Kafası karışık sanatçı benzersiz hayal gücünü insanların canını alarak harcamıştı adı ateş olan bu karanlık ruhun yaşam mücadelesi 16 yaşında iken ailesini kaybetmesi sonucu başladı ailesini öldürmek ile suçlanan genç hayatının iki yılını insanlardan kaçmaya harcadı arada sırada insanlardan intikam almak için onları vahşice yakıp küllerini sanat uğruna harcadı böylelikle acısını tatmin etmiş oluyordu öyle insanlar tanımıştı ki aldığı bilgiler sayesinde ateizme ilgi duyup kendini iğce boşlukta bulmuştu
istanbul kadı köy söğütlü çeşme c.d vişne sokak 1+1 muazzam bir yaşam yeri burada kendimi kamufile ederim zaten kaderin yalnızlığa terk ettiği bir ruh ne kadar insan içinde bulunabilirdi ki bedenime ihanet ettiğimi hissederek içtiğim sigarayı yere atarak ayağım la külünü söndürdüm bir gurup ayyaş önümden geçerken bana acıyarak baktı üstümde delik deşik olmuş asker yeşili tişörtüm dilenci görüntüsü veriyordu pantolonumun arka cebinden tuşlu telefonumu çıkardım ve bana ateizmi aşılayan arkadaşımın numarasını tuşladım "uzun zamandır aramıyorsun be knkm." Diyerek gereksiz bir samimiyetle konuştu "sigaram bitti." Dedim boğuk bir sesle "konum at hallederiz." Dedi biliyordu ve bilerek yapıyordu "tuşlu telefon kullanıyorum." Dedim kısa bir kahkaha nın ardından "adres ver." Dedi ve takır tukur sesler gelmeye başladı büyük ihtimalle ofis masasının üzerinden kalem ile not kağıdı alıyor du yeni evimin adresini dedikten sonra telefonu kapattım çilek s.k tan vişne s.k geçerek eve doğru yürüyordum
"Cidden hala şu kumaş parçasını takıyor musunuz." Karşımda bir gurup açık kız başı kapalı kıza laf atıyordu umursamayarak yanlarından geçtim o sıra da açık kızlardan bir tanesi "dilenci geçiyor para vermicek misin?." Dedi beni kastediyordu evet benzeyebilirdim fakat değilim bu sözlere aldırmayacak kadar da umursamaz olmadığım için duraksadım galiba kapalı olan kız konuşuyor du "allah her mahlukata irade vermiştir şimdi buradan size hiç bir cümle kurmadan gidersem iradenizin farkına varamayacaksınız." Dedi arkamı döndüm tek omuzunda asılı olan çantayı alıp fermuarını açtı ve küçük bir kitap çıkartıp açık kızlara uzattı bir söz daha söyledi ve gitti "nice insanlar var aklı bir ömürlük dünyada sen cahillerin sözüne varma onlar galip bir ömürlük dünyada sen ulaşasın sonsuz breaata." Kızlar duraksamış tı aralarından biri "Ne dedi ablamız şimdi." Diyerek sitem etti sinirle kumral yeşil gözlü olan kız bana bakıyor du aşşalarcasına "kaybol." Dedi ellerimi cebime koyup dönüyordum ki cebimde kalmış son sigaranın elime değmesi ile duraksadım cebimden çıkarttım ve diğer cebimden de çakmağı alarak yaktım ve dudaklarımın arasına aldım bir iç çektikten sonra iki parmağımın arasına alarak dumanı dışarı üfledim kumral kıza hitaben "fazla kasmayın akışına bırakın."Dedim ne kadar bitmediği için içim gitse de sigarayı yere atıp ayağım la söndür düm arkamı dönüp sitemlerine aldırmadan apartmanın önüne gittim tarihi eser gibi duran bina ben fare yuvasıyım diye çığlık atıyor du adeta kaç insan yaktım bunun çaresine de bakarım diye düşündüm bir elimde çöpten bulmuş olduğum bavul içinde bir iki hırdavat diğer elimde ise 50 metre karelik kulübemin anahtarı var dı Beni polislere yakalanmaktan kurtaran şey ney di biliyor musunuz son kurbağnımı yakarken ateş kontrolden çıktı yüzüm ve vücudum da yanıklar oluştu tanınmaz hale gelmiştim ev yandı kimlik yandı benliğim ve olmayan geçmişim yandı kendimi bilmiyormuşcasına şoka girmişçesine davrandım gerçi kendimi bildiğimden ben de emin değildim
Bu hikaye kitap olucak❤️🔥🦋
