briefje. Ik las het briefje en er stond op ''Worden we denk je afgeluisterd? Moeten we voor de zekerheid nieuwe kleren kopen? Moeten we een andere kamer vragen Misschien hangen er camera's? Wat heb jij verteld, toen ze foto's lieten zien? Ik schreef ook op het briefje ''Ik denk dat nieuwe kleren kopen slim is en een nieuwe kamer aanvragen ook. Anders pakken we de eerste kamer die we hadden gewoon weer. Ik heb gezegd dat het voor de grap was, jij ook. Ze knikte en we gingen meteen naar de winkel. Eva kocht 2 korte mouwen shirtjes, een vest, 2 lange mouwen shirtjes, 3 broeken, jas, ondergoed, kam, tandenborstel, elastiekjes voor in haar haar en mascara. Ik kocht 2 lange mouwen bloesjes, 3 broeken, een vest en jas en tandenborstel. Ik mocht haar kam gebruiken, dat koste weer wat geld. Ze hadden nog een andere kamer vrij en die namen we, we checkte eerst of we camera's zagen of afluister materiaal. Dit was niet het geval en ik had zelfs zo'n ding gekocht die dat kon spoten. Deze kamer was goed. Onze oude kleren en dingen hebben we aan een goed doel gegeven. Dit was natuurlijk beter dan weggooien, maar toch waren we bang dat er iets inzat wat mijn apparaat niet kon zien. Bij deze kamer was dat niet, hun hadden niet kunnen weten welke kamer we zouden kiezen en of we zouden switchen. Er waren vier kamers vrij en het is onmogelijk om in alle afluister apparatuur te plaatsen, zeker voor de hoeveelheid bewijs ze hadden en we waren geen grote criminelen. Dat waren we helemaal niet natuurlijk, maar als we voor dit beschuldigd werden, zouden we kleine criminelen zijn. Eva kwam naar me toe en deed de gordijnen dicht. Ze barste in tranen uit, ik vond het zo erg voor haar. Ik vroeg wat er was en ze zei ''Niks, hoor, ik stel me gewoon aan'' Ze veegde haar tranen weg en ik ging langs haar zitten, ik legde mijn arm om haar heen en trok haar tegen me aan. Ze begon met vertellen, soms was ze moeilijk te verstaan door het huilen ''Ik ben echt een aansteller, ik huil ook zo vaak en val jou er de hele tijd mee lastig, sorry. Die man die me verhoorde, was boos omdat ik niet wilde vertellen wat de ontvoerders allemaal hebben gedaan. Ik wist gewoon dat hij het dossier voor hem had liggen, hij wilde me alleen maar pijn doen, in mijn hart. Ik zei dat ik het niet wilde en hij het dossier al gelezen had, dus dat het geen zin had dat ik het zou vertellen. Toen bleef hij maar aandringen dat ik het moest vertellen en toen wilde ik snel weg en naar mijn cel. Ik had weer veel nachtmerries gekregen en was bang. Ik dacht aan mijn verleden, Daan de Vos, de politie agent en maakte me zorgen om jou'' Ik onderbrak haar, ik vond het zo zielig voor haar en zei ''Je bent geen aansteller, niemand ziet het als er iets met je aan de hand is. Als je pijn hebt ga je altijd door met werken of wat dan ook, ook als de dokter zegt dat het niet verstandig is. Je bent de meest sterke persoon die er is, ik ga je helpen met je nachtmerries beloofd. Ik vind het helemaal niet erg, dat je over je gevoelens praat of over dingen die je hebt meegemaakt. Ik kan je juist beter helpen zo denk ik, vroeger wist ik gewoon niet hoe en nu iets beter. Om mij moet je geen zorgen hebben, ik maakte me juist zorgen om jou. Ik heb daarom slecht geslapen'' Ze lachte weer een beetje en zei ''Bedankt dat je altijd zo aardig bent en wil helpen. Om mij moet je ook geen zorgen maken, het gaat al weer wat beter.'' IK lachten en zei ''Oké, ik ga je wel helpen en we moeten bepalen hoe we het gaan aanpakken met Daan en mijn computer'' Ze zei ''Doen we dat morgen, dan vandaag nog even rustig aan doen en aan leuke dingen denken.'' Ik zei ''Dat is prima, we moeten wel nieuwe telefoons kopen, doen we dat morgen?'' Ze zei ja en ging lekker voor de tv zitten. Ze keek het nieuws en zocht een leuke film voor vanavond uit, ik was eten aan het maken. Ik had gewoon broodjes gemaakt voor het middag eten en de middag was alweer heel snel om. We gingen de film kiezen die ze had gekozen, het was een detective film. Ik had nog wat snacks gemaakt en die aten we op. Ik zag dat ze inslaap was gevallen en ze legde haar hoofd op mijn borst. Ik trok een deken over haar heen en zette de tv uit en deed het licht uit. Ik ging ook slapen. Niet heel dicht tegen haar aan zoals normaal, toch bang voor de camera's. Dat was ze ook, dus we deden voorzichtig en deden buiten gewoon als dat we collega's waren.