Katilinin kollarında bir ninni dinliyorsun.
Saçlarında parmakları, kana bulanıyorsun. Sokaklarda insanlar, çığlıklar, yakarışlar...
Bir meşale yanıyor, bir kadın gülüyor.
Elinde bir kürek mezarında bekliyor.
Ölümün sesi...
Ölümün gözleri...
Ölümü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daddy Yankee- Gasolina
"Karanlıkla dans etmek, ışığın önderliğinde yürümeye benzemezdi. Gözlerinizi kapatıp, bir sonraki hamleyi ezberlemeniz gerekti."
GÖRÜNENDEN FAZLASI
Parmaklarımın ucunda can veren bir gelecek ve ruhumun zemininde kan kokan bir cinayetin ilk notası zemine düşerek beni var ediyordu. Birilerinin yok olması bazı insanların varlığı için gerekliydi. Öldürmek her zaman birini suçlu yapmazdı, tıpkı adaletin her zaman doğrunun yanında olmadığı gibi... Bazen insanın kendi doğrusu diğer her şeyden önce gelirdi.
Benim doğrum buydu; kısasa kısastı.
Başımı yastığın üstüne koyduğumda ellerimin kanlı olduğundan çok ellerimin doğru kişilerin kanlarınabulandığını düşünüyordum.
Öldürmek benim için vicdan azabı değil, gerekli bir şeydi.
İnsan ilk kez birini öldürdüğünde dünyası tepetaklak oluyor, sonra o ters düz olmuş dünyanızda hatanın siz de değil de onlar da olduğunu anlıyordunuz.
İlk kez birini öldürdüğümde on altı yaşındaydım.
Çocuk denecek kadar büyük, büyük denecek kadar ise küçüktüm. Ne kadar da araya sıkışmış bir yaştı değil mi? Gençliğe adım adım yükselirken çocukluğuma veda edip gerçek hayatla yüzleşebileceğim kadar arada kalmış bir yaştı. Yine de her yaşım gibi o yaşımı da seviyordum.
İlk cinayetimi işlediğim yaşımı bile seviyordum.
Pişman mıydım?
Belki ilk cinayetimiişlememin şokuyla öyle hissetmiştim ama şu anki aklım olsa o andan bile pişmanlık duymazdım. Çünkü ben kimseye hak ettiğinden fazlasını vermemiştim. Onlara hak ettiklerini vermiştim. Bunun için vicdan azabı çekersem bu benim hatalı olduğumu gösterirdi, oysaki ben yanlış bir şey yaptığımı düşünmüyordum.
