Vertrouwen of ontvoerd worden? (Flikken Maastricht)

Praten over verleden (hoofdstuk 14)

Eva: We waren vandaag aangekomen, in Noorwegen. Ik ben hier twee keer geweest, maar daar denk ik liever niet aan terug, de eerste keer was ik 2 jaar en de tweede keer 6. Ik was er de tweede keer met mijn vader en Maurice. We hadden toen een klein vakantie huisje, het was wit, met een rood dak en deur. Het huisje had een mini woonkamer, met een bank en 2 lounge stoelen. Het had echt een hele kleine keuken, ik zou het niet echt een keuken noemen, maar het was heel ouderwets en de apparaten werkte niet super goed. Er stond een wasbak en een fornuis. Het huisje stond op een vakantie park, maar er was een zwembad en een grotere keuken en een douche. In het huisje was ook een badkamer, met een bad. Ik haatte dat bad echt, omdat als mijn vader boos was, hij me weleens bijna liet verdrinken in dat bad. Maurice had hij een keer alleen in dat bad gelaten, hij was bijna verdronken. Ik had hem toen proberen te reanimeren, maar hij mocht niet naar het ziekenhuis van mijn vader, want dat koste te veel geld. We hadden niet veel geld, dat kwam omdat mijn vader geen baan had. Mijn vader maakte altijd het geld op, omdat die altijd bier dronk en hij zei dat het onze schuld was dat het geld op was. Ik moest ook altijd koken, hij deed dat nooit. Als ik het liet aanbranden strafte de me op veel verschrikkelijke manieren.  Na dat mijn moeder was overleden toen ik vier was, ging hij me heel erg vaak verkrachten. Dat deed die toen mijn moeder er was heel soms, maar dan wel als ze niet thuis was. Ik probeerde me altijd te verstoppen, maar hij vond me altijd. Maurice nam het dan weleens voor me op, maar mijn vader sloeg hem dan ook heel hard. Hij was in de avond vaak niet thuis, vanaf 18.00 uur dan, hij ging dan naar cafés. Hij kwam altijd dronken thuis en dan maakte hij mij of Maurice wakker, omdat we bijvorbeeld zijn bed moesten opmaken, terwijl we dat al hadden gedaan, maar volgens hem was het niet goed genoeg. Soms zei ze dat ik boodschappen ging doen, terwijl ik stiekem met Maurice buiten ging spelen. Als we op vakantie waren in Noorwegen, gingen we vaak zo ver weg van hem en soms gingen we stiekem zwemmen. Er waren ook nog 2 slaapkamers, een grote kamer, maar die was van mijn vader. Als mijn vader dronken was sliep, werd hij nog agressiever dan hij normaal was, hij deed dan de ergste dingen bij mij en Maurice. De kamer van ons was heel klein, maar we konden er net slapen. Ik mocht ook nooit gaan zwemmen  of leuke dingen doen met Maurice van mijn vader, omdat ik moest helpen in het huishouden. Dit werd alleen maar erger toen mijn moeder er niet meer was. Toen ik in Noorwegen was, had mij vader me heel veel pijn gedaan en Maurice ook. Ik wil er echt niet meer aan denken, ik heb dit  nog nooit tegen iemand gezegd. Opeens schrik ik wakker uit mijn gedachten, het is Wolfs.

