Remember me/Taennie

-15-

Hastaneden çıkmıştım. Jungkook evime kadar bana eşlik etti. Geldiğimizde "Teşekkürler."dedim. Konuşacak enerjim yoktu. Jungkook ise gülümsedi ve hızla gitti. Eve girdiğimde ortalığın tertemiz olması beni çok şaşırtmıştı. Tabak sesleri duyduğumda evde yalnız olmadığımı fark ettim. Sessizce mutfağa ilerledim. "Merhaba Tete."dedi. Evime adım atacak cesareti bulmuştu. "Senden nefret ediyorum, siktir git hayatımdan!"diye bağırdım. "Ah,Tete öyle deme."dedi dalga geçer bir tavırla. "Bana bir daha Tete deme, senin o kelimeyi kullanma hakkın yok orosbu!"diye bağırdımda kahkaha attı. "Yeji evimden defol!"dedim ve ona doğru yürüdüm. Benden korkmuş gibiydi. "Tete ne yapıyorsun?"diye sordu telaşla. Boynun tutup havaya kaldırdım. "Bana hiçbir zaman sahip olamayacaksın Yeji. Benden, evimden,ailemden, dostlarımdan ve aşık olduğum kızdan uzak duracaksın!"dedim ve onu yere bıraktım. "Asla Jennie olamazsın Yeji. Asla ve asla onun gibi bir kız olamazsın!"dediğimde hışınla ayağı kalktı ve dudaklarıma yapıştı. Hızlıca onu ittim ve tokat attım. "Ben Jennie'den daha güzelim Taehyung ve daha..."dedi ama artık sınırını aşmıştı. "Biliyor musun Yeji? sen hayatımda gördüğüm en aptal insansın. Her şeyin güzellikle çözüleceğine inanıyorsun. Saçların da beyazlayacak ve yüzünde kırışacak ama özellikle senin karakterin hep aynı kalacak buna karakter denilirse tabi."dedim ve ekledim."Şimdi evimden ve evim olan insandan uzak dur yoksa o evi başına yıkarım."dedim ve sırtından kapı tarafına ittim. Yeterince sinirlendirmişti beni kapıyı açtığımda karşımda Jennie'yi görmeyi beklemiyordum.

"Pardon rahatsız ettim sanırım."dedi ve geri dönüyordu tam o sırada kolundan tuttum. "Yeji gidiyor artık...değil mi Yeji?"diye sorduğumda salağa yattı. "Nereye gidiyorum?"diye sorduğunda son kez cevap verdim. "Hayatımdan ve bu evden uzaklara bir daha dönmemek üzere Yeji!"diye bağırdığımda ayakkabılarını giydi ve koşarak uzaklaştı.

Jennie bana garip bir yüz ifadesiyle bakıyordu. "Gel Jennie...kusura bakma o kızdan kurtulmam lazımdı."dedim. Yüzünde bir mimik bile oynamıyordu. İçeri girdi ve koltuğa oturdu. "Taehyung..."dediğinde karşısına oturdum. "Ne oldu Jen?"diye sorduğumda başını eğdi. "Jen ne oldu söyler misin?"diye sorduğumda tekrar bana baktı. "Görüşmeyelim."dedi. Gözlerime bakamıyordu. "Ne demek istiyorsun?"diye sorduğumda gözümden yaş gelmişti. "Sana zarar veriyorum Taehyung...o kız peşini bırakmayacak."dediğinde ağzım kenetlenmişti. Ne söyleyeceğimi bilmiyordum. "Jennie o kız gitti-"derken sus işareti yaptı. "O gitmedi Taehyung sana açıklayamam eğer açıklarsam..."dedi fakat sanki anlatmaması gerekmiş gibi sustu. "Seni tehtid mi etti!"ayağı kalkıp bağırmıştım. O da ayağı kalkıp sus işareti yaptı. "Jen saçmalama o kızı hayatımdan çıkardım."dedim sesimi sakin tutmaya çalışarak. "Senin hayatından benim değil."dedi. "Taehyung o seni çok seviyor...eğer sen onu sevmezsen ikimizde sorunlarla uğraşacağız."dedi ve kapıya doğru ilerledi. Kolundan tuttum ve kendime çektim. Ellerimle ensesini tuttum ve dudaklarımızı birleştirdim. Elimle ensesine bastırdım. Beni yavaşça ittirdi. İkimiz de nefes nefeseydik. "Jen...seni seviyorum."dediğimde sözümü bitiremeden beni kendisine çekti. Elleri saçlarımın arasındaydı. Bu sefer onu ben yavaşça ittirdim. "Jen o kız sana dokunamayacak."dedim nefes nefese.

"Taehyung..."dediğinde yüzüne yaklaştım. "Taehyung kim?"diye sorduğumda gözleri büyüdü. Ben ise alnımı alnına yasladım. "Benim adım Tete değil mi?"diye sordum. "Tete benim ilk aşkım bir kere sen kimsin ki?"diye şakasına göğsüme vurdu. "Benim de Jen diye biri ama şuan onu göremiyorum."dediğimde kaşlarını çattı. "Peki neredeymiş o Jen?"diye sordu. Duruşumu dikleştirdim. Elini elimle tutup kalbime getirdim. "İşte o burada."dediğimde yüzünde hiç görmediğim kadar tatlı bir ifade oluştu. "Liseyi bitirdikten sonra taşınalım."dedi. Gözlerim sonuna kadar açıldı. "Daha fazla bir şey açıklayamam doğum gününde artık."dedi. Ben hâlâ bir şey anlamamıştım.

Birkaç saat önce

"Alo Lisa."

"Efendim bebeğim."