Bir sevmenin, bir çift zümrüt yeşile bin defa dolacağını bilemezdi insan. Hayatını onu bulmak için adayacağını, ömrünün onu arayarak yol alacağını...
Bilememişti Yüzbaşı, Kara; Bir hayatına binlerce acı dolduracağını, bir bakışa defalarca hayat sığd...
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Her bir yorumunuz benim için çok önemli. Hepsini tek tek okuduğumdan ve hepinize ayrı ayrı cevap vereceğimden şüpheniz olmasın...
🔗
"Sende sonsuzluğa doğru akan bir şeyler var. İnsanın şiire inanası geliyor."
Aynalar gizlemezdi sırları. Benim sırlarımı hep aynalar çalmıştı.*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.Bölüm: "İstisna"
🔗
O gece yarısı bir daha konuşmadık.
Tanka varıp kapıyı açtığımda tutunarak çıktım yukarıya. Uysal hala uyuyordu ama benim geldiğimi görünce gerinerek kucağıma çıkıp kaldığı yerden devam etti. Ben bindikten hemen sonra tank hareket etmeye başlamıştı. Ona bakmaya cesaret edemedim ve başımı cama yaslayarak uyumaya çalıştım.
Hayatım boyunca hiç boğulmadığım kadar boğuldum o gece.
Görünmez bir el boynuma çökmüş, var gücü ile sıkıyordu sanki boğazımı. Her zamankinin aksine o gece hemen uyuyamadım. Bin bir düşünce istilasına uğradım. Gözlerim kapalıydı belki ama uyku hiç uğramadı. Sabah güneş doğana kadar kendi içimde savaştım.
