F

521 38 11
                                    

Biliyorum çoook uzun zaman oldu fakat yazacak kadar hevese sahip değildim bu yüzden uzun bir süre ara vermek istedim ama artık yeterince dinlendim ve daha güzel ficlerle karşınızda olacağım nlnwldmsl. Biraz kısa ve çabuk gelen bir final ile birlikteyiz ama ne yapalım artık bunun bitmesini istiyorum bu yüzden öyle işte. Neyse çok konuştum iyi okumalar.

Başını çevirdiği her yerde cansız bedenleri ve kanları görünce göz yaşları daha da hızlı şekilde akmıştı gözlerinden Yongbok'un. Bir gece ansızın ani saldırı ile karşı karşıya kalmış ve çok fazla insan kaybetmişlerdi. Her şeye hazırlıklı olsalar bile bu duruma engel olamamışlardı. Chan yine bir şekilde engellese de daha fazla insanın ölmesini fakat saldıranlar çok güçlü oldukları kadar durdurulamazlardı. Artık tamamen sonları gelmiş gibiydi.

Yongbok yaşlı gözler ile etrafta Chan'ı arıyordu. Neredeyse tüm askerler ölmüş ve düşmanlar geri çekilmişti. Yongbok ölü bedenler arasından geçerek yerde oturmuş bir şekilde ağlayan abisine doğru yaklaştı. Minho arkasından gelen adım seslerini duymuş olacak ki arkasına dönüp minik kardeşine baktı. Yongbok abisine daha da yaklaştı ve abisinin önünde duran bedene baktı.

"Ama bu.."

Cümlesini bitiremeden yere yığıldı Yongbok. Minho hemen kardeşinin yanına gidip sarıldı ona.

"Şşş bir şey yok iyi olacak o" dedi zoraki bir gülümseme ile. Yongbok göz yaşlarını silerek yerde yarı baygın olan bedene yaklaştı ve başını dizlerinin üstüne koydu. Saçlarını okşarken gözleri kendine bakan bir çift göze kaydı.

"Chan?"

"Ağladın mı sen Yongbok?" dedi kısık bir sesle.

"Ne oldu sana Chan? Kim yaptı bunu sana? Hangi asker yaptı?"

(Felix ile mantıklı sorulara doğru)

"Söylesem ne yapabilirsin ki yaşamıyor artık sonuçta" dedi Chan buruk bir gülümseme ile.

"İyi olacaksın Chan iyi olacaksın"

"Seni üzmek istemiyorum Yongbok ama olmayacağım dayanamıyorum artık"

Yongbok duyduğu cümleler ile göz yaşlarını tekrar serbest bıraktı. Chan'ın öleceği düşüncesi beyninin her köşesine yayılmıştı. Hızlıca etrafına baktı. Ne gelen bir doktor ne de başka biri vardı. Minho kardeşinin yanına oturdu be kolunu omzuna attı.

"Hadi Yongbok Chan'ı kaldır biz götüreceğiz beklersen çok zaman kaybederiz" dedi Chan'ı kaldırmaya çalışırken.

"Dur Minho"

"Neden Chan?"

"Hiçbir şekilde yetiştiremezsiniz artık dayanacak gücüm kalmadı çok kan kaybettim"

"Hayır Chan hayır iyisin dayanabilirsin biraz daha" dedi Minho ve Chan'ı zorla da olsa kaldırmaya çalıştı.

Chan kalktığı gibi Yongbok diğer kolunun altına girdi. Yavaş yavaş ilerlemeye başladılar. Chan çok yorulmuş ve çok kan kaybetmişti. Artık tüm umudunu kaybetmiş ve gözlerini kapatmıştı.

"Biraz daha dayan Chan lütfen bizim için" sonlara doğru sesini kıstı Yongbok "benim için"

Chan küçüğünün cümlesi ile gözlerini açtı ve gülümsedi. Evet Yongbok için biraz daha dayanmalıydı.

Yolun yarısına gelince onlara doğru koşan gençlere baktı Minho. Bunlar Jisung ve Changbin'di. Minho yavaşladı ve diğerlerinin gelmesini bekledi.

"Hyung iyi misin?" dedi Jisung telaşla.

"Onu çok konuşturma Jisung!" diye kızdı Minho.

"Duralım çok yoruldum" dedi Chan kısık bir sesle.

"Olmaz devam edelim" dedi Yongbok ama Chan'ın gücü yoktu bu yüzden durmak zorunda kaldılar. Chan artık iyice gücünü kaybetmişti. Sevdiği herkes şuan başındaydı ama Chan iyi değildi. Bakışlarını Yongbok'a çevirdi.

"Yongbok?"

"Efendim Chan?"

"Artık iyice gücüm bitti ve sanırım benim için sona geldik. Daha fazla nefes almaya devam edebileceğimi sanmıyorum. Seni böyle bıraktığım için beni affet. Seni seviyorum Yongbok.." dedi Chan ve gözlerini kapattı. Yongbok şok içinde sadece Chan'ın yüzüne bakıyordu.

"Chan Chan!"

Chan'ı bir kaç kez dürttü ama ne bir tepki ne de bir ses vardı. Yongbok göz yaşları ile Chan'ın göğsüne uzandı. Geri kalan herkes daha olayın etkisinden çıkamamıştı. Jisung ve Changbin birbirlerine baktılar. Anne ve babalarından sonra abilerinin ölümü onları daha da sarsmıştı. Aynı şekilde Minho da dostunun ölümünü kabul edemiyordu. O gün hayatları sonsuza kadar kararacak olan 7 genç ölen krallarının başında saatlerce ağlamıştı. Hayat onlar için o an sona ermiş ve bir daha asla başlamayacak hale gelmişti.

Ay bitti :(. Bu finali yazmaya 10 Ağustos'ta başlamıştım fakat daha yeni bitirip paylaşabildim. Aklımda böyle bir final yoktu. Fakat biraz farklı olması için böyle bitirmek istedim. Lütfen bana kızmayın 🥲.

Neyse umarım beğenmişsinizdir. En kısa zamanda güzel bir fic ile devam edeceğim. Kendinize cici bakıınnnn 🫶🏿.

KINGDOM | CHANLİXHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin