Merdivenlerden inmiş , tekrar çalışmalara başlamıştım .
Kapının önünde duruyordum öylece , titreyen ellerimle anahtarımı kapıda bırakmıştım.
İçeri adım attığım anda, hava aniden ağırlaştı ve o korkunç günün anıları bir film gibi gözlerimin önünde canlandı. Babamın o karanlık evde hayatını kaybettiği anı, sanki yeniden yaşanıyormuş gibi hissettim.
Silah sesleri gittikçe yükseliyor ve olan sessizliği parçalıyordu .
babamın bir daha gözlerimin önünde canını teslim etmesiydi en zoru .
" Seni seviyorum kızım" diyordu her hatırladığımda.
Gözlerim dolu dolu, her bir kan damlasını öylece inceliyordum.
Babamın gülen yüzü, sevgi dolu kahkahaları hala kulaklarımda yankılanıyordu.
O an, sanki zaman durmuştu ve ben kendimi o korkunç günün içinde tekrar bulmuş gibi hissediyordum .
Babamın ölümünün üzerinden iki yıl geçmiş olmasına rağmen, acı hala taptaze gibiydi.
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken, kalemimi kağıda dokundurup o korkunç günü yeniden yaşamaya başladım...
Herşeyi gösterirdi bu kapı ,
bir açtığımda ardında kendisini görüp bir daha açtığımda ise onun ölümünü görebilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARAHAN
Short Story"Kayıplar, yüreğimizi sarsar ama aynı zamanda içimizde yeni umutlar da yeşertir."
