Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hava bunaltıcı derecede sıcaktı ama gökyüzündeki gri bulutlar bir yaz gününe yakışmıyor,tüm kasvetini genç kadının kalbine dolduruyordu.Dinginleşmiş aklı,dudaklarını mühürlemiş,tek kelime etmesine müsade etmemişti.İnatçılığı,bu kadar buluta rağmen gökyüzüne düşmemekte ısrar eden su damlalarına benziyordu.
Başındaki sargı canını acıtıyor ama ses çıkartmıyordu.Koluna bağlanmış olan serum hareketlerini kısıtlıyordu.Kahverengi gözleri,yanı başında duran bir demet çiçeğe gitti.Günlerdir orada öylece duruyor ama solmamak için cebelleşiyordu.
Yatakta oturmaktan sıkılmış,öğrenci kimliğini boynuna takmıştı.Büyük bir şanstı,hastane olarak okulunun bağlı olduğu yere getirmişlerdi.Hemşirelerden dolabındaki eşyalarını getirmelerini rica etmiş,stajyer doktor kartı ile hastanede özgürce dolaşmasına izin verilmişti.
Kapıdan dışarı çıkacakken biri ondan önce davranmış,kapıyı hızla açmıştı.Lisa boş bakışlarını Nanami Kento'da gezdirdi.Önceden olsa şaşkın ya da sevinçle bir tepki verirdi.Şimdi tüm ruhu bedeninden çekilmişçesine donuk hareketleri kalıcı olmaya başlamıştı.
"Hoşgeldin Kento." dedi Lisa eski dostuna doğru.Hasta yatağına oturmak yerine sırtını pencereye yaslamış,serum direğini kendine çekmişti.
Sarışın adam,bu soğuk tavırlara şaşırmadı.Yaşadıklarından sonra neşeli olmasını bekleyemezdi nitekim davranışları biraz ona kendisini hatırlatmıştı.Odaya tam anlamıyla adımını atarken,elindeki çiçek demetini yatağın üstüne bırakmıştı.Gözlüklerinin arkasından,yatağın yanı başında duran çiçeklere baktı.Lisa onun nereye baktığını gördü,konuşmak için dudakları aralandı.
"Merak etme ilk ziyaretçimsin."
Nanami normalde sakin olsa da bu bilgiye karşılık kaşlarını çatmıştı.Lisa hastanede bir haftadır yatıyorken ilk gelenin kendisini olmasını garipsemişti.Eliyle çiçekleri işaret etti,ardından ise genç kadın ekledi.
"Hemşireler ya da doktorlar bırakmış olmalı.Buranın öğrencisiyim."
"Hmm." Nanami anladığını belirtmiş bu olasılık ona da mantıklı gelmişti.Yine de ilk gelenin kendisi olması,Lisa için üzülmesine engel olmamıştı.
Sarışın adam da sabit bir şekilde odanın içinde ayakta bekliyordu.Ellerini cebine atmış,çenesiyle onu işaret etmişti."Nasıl oldun?" diye sordu.Merakının önüne geçememişti.
Nanami sessiz kalmış,başını sallamıştı.Daha ne söyleceğini bilmiyordu.Konuşmayı ilerletmek istese de nerede duracağını bilmiyordu.Lisa bunu hissetmiş,onu uyarmıştı."Meraklanma."dedi Nanami'ye. "Eskisi gibi şaşkınlıkla bakacak ya da ağlayacak halim yok."
"Bunu farkettim." diye cevapladı onu genç adam.Lisa'nın bakışlarındaki duygunun yok olduğunu farketmesi zor olmamıştı."Sessizleşmişsin."
Dinginliği acısından kaynaklanmıyordu.Lisa'nın kalbi paramparça olsa da bu durgunluk tuttuğu yasın sonucu değildi.Aksine Lee'nin ölümü,gözlerinin açılmasına sebep olmuştu.Kimsenin tam manasıyla yanında durmadığına,bir noktada yapayalnız kaldığına inancı olmuştu.Kendini kurtarması için bir kahraman beklememesi gerekiyordu.
