Uygulandığının milyon katı bir acı hediye ettim." Gözden kayboldu dediklerini duymazmışcasına ondan yardımlar isterken beni kendimle başbaşa bıraktı bağıra bağıra üçünün ortasında kendimden geçmiştim dizlerimin üstüne çökmüş kafamı öne eğmiş bir vaziyette çaresiz yanıp sönen mavi kırmızı ışıklar ve siren sesleri eve doluşan binlerce polis üniformalı adamlar başım dönüyordu görüntüler bir bulanıp bir netleşiyor du bir polis emir verirken bir kaçı ışığı açıp evi dağıtıyor ikisi ise yanıma koşup beni kollarının arasına alıyorlar elimdeki bıçağı hiç bırakmicakmışcasına kavradım dan avucumun içi terlemişti emir veren adamın yanına sürüklediler beni ayaklarım tutmadığı için beni onlar taşıyodu son gücümle başımı kaldırdım ve adamın suratına acınası halimin gözlerindeki yansımasına baktım "alın götürün onu emniyete." Dedi ve verdiği emirle birlikte bilincimi kaybettim
"Kaldırın kafasını." Yüzüme çarpan su ile nefes nefese gözümü açtım elimi yüzüme getirip kendime gelmeyi beklicektim fakat sandalyeye kelepçelenmiş bilenlerim zerre kıpırdamadı suya ihtiyaç duyan balık gibi çırpınıyordum güçsüz bir vaziyette karşımda ki çatık kaşlı sivil kıyafetli polis bağırmaya başladı "konuş neden yaptın bunları." Sanki kendi yaşındaki bir adamla konuşuyormuşcasına hareket ediyor du "ben değilim ben yapmadım."dedim çaresizce "neden kendi aileni öldürdün ney sebep oldu bu vahşeti onlara yaşatman için." Salak saçma sorular soruyor du gördüklerine alışkın değilmiş gibiydi zaten böyle olaylar nadir görülmez miydi belki de imkansız dı bir çocuğun annesini babasını ve engelli kardeşini her yerinden bıçaklaması "kanıtınız var mı? Düne kadar her şekilde canımı vereceğim insanları benim öldürmüş olmam kendi canıma kıymış olmama inanıyor musunuz."dedim bağırmıştım ve ağlıyordum polis suskun bir şekilde gözlerime baktı empati kurmaya çalışıyor du beni anlamak için değil benim onu anlamış olmamı istiyor du nefes nefese gözlerimdeki yaşlara engel olamadan tavana baktım ve bağırmaya başladım "neden ben neden." Feryatlarım sorgu odasını inletirken kapı açıldı ve polis kıyafetli genç içeri girip sivil kıyafetli olanın kulağına bir kaç cümle fısıldadı kafasıyla onaylayan sivil kıyafetli adam oturduğu yerden masadaki kağıdı alarak kalktı ve birlikte odadan çıktılar beni acılarım la karanlık odanın dört duvarları arasında yalnız bıraktılar titriyordum nefes alamıyordum çaresizlik duygusu bu kadar berbat olamaz dı ölmeyi isteyip inadına yaşamak gibiy di şuan ki çaresizliğim kaderin bana yazmış olduğu bu romanın en acıklı sayfalarıy dı belki de daha da acı sayfalara şahit olucaktım iki saattir beni acılarım la baş başa beklettikten sonra kapının kilidi açıldı ve gürültülerle içeri iki polis girdi neler olduğuna anlam veremiyordum bir an önce bu kabustan uyanmak istiyordum beni insanların da bulunduğu mahkeme odasına getirdiler ölen akrabalarımın yerine bizim yaşadıklarımız a uzaktan şahit olan komşularımız var dı Beni suçlunun hep bulunduğu o kapalı alana soktular ve gittiler hakimin konuşması ardından yaka paça hapse atılacağıma inanmıştım fakat gözetim kararı aldılar ve serbest bıraktılar ayağıma takip kelepçesi de takıp annemlerin üzerinden çıkan eşyaları kutuyla verdiler serbes kaldım çünkü yeterince delilleri yoktu bir bıçaktan aldıkları basit bir parmak izinden beni mi suçlayacaklar dı ayağımda terlikler üstümde okul üniformam biten okul hayatım ve başıma yıkılan koca dünyam ileriden taksi çevirdim kapıyı açtım ve taksiye bindim ardından kapıyı kapattım ve evimin adresini verdim kısa bir sessizlikten sonra "abi ordan dertli bir şeyler çal." Dedim radyoya bakarak taksici kısa bir şaşkınlıktan sonra radyoyu açtı ve direk mor ve ötesinden bir derdim var anlatamam şarkısı çalmaya başladı kafamı cama yasladım ve gözlerimi yumdum her şeyin bir rüya olmasını içten içe diliyordum fakat biliyordum ki bir rüya bu derece can yakamaz dı yarım saatin ardından taksi evin önünde durdu "ne kadar abi."dedim titrek sesimle "50 tl yienim."dedi kutunun kapağını açtım ve kan olmuş cüzdanın içinden kana bulanmış 50 tl yi çıkartıp adama uzattım adamın kaşları üzgünlüğünü belirtir....
