Kargo Paketi.

aile.

Oflazın misafirlerini beklerken kendime çiçekli bol bi elbise giyip saçlarımı hafif dalgalandırdım dudağıma hafif renk vermesi için nemlendirici sürüp Oflazın yanına geldim, "Olmuş muyum?" Oflaz yutkunup bana baktı, boğazını temizledi, "Çok güzel olmuşsun," gülümsediğim sırada kapı çaldı, hevesle kapıya yürümeye başladım. Tabii yardımcı benden önce açmıştı kapıyı.. İlk önce küçük bi kız girdi, bu muhtemelen Gökraydı. Kumral saçları vardı, yandan örülmüş, ela gözleri hafif simli muhtemelen abisi için biraz süslenmek istedi ve pembe elbisesi, üstünde bi cebi vardı ve cebine minik bi ayıcık. Bu hali ile çok tatlı gözüküyordu. Küçük kızın gözleri içeride dolaştı Oflaz'ı görünce ona koşmaya başladı, "Abii! Yada abii değil sıpa! Çok özledim seni gelmiyorsunda," Gökranın sözleri ile kıkırdadım, içeri giren diğer kız Gökraya bakıp konuştu, "Gökra çok ayıp! Abine sıpa denir mi?" Kıza baktım, bakır saçları, kahverengi gözleri vardı. Boyu benimle aynı gibiydi muhtemelen 1.70 falandı. Çünkü benim boyum 1.70, "Abisinin prensesleri! Hoş geldiniz ve Gökra hanım, sıpa işini unutmadım." Abisinin prensesleri dediğine göre bakır saçlı kızda Asena olmalı. Asena da Oflaza koşup sarıldı. Kapıdan giren diğer kişilere baktım, baya kişi vardı! Ve en som Berat ve İpek girdi. İpek! "İpeğim!" İpeğe koşup sarıldığımda tüm gözleri üstümde hissettim, en son bi erkek sesi geldi, "Oflaz, bu kadın kim? Yoksa eve fa-" söyleyeceği sözün devamını getiremeden Oflaz sözünü kesti, "Sevgilim ile düzgün konuş, Miraç." Miraç dediği çocuk utançla kafasını eğdi, "Çok özür dilerim yenge. Yanlış anladım," dediğinde gülümseyerek baktım, "Sorun değil," sorundu! Sorun olmalıydı! Kimse kimseyi fahişe diye yadırgamamalı!

Oflaz yanıma geldi, "Kardeşlerimi söylemiştim, sana herkesi tanıtayım."

Önüme geçti ve esmer Oflazdan biraz kısa bi çocuğu gösterdi, "Bu kuzenim, Göktuğ," Göktuğun Yanında duran aynı Göktuğ gibi esmer kısa boylu naif duran kızı gösterdi, "Bu Gökçen, Göktuğun ikizi. Zaten benziyorlar," Gökçen gülümseyerek bana sarıldı sonra ayrılıp Miraçın biraz yakınına geçti, onlara bakıp konuştum, "Sevgilimisiniz?" Gökçen gülümsedi, konuşmadı ama yani Miraç hemen söze atladı, "Kardeşim gibi o! Ne sevgilisi?" Gökçene baktım, bu sözlerden sonra yüzü düştü. Muhtemelen Miraç'a aşıktı ama söyleyemiyordu. Göktuğ Gökçen'in yanına geçti kolunu omzuna attı. Muhtemelen o biliyordu, "Bu Ata," Ata uzun boylu bi çocuktu, saçları kısaydı. Fazla kısa ve yüzü kemikliydi, "Bu kızda Nisan," Nisanda sarışın mavi gözlü çok tatlı bi kızdı. "Bunlar arkadaşlarım, ve son olarak Ayçan ve Demir, onlarda yakın arkadaşlarım." Ayçan aynı Nisan gibiydi ama daha cıvıl cıvıl duruyordu. Demir ise sert, ciddi ifadesini bozmayan sarışın bi çocuktu.

Yemek masasına oturduğumuzda konuşmaya başlamıştık bile. Şuan Ayçan konuşuyordu, "Ya Oflaz! Kocaman evin var. Hep birlikte burda yaşasak? Çok güzel olur yahu," Ayçanı gülümseyerek destekledim, "Evet abi evet!" Dedi Gökra, çok tatlı bi kızdı ve çok iyi anlaşacak gibi duruyorduk, "Ulan! Gökraya hayır diyemiyorum. Kalın ama üst kattaki 2 odaya var ve burda 1 odaya, özellikle bu odalar asla dokunulmayacak," dedi Oflaz ciddi bir sesle, "Çok güzel o zaman!" Dedi Gökçen mutlu bi sesle. Gözüm İpek ve Berat'a kaydı. Gözümüzün önünde fingirdeşiyorlar! "İpek! İpekçim, buraya mı otursan?" İpek bana bakıp kafa salladı tekrar Berat'a döndü. Miraç ise sürekli telefonda mesajlaşıyordu, "Miraç, bırak şunu artık," dediğimde bi bana bi telefona baktı, "Ya yenge dur bi. Çok şeker bi kız buldum onunla mesajlaşıyorum," dingil aptal. Gözüm Gökçen'e kaydığında kalbini tutuyordu, Göktuğ hemen yanına geldi, "Gökçen! İyi misin miniğim?" Endişe ile Gökçen'e baktım, Miraçta ona bakıyordu, "İyiyim abi, kalbim biraz sıkıştı," Gökçen derin derin nefesler aldı, Goktuğ hemen çantasını getirdi içini karıştırıp bi ilaç çıkarttı, astım ilacı.. nedense canım yandı, küçücük duruyordu, çok naif ama önemli ve ciddi bu hastalığı vardı. Hızlıca ilacı alıp içine çekti, "İyi misin, Gökçencim?" Dedi Gökra, Gökçen hemen ona gülümsedi, Gökra dünya tatlısı bi kız.. kim kıyar? "İyiyim Gökra'm. Biraz hastayım ondan." Gökra Gökçene sarıldığında masada ki çoğu kişi güldü.