Vertrouwen of ontvoerd worden? (Flikken Maastricht)

Tranen en verleden (hoofdstuk 2)

Eva: We zijn op het bureau aangekomen en we brengen verslag aan Mechels uit van hoe het er tot nu toe voor staat. Ik ga meer informatie over het slachtoffer verzamelen, terwijl Wolfs aan het bellen is met zijn dochter. Ik weet niet wat er de laatste tijd aan de hand is met Wolfs. Als ik het vraag ontwijkt hij de vraag, maar ik wil hem wel heel graaf helpen. Ik vindt het stom om hem zo sip en gestrest te zien. Ik typ in het systeem mijn inloggegevens in en typ de naam van het slachtoffer in. Ik kijk raar op als ik zie dat hij een strafblad heeft. Ik zie dat hij toen die 16 was een overval heeft gepleegd en toen hij 22 was had hij nog een keer een overval gepleegd, maar deze keer met geweld en wapens. Hij heeft beide overvallen gepleegd met ene Chris Schippers, hij is ook 50 jaar net als Jan. Ik haal Chris door het systeem en hij heeft een heel groot strafblad: 1 keer een overval toen de 16 was, 2 keer gewelddadige overval, 1 keer had hij iemand aangerand en verkracht. Hij heeft ook een gevangenis straf gehad, voor die overvallen 8 jaar en voor die aanranding en verkrachting 4 jaar. Hij is niet getrouwd, maar ik zie wel dat er nog een aangifte staat tegen hem. Huishoudelijk geweld tegen zijn ex-vriendin, ze heet Senna Janssen en is 44 jaar. Er is te weinig bewijs voor zover ze het nu kan zien, dus waarschijnlijk word de zaak geseponeerd.

Wolfs: Ik zie dat Fleur mij probeert te bellen en ik neem op. Fleur ''hallo pap, hoe gaat het?'' Ik antwoord met het gaat goed, en met jou? Fleur ''met mij gaat het ook goed, is het goed als ik vanavond naar de Pontie kom met thijs?'' Ik antwoord met Thijs? Fleur ''Ja, je weet wel mij vriendje, reageert ze op een verveelde en lichtelijke boze toon" Ik zeg oja, sorry was het even vergeten. Kom maar om 21.00. Fleur ''Oké, tot dan''. Ik ga even kijken hoe het met Eva gaat, ze vertelde wat ze had ontdekt. We gaan nu maar eens de familie inlichten. Ik rijd en Eva zit langs mij, met het adres van hun huis. Eva drukt op de deurbel en er doet een jong meisje open, ik schat 9 of 10 jaar oud. Ik vraag of haar moeder thuis is, ze antwoord met dat ze naar de winkel is. We vragen of we binnen mogen komen, ze zegt dat ze geen vreemde binnen mag laten. Dat snapte we en we gingen in onze auto zitten, om te wachten tot de moeder terug komt. We zien dat de moeder bij het huis is aangekomen. We vragen of ze Lisa Vissers heet en zeggen dat we van de recherche zijn en vragen of we even binnen mogen komen. Ze vraagt meteen of er iets is met haar man Jacob. Eva zegt dat we helaas spijtig nieuws hebben en dat Jacob is overleden en dat ze denken aan een verdacht overlijden. De vrouw vraagt wat ze bedoelen en ik antwoord dat we denken aan moord. De vrouw begint hard te huilen en raakt helemaal in de stres. Ik vraag waarom ze dacht dat er iets met haar man aan de hand is. Ze antwoord hierop dat hij gisteravond niet was thuisgekomen en dat hij dat wel eens vaker doet omdat hij een huisarts was. Hij werkte in Amsterdam en als die dan soms pas om 20.00 uur klaar was sliep die in een hotel. Hij stuurde altijd een appje als die in een hotel zou slapen en dat deed die niet, dus ik dacht dat hij het vergeten was. Vanochtend nam die zijn telefoon niet op, dus maakte ik mij erge zorgen. Ze vroeg hoe die om het leven was gekomen en Eva zei dat ze hier nog geen antwoord op kon geven omdat het onderzoek nog aan de gang was.

Eva: We gaan nu weer terug naar het bureau. Als we zijn aangekomen bel ik met de Amsterdamse collega's en vraag wat meer informatie over hem omdat die in Amsterdam werkte. Ze zeiden dat ze helemaal geen Jacob Vissers kende en dat ze haar dus niet konden verder helpen. Eva was verbaast om dit antwoord en ging meteen naar Mechels en Wolfs om dit nieuws te delen. Eva dacht dat hij vreemdging omdat hij blijkbaar vaker langer wegging en dat het raar was dat hij tegen zijn vrouw zegt dat die in Amsterdam werkt terwijl dat niet zo is. Wolfs zocht nog eens in de computer en hij kwam er achter dat hij nergens voor een baan was ingeschreven. We gaan vandaag nog even naar die Chris toe, zijn oude vriend. We kwamen aan in een huisje dat in een bos lag. Het huisje zag er knus uit van buiten, met wit houd en een zwart dak. We klopte op de deur want de bel deed het niet, iemand keek uit het raam. Het was een man, maar hij zag er anders uit als op de foto's. Ik ging even achterom kijken en zag dat hij de deur uitliep, ik wilde hem tegenhouden en riep ook dat Wolfs moest komen. Ik had een arm vast van Chris, maar hij duwde me op de grond. Ik viel best hard op de grond en had mijn pols bezeerd. Wolfs rende meteen naar mij toe en hielp me overeind. Hij vroeg hoe het ging, ik zei dat het goed ging. Daarna rende we snel achter hem aan en ik vloerde hem op de grond. Wolfs kwam een paar seconde er bij staan en sprak de man boos aan omdat hij mij op de grond had geduwd.