Wolfs: Ik kom de kamer binnen en zie Eva zitten op het bed, het gaat gelukkig wel beter, de voedselvergiftiging word wel al minder. Als Eva haar medicatie heeft gekregen, voelt ze zich echt stukken beter, we zijn in de ochtend nog even door het cruiseschip gelopen. Ik zie dat haar ogen nat zijn, heeft ze gehuild? Ik hoop het niet, ze is zo aardig, ze verdiend het niet. Ze denkt ook veel aan vroeger, denk ik, ze slaapt er zelfs slecht door en heeft weer nachtmerries. Ik kan haar niet goed helpen, want ik weet niet wat er is gebeurd. Zal ik anders vertellen waarom ik naar Maastricht ben gekomen, ik heb dat nog nooit tegen haar verteld. Ik praat er niet graag over en ben niet trots op wat ik heb gedaan. Misschien als ik praat, praat ze ook over vroeger. Ik moet wel moed bij elkaar krijgen om haar te vertellen over Amsterdam. Ik zeg tegen Eva ''Eef, ik weet niet of je tijd hebt of het druk hebt, maar ik wil je graag wat vertellen over Amsterdam. Ik praat er niet graag over, maar ik vind dat je het moet weten en ik gewoon geen geheimen hebben voor je'' Ik hoop dat als ik het heb verteld, ze ook gaat praten, ik wil ook geen geheimen voor haar hebben. Ze antwoord met ''Ehh, is goed, ik heb wel tijd. Weet je zeker dat je het wil vertellen, ik snap echt dat het moeilijk is om erover te praten en ik wil ook geen geheimen voor jou hoor'' ik begin te vertellen beetje verlegen en onzeker of ik het wel moest doen ''Ik werkte in Amsterdam als politieagent, dit deed ik veel jaar. Toen werd ik rechercheur en kreeg ik een mannelijke collega. Ik kwam erachter dat hij getrouwd was, hij had een vrouw en een zoontje. Ik vond hun heel aardig en had een goede bant met zijn gezin. Ik werkte echt jaren met hem samen, we waren beste vrienden. Ik ging zelfs mee met vakanties met hem en zijn gezin, we deelde alles met elkaar, we hadden geen geheimen. Ik had een groot geheim voor hem, waar ik ook veel spijt over had. Ik had een affaire met zijn vrouw, toen kwam hij erachter en hij had een kogel door zijn kop geschoten. Ik voelde me echt verschrikkelijk en heel erg schuldig, ik wou dat ik het nooit had gedaan. Het hele bureau wou me niet meer zien, maar ik snapte het wel, het was ook mijn schuld. Ik was erachter gekomen dat Fleur in Maastricht studeerde en ik wou haar graag leren ontmoeten, dus ben ik hierheen verhuisd. Ik heb die vrouw en zoontje daar gelaten, ze verdiend iemand die beter voor haar is. Dus ik heb geen contact meer met hun, maar ik denk dat het beter is zo.'' Ze antwoorde ''Wat vreselijk voor je, ik wist een groot gedeelte al van dit verhaal. Toen moest ik voor een zaak naar Amsterdam weet je nog, ik had een van je oud collega's gesproken. Ze was erg boos, ze vertelde alleen maar dat je een relatie had met de vrouw van je collega en dat hij zelfmoord had gepleegd. Ik geloofde niet dat je de vrouw en dat kind had laten zitten, ik vond dat niks voor jou. Maar toen ik dit een paar jaar geleden zei kregen we ruzie en ontdekte ik dat je nog een vrouw en kind hebt laten zitten. Ik hoop dat je dat niet nog een keer doet, want anders zijn we echt geen vrienden meer'' Ik antwoorde ''Sorry dat ik toen zo boos reageerde toen je al die dingen vraagde, maar het was gewoon te pijnlijk om erover te denken. Ik snap als je geen collega's of vrienden meer wil zijn, maar ik wilde je toch zelf het verhaal vertellen, ook al wist je het eigenlijk al'' Ze antwoorde ''Ik wist het verhaal al, maar toen hoorde ik het van iemand anders en ik dacht dat het niet waar was. Ik was gewoon heel geïrriteerd door de toestanden met Maurice en ik dacht dat ik eindelijk een leuke collega had, maar ik dacht toen echt dat je een verschrikkelijk persoon was, maar nu denk ik daar anders over hoor. Ik he je nu beter leren kennen, ik vind je echt aardig, iedereen maakt fouten, jij hebt iets ergere fouten gemaakt dan andere, maar dat maakt je geen slecht persoon. Je liet mij niet alleen toen ik zwanger was, je wilde het zelfs met mij helpen opvoeden. Ik antwoorde ''Ik ben blij dat je er zo over denkt, geloof me ik doe het nooit meer en jou zal ik altijd blijven helpen. Ook als je dat niet wilt, ik weet dat je het misschien niet gelooft, maar het is echt zo'' Ze glimlachte en vroeg of ze even mocht douche. Ik zei ja, ik was teleurgesteld, ze vertelde helaas niet over vroeger. Ik nam het haar niet kwalijk, want het was waarschijnlijk verschrikkelijk.

