Başarılı bir ralli pilotu olan kadın
İnsanların anılarını silebilen ve geçmişlerini görebilen bir adam.
Sadece mutlu anılar
Sadece geçmişte yapılan hatalar.
Sahir Tan'ın amacı rüyalarına giren bu kadının geçmişini görebilmekti.
Ama yolunda gitmeye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Konuşmayı severim fakat herkesle değil."
-Nazım Hikmet-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.Bölüm "Kendine Güven"
Yolun sonu görünmüyor. Ya da ileri doğru attığım her adım beni yolun sonuna götürecekti. Pes etmeden, inancımı kaybetmeden, kendime güvenerek. Bu bilinmez yolda yürüyecektim. Ama önümde durmuş bana yolu gösteren biri vardı. Bu yol aslında onun yolu idi, ben sadece eşlik edecektim, ben sadece uzakta durarak yardım edecektim. Benim için bir çıkarı olmayacaktı, yolun sonunda elde edeceğim bir şey olmayacaktı. Doğru bir karar mı veriyordum? Afra için anlamsız olan ben onun için burada yaşamalı mıydım?
Bomboş uzun bir yolun başındayım sanki. Birkaç adım ötemde sırtı bana dönük bir şekilde duran kadın. Arkasında durduğumu bilmiyor, bütün anılarını bildiğimi bilmiyor, beni tanımıyor, hatırlamıyor, bu yolda yalnız olduğunu sanıyor. Atacağı adımdan emin değil sanki. Ben de atamıyorum bir adım, ne ileri ne de geriye gidebiliyorum. Bekliyorum, bekliyoruz sadece.
Çok tuhaftı, ilk defa kalbimden, içimden geldiği gibi hareket edecektim. İlk defa bir kadın için bilmediğim yola adım atacaktım. Kaybolma ya da yok olma korkusu olmadan yürüyecektim. Bir şey kaybeder miydim bilemiyorum ama bildiğim tek şey, ben Afra'ya yardım etmek istiyordum. Onunla ilgili gördüğüm rüyaların sebebi bu olabilirdi belki. Buraya önceden geleceğimi göstermek istemişti bana.
Sami amca da bunu benden istemişti. Bir çıkış bulana kadar burada yaşayacak ve Afra'ya yardım edecektim.
Geniş ve uzun koridorda Sami amca önde bense hemen ardında yürüyorduk. Az önce Sami amca müdür ile konuşarak beni de artık bu okulun öğrencisi yapmayı başarmıştı. Demek ki bu okulda hatrı sayılan bir öğretmendi. Yoksa hangi müdür kolayca kayıt yapabilirdi? Ne kadar Liseye gitmek istemesemde Sami amca beni dinlememişti bile. Yirmi altı yaşında yeniden o sıralara oturup o sıkıcı dersleri yine çekecektim. Kabus gibi resmen. Bu on yedi yaşındaki veletlerle nasıl zaman geçirecektim?
