***
Sarahan dede'nin uzattığı anahtarı kaptığım gibi alt kata inmiştim , daha doğrusu inemiyordum merdivenler iç içeydi hepsini geçmek her Elif'in harcı değil ki!
Zorlansamda merdivenleri, iç içe olan kapıları aşmıştım , sıra son kapıya gelmişti ellerim tir tir titriyordu.
Anahtarı kapı girişine girdirmiştim ve içimden hangi duaları biliyorsam hepsini okudum daha sonra kapı kolunu açtım.
Açtığım gibi yere çöktüm, gördüklerim üzerine hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım .
Hani her Elif'in harcı değildi bu! Sizde tek bir elif olsanız dayanamazdınız gördüklerinize , duyduklarınıza ve bildiklerinize ...
Bazen bildiklerinizi öğrenmemiş olmayı dilersiniz lakin çok geçtir artık üstad olan ruhta dayanmaz beden de!
Kapıyı açtığım gibi karşıma enkaz altında kalan bir bebek çıkmıştı nede güzel gülümsüyordu öyle bana .
"Gülhana verdiğim sözü tutup kurtaracaktım bu bebeği"
Usulca miniği kucağıma almıştım, gözleri masmaviydi bana öyle bakıyordu ki o gözlerle, çok korkmuş gibiydi garibim ,ne olduğunu anlamıyor tabi annesinden de ayrı...
Sıkıca sarmıştım tüm sevgimle tüm içtenliğimle , yaşatacaktım ben bu bebeği ileride de çok güzel şeyler başaracaktı , güçlü olacaktı emindim...
Düşündüm düşündüm ne yapabilirim diye aklıma parlak bir fikir gelmişti.
Görünmüyordum ben zaten, dışarıdaki kurtarma ekiplerini buraya yönlendirebilirdim
Bir ses çıkarıp buraya gelmelerini sağlayabilirdim ya da insan kılığında yanlarına gidip yardım isteyebilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARAHAN
Short Story"Kayıplar, yüreğimizi sarsar ama aynı zamanda içimizde yeni umutlar da yeşertir."