Wolfs: Ik zag hoe die Chris Eva vloerde en was meteen heel bezorgd. Ik was bang dat ze zich heel veel pijn had gedaan, ze zei dat het wel ging. Ik ken Eva al heel lang en ik zag dat ze wel pijn had, maar ze is echt een doorzetter. Ik vind het vreselijk om haar in pijn te zien en was dan ook niet aardig tegen deze man. Ik vroeg op het bureau wat zijn naam was, maar hij antwoorde niet. Hij leek nogal dronken, dus deed ik hem in de cel om te slapen. Het was nu 3 uur verder en we gingen die man verhoren. We hadden hem nogmaals gevraagd naar zijn naam, hij antwoorde weer niet en toen hadden we zijn vingerafdrukken afgenomen. Het systeem lag er uit, het was heel raar. De verdachte bleek niet Chris te zijn, want toen het systeem weer werkte kwam er uit dat deze man Jasper Groothuizen heette. Hij werd gezocht voor autodiefstal, dus hij is aangehouden daarvoor. We hadden hem vragen gesteld, maar hij antwoorden niet. Toen probeerde de man op te staan en Eva ging voor hem staan omdat ik een beetje een kort lontje had. De man word opeens heel erg gestrest en slaat Eva in haar gezicht. Ik geef hem meteen 3 klappen in zijn gezicht en er komen collega's aan en die halen mij van de man af en Marion gaat naar Eva.

Marion: Ik neem Eva mee naar een aparte kamer, en vraag hoe het met haar gaat. Ze antwoord dat het prima gaat, ik geloof hier niks van. Ze is een stoere meid, maar ik ken haar verleden wel en weet dat ze een doorzetter is. Ik zeg dat ik aan haar zie dat ze pijn heeft, hierop antwoord ze ''ik kan ook echt geen geheime houden bij jou, met een lachend toontje''. Ze verteld van wat er is gebeurd en dat hij haar al eerder op de grond heeft geduwd en ze haar pols bezeerde. Eva ik weet dat jij het niet nodig vindt, maar we gaan even naar het ziekenhuis. Eva antwoorde hierop terug dat het echt niet nodig was. Toen ze bij het ziekenhuis waren aangekomen deed de dokter wat testjes en de blauwe plek zou wel weer wegtrekken die ze net onder der oog had. Ze had haar pols ook bezeerd, die was gekneusd en ze moest rustig aan doen met haar pols en niet te zware dingen dragen. Ze kreeg ook een verbandje eromheen ter bescherming. Toen ze in de auto zaten vroeg ik wat details over de zaak en toen zei ze dat ze terug dacht aan haar verleden (toen ze door haar vader werd mishandeld en verkracht). Marion zette de auto langs de kant en omhelsde Eva. Eva zei dat ze niet zo aardig hoefde te zijn, ik zei van wel. Opeens barste ze ij tranen uit en vertelde alles wat haar dwarszit en dat ze de laatste tijd slecht sliep. Toen we terug op het bureau waren kwamen Wolfs en Romeo meteen naar ons toe, ze vroegen hoe het met Eva ging.

Wolfs: Ik was blij om Eva weer te zien, ze had zich wel degelijk pijn gedaan. Ze had verband om, ik kon het net zien onder haar mouw. Ze probeerde het te bedekken. Ik had ondertussen een opsporingsbevel voor Chris laten uitgaan. Ik en Eva mochten iets eerder naar huisgaan.

Romeo: Ik en Marion mochten een beetje meehelpen met de zaak van Eva en Wolfs. Daar was ik wel blij mee. Er kwam net een melding binnen van een gewapende overval, ik en Marion gaan direct ter plaatsten. Als we bij de juwelierszaak aankomen lijkt het of de overvallers weg zijn. We gaan naar binnen en zien dan het personeel op de grond zitten, ze zijn vastgebonden. Opeens maken ze een raar gebaar, zoiets als dat we moesten weggaan. Ik keek naar rechts en zag dat Marion de medewerkers aan het bevrijden was. Opeens kreeg ze van een van de overvallers een harde klap op haar achterhoofd, ze viel neer op de grond. Ze was bewusteloos en kreeg een spuitje. Romeo kreeg ook een klap, maar eentje in zijn buik en hij werd vastgebonden.

Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk. Ik hoor graag of jullie nog tips of tops hebben. Sorry als het niet de beste spelling is. Sorry als ik niet hele mooie zinnen maak.