Giderdi Hoşuma | Texting |

1.4

"Anlat o zaman." Dedim heyecanlı sesimle.

"Başlıyorum. Ben eskiden asosyal biriydim bu iki ay sürdü. 12 yaşındaydım. Annem beni dışarı çıkmam için zorluyordu."

Annesinden bahsettiğin de gözü dolmuştu.

"Sonra onu kırmamak için dışarı çıktım. Kaldırıma oturup diğerlerini izlemeye başladım. Onlar saklambaç oynarken yanıma benim sınıfımda olan kız geldi. Yaklaşık iki ay önce falan gelmişti."

Derin bir nefes aldı.

"Bana niye oynamıyorsun diye sordu. Cevap vermedim. Beni dışladıklarını anladı. Gruplarının başı olan çocuğa sordu. İstemedi. Sonra kız yanıma geldi. Seni oynatmadıkları için oda onlarla oynamadı."

Gözünden yaş aktı.

"Biz çok iyi arkadaş olduk. Ben onu beğeniyordum. Ama biz arkadaş olduğumuz için bu duyguları görmezden geldim. Onunla tanıştığımız günün akşamı evlerine gittik. Oyun oynadık."

Sustu. Onun susmasıyla aklımda bir şeyler canlandı. O kız bendim o ise bu Can'dı.

"Eve gittiğimizde huzurla yatağımda uyudum. Ama sabah uyandığımda o yoktu. Annesi ve babasından başka kimse yoktu. Abisi de yoktu. Bir ay boyunca ben dışarıya çıkmadım."

Bir damla daha aktı o güzel gözlerinden.

"Annem o bir ay içinde bana taşınacağımızı söylemişti. O bir ay sonra taşındık ve bir daha onu hız görmedim."

"Can. Benimde sana bir şey demem lazım."

"Söyle." Dedi güzel sesiyle.

"O kız bendim."

Dediğim an bana sarılmasıyla bende onun boynuna kollarımı doladım. Omzunda hissettiğim ıslaklık ile yüzüne baktım. Ağlıyordu.

"Ağlama Can. Bak ben burdayım. En önemlisi. Biz en büyük abimle gittikten sonra sana karşı duygularım oluşmaya başladı. Biz geri geldiğimizde siz yoktunuz. Ben kimse ile oynayamadım. Ben..."

"Sen?" Dedi.

"Seni seviyorum. Can. Ama sana çok kırgınım. Bana hiç bir şey demeden ortadan kayboldun." Deyip boynuna sarıldım.

Bizim sarılmamızı kesen zilin sesi oldu. Hızla kapıya gidip açtım. Karşımda polisleri görünce şaşırdım.

"Can Uysal burada mı?" Dedi en öndeki polis.

"Neden soruyorsunuz?"

"Hanım efendi lütfen sorgulamayı kesin ve bize burada mı değil mi diye söyleyin."

"Evet burada." Dememle arkamdan Can çıktı.

"Bizimle gelmek zorundasınız."

Dediklerinde ben şoka girmiştim. (Ben de A101 şaka şaka ciddi olun biraz ndjdnv)

Can dosari çıkıp polis arabasına doğru ilerledi. Polisler onunla giderken ben üstüme bir şey alıp kendi arabamla arkalarından gitmiştim.

Karakola vardığımda hızla onların peşinden yürümeye başladım. Can'ın yanına gidip ona soru sormaya başladım.

"Hanım efendi lütfen geriye çekilin." Diyen esmer polis beni yavaşça itti. Bunu gören Can resmen gözlerinden ateş atıyordu.

"Ona dokunursan polis demem o elini kırarım." Deyip beni iten polisin üstüne atlamaya çalıştı. Çalıştı diyorum çünkü diğer polisler onu tuttu.

Onu nezaret haneye koyup üstüne kapıyı kiltlediklerinde gözümden bir yaş düştü.

Polislerin yanına gidip suçunu öğrenmeye çalıştım ama beni yakını olarak görmedikleri için bir şey söylemediler.

"Peki onla görüşebilir miyim?" Deyip umutla karşımdaki polise baktım.

"Evet ama on dakika."

"Tamam." Deyip bana yolu gösteren polisi takip ettim.

Bir süre yürüdükten sonra onu gördüm. Tanısına hızlı adımlarla koşup elini tuttum.

"Neden seni buraya koydular?" Dedim. Sustu.

"Can bak yeni kavuşmuşken yeniden bizi ayırmalarına izin verme." Soluklanıp devam ettim. "Neden buraya koydular seni?"

---

Bölüm sonuuu.

En olmadık yerde sonlandırdım vallahi.

Bana sövmeyin lütfen.

Neysss bölüm güzel miydi?

Elimden geldiğince günlük bölümler yetiştirmeye çalışıyorum.

Sizce Can ne yaptı?

Peki çocukluk Beril'in çocukluk aşkının Can çıkması hakkında ne düşünüyorsunuz?

Fikirlerinizi belirtin.

Alttaki küçük yıldıza basmayı da unutmayın.

Bayss kurban vereneler.

👇🏻