Eva: Ik kan niet geloven dat Wolfs dat allemaal heeft verteld, ik wist het wel van een collega, maar dat hij het zelf verteld had ik niet verwacht. Moet ik ook vertellen over mijn verleden, ik weet het niet, of was dat zijn bedoeling juist. Misschien zag ik dat ik ergens mee zat en wilde hij me zo helpen om over zijn verleden te vertellen. Ik wil het wel, hij heeft het tenslotte ook gedaan. Ik had aan mezelf beloofd, dat als hij over Amsterdam zou vertellen ik wat over mijn verleden zou vertellen. Ik ga nog snel douche denk ik, of zal ik vragen of Wolfs nog snel met me wil sporten. Ik vroeg het en hij zei tot mijn verbazing ja. We lopen samen naar de sporthal en we lopen allebei op een loopband. Ik vond het heel leuk, hij was een heel leuk sportmaatje. Ik vroeg aan hem of we terug konden gaan naar de kamer, omdat ik moe was. Als we voor de kamer deur waren, vroeg ik of ik of hij wou dat ik ook over vroeger zou praten. Hij antwoorde ''Dat mag je zelf bepalen, ik heb graag dat je dat doet, dan kan ik je beter helpen. Al die nachtmerries die je de laatste tijd hebt en ik zag vanochtend ook dat je traan oogjes had. Ik wil je heel graag helpen, maar ik weet niet hoe. Als je het niet wil vertellen is dat ook prima'' Ik zeg dat ik snel douche en het dan vertel. Ik kom net uit de douche en ben wel bang om het te vertellen, ik zeg ''ga jij anders ook snel douche, dan zal ik het vertellen'' Hij lachte vriendelijk naar me en zei ''Oké, maar je voelt je er wel goed bij als je het verteld toch, ik wil niet dat je het niet doet als je niet wil'' IK antwoord met ''Tegen jou durf ik wel wat dingen te vertellen, maar niet alles, want ik vind het moeilijk om erover te denken'' Hij is aan het douche en ik bel heel snel met Marion. Ik leg de situatie uit van dat Wolfs had verteld over vroeger, natuurlijk zei ik niet wat hij precies zei, want heb beloofd er niks over te zeggen tegen iemand. Ik vroeg of ik ook moest praten over mijn verleden. Marion zei dat het haar een goed idee vond, om het te vertellen, hij kon me dan ook meteen helpen met het verwerken. Ze zei dat het ook beter voor onze band was en ze lachte nog dat het ook goed was voor onze toekomstige relatie. Ik zei dat we geen relatie zouden krijgen, maar ik vind het wel fijn als er geen geheimen zijn.

Heyy, hopelijk vonden jullie dit deel leuk. Het is een meer serieus deel, maar het gaat veel over hun verleden en of ze elkaar genoeg vertrouwen en aardig vinden om te durven praten over hun verleden. Zal Eva het gaan vertellen van haar verleden en waar ze bang voor is? Of zal ze toch op het einde zeggen dat ze het niet wil vertellen?? Ik probeer elke dag te posten, dat lukt nu ook goed omdat ik vakantie heb. Ik heb er ook veel plezier in om de deeltjes te schrijven en probeer 2 of 3 per dag te posten. Veel leesplezier met de volgende delen. Als jullie tips of tops hebben hoor ik het graag. Ook als jullie nog leuke ideeën hebben van dingen of personen die ik kan toevoegen bij het verhaal hoor ik het ook graag.