That Feeling When | Sunki

18

Riki'den

Otel yatağında dümdüz tavana bakarak yatıyordum. Buraya gelmemizden sonra bir buçuk hafta geçmişti. Davanın yarısındalardı annemler. Düşünebildiğim iki şey vardı sadece, birisi Sunoo'yu ne kadar özlediğim, diğeri ise annemin yıpranmadan bu işleri halletmeseydi. Babam hayatımızdan çıkmasına rağmen hala hayatımızda sorun çıkartıyordu. Bizi atıp bırakmıştı ama izleri sürüyordu hala. Onun yüzünden Sunoo'mdan ayrı kalmak zorunda kalmıştım, annemi üzüyordu. Bir de nispet yapar gibi yeni bulduğu kadın ile annemin karşısına çıkmıştı. Annem bize iyi gözükmeye çalışıyordu ama göz altları uykusuzluktan şişmişti. Burada durdukça bizim için endişeleniyordu. 

Sunoo'yu çok özledim.

Ayrıca Hyunglarımı da. Yalnız kalmamışken bana sahip çıkmışlardı onlarda, Sunoo'nun yanına hep güzel ve tatlı anlar geçiriyordum. Ancak hyunglarım ile farklıydı, onlar beni çok eğlendiriyordu. Kahkaha atmamı sağlıyorlardı. Sunoo onlardan farklıydı çünkü sevgilimdi. İki tarafta benim için ayrı güzeldi.

Kapı açıldığında kafamı kaldırıp baktım. Annem eve girmişti. Ama farklılık vardı, ağlıyordu. Bu boşanma işleri onu daha çok yıpratmıştı. Yerimden kalkıp annemin yanına gittim. "Neden ağlıyorsun?" Konuşmayıp bana cevap vermeyi es geçti ve kendi yatağına attı kendini. Yanına gittiğimde cevap vermemişti ağlamasının arasında. Beni yanından kovmuştu. Bana kötü gözükmek istemiyordu.

Yanından ayrıldığımda ellerim titremeye başladı. Annemi bu halde görmek benim canımı çok acıtıyordu. Telefonumu kapatıp odadan çıktım hızlıca. Ablama annemin yanına gitmesi gerektiğiyle ilgili bir mesaj yazıp hızlıca asansörlerin oraya gittim. Oradan da otelin sahiline.

Biraz yürüdükten sonra kumlara oturmuştum. Buraya kadar gelen gözyaşlarımı tutmuştum ama şimdi bırakmıştım bütün gözyaşlarımı. Annemin neden ağladığını bilmiyordum ama ağlamasına sinirleniyordum işte. O görüntü