Yordum otobüs gelmek bilmiyor du sıkılmıştım bıkkınlıkla bir iç çektim o sırada birinin seslendiğini duydum "pişt pişt." Diyor du sesin geldiği yöne baktığımda o kızın arkadaşlarından biri olduğunu farkettim bunlar beni takip mi ediyordu çenem kasılıyordu dişlerimi sıkmaktan önüme döndüm duymamazlıktan gelerek beni kurtarıcak olan şey gelmişti otobüs kalktım ve otobüse doğru gidiyordum ki kolumdan tutunan ellerle durmak zorunda kaldım kıza dönüp "ne var." Dedim sert çıkışıma irkildi "arkadaşlarım adına özür dilerim." Dedi bu insanlar niye bu kadar ezik ti "ilgilenmiyorum". Diyerek geçiştirmeye çalıştım onun yüzünden otobüsü kaçırıcaktım "adın ne." Dedi sohbet etmenin sırası mıydı "senin yüzünden otobüs gitti." Dedim arkasından bakarak "gel ben bırakıyım seni." itraz etmicektim aşırı yorgundum ve yarın eğitim var dı kızı takip ederek üstü açık arabanın yanına geldik "bu mu?."Dedim şaşkınca "hadi bin."Dedi şöför koltuğuna otururken kapıyı açmadan üstten atlayarak bindim kız hareketime kahkaha atmıştı emniyet kemerini takarak arkama yaslandım kız elimde tutmaktan usanmadığım kitaba baktı "hala elinde mi o." Dedi ilk başta anlamazlıktan gelicektim fakat sonra "biliyorum."Diyerek anlamsız bir yanıt verdim kız omzunu silkerwk arabayı çalıştırdı ve gaza bastı 300 lük giden arabada 80 le gidiyorduk göz devirdim "hala adını söylemedin ve adresini bilmiyorum."kız haklıydı ama şahsen ona adresimi vermekten korkuyordum adresimi dedim fakat adıma sustum yola odaklanması gereken salak kız bana bakıyordu "bizi öldürmek mi istiyorsun."Dedim ani firenle durdu trafiği zincirleme kazaya sokuyorduk az kalsın "ateş ben."Dedim daha fazla mallık yapmasını istemeyerek "memnun oldum ateş ben deniz."Dedi annem ile adının aynı olması içimdeki kırgınlıkların tuzla buz oluşuna sebebiyet verdi anılarım her geçen gün bana daha da yaklaşıyordu kaçmak istediğim geçmişim beni kovalıyor du yol ayrımına geldiğimizde nereden gideceğimizi sordu cevapladıktan sonra bir 15 dakikam daha yolu tarif etmekle geçti evin önüne geldiğimizde kız dar sokakları garipsercesine "burada mı yaşıyorsun." Dedi kısa bir bakış attıktan sonra ayağa kalktım ve kapının üzerinden atlayarak indim "yemek yedin mi."sorduğu sorunun garipliğinin farkındaydı fakat bu benim işime gelirdi karnım çok açtı laciverti andıran koyu mavi gözlerine uzun uzun baktıktan sonra net bir cevap verdim "hayır." Arka tarafa doğru uzanıp belli belirsiz veya benim bilmediğim marka basılı poşetleri alıp bana uzattı "Ne bu şimdi." Dedim aldığım poşetlerin içine bakarak "sana yemek ısmarlıyorum."Dedi itiraz istemiyor du ben de etmicektim zaten "iyi teşekkür ederim."dedikten sonra apartmanın girişine ilerledim korna sesi sonra da gazın sesini duydum ve yandan bakarak arabanın gidişini izledim bunlar niye etrafımda dolaşıyor merak ediyordum veya ben niye onların arasında bulundum saçma sapan imkansızı yaşadığımı hissederek demir kapıyı anahtarla açarak apartmana girdim sesi yankı yapan apartmanda ayak seslerim duyuluyordu yukarı baktım ve dairemin bulunduğu kata çıktım kapıyı açtım içeri girdim elektrikleri kontrol ettim ve ışık mor bir şekilde etrafı aydınlatınca şaşırdım kapıyı kapattım ve küçük odaya sermiş olduğum laylona ayakkabılarımı çıkartıp oturdum çok aç ve uykusuzdum yarın saat 7 de orada olmam gerekiyor du ve ben hazır mıyım bilemiyorum kendimi 40 yaşındaki amcalar gibi hissederek açtım poşetin ağzını içindeki hamburgerler şuan dünyanın en güzel şeyiymiş gibi gözüküyorlar dı gözüme içinden çıkardım ve paketi sıyırarak ağzıma götürüyordum ki çeneme batan şey ile minik bir initliyle duraksadım lokma mı ısırmadan azımdan çıkarttığım burger de saplı olan çubuğu gördüm bir iki saf saf göz kırp tıktan sonra çıkarttım ve afiyetle hepsini hüplettim doyduğumu hissettiğimde naylona sırt üstü yatarak tavana baktım yarını ve geleceği düşünerek kendimi uykuya bıraktım...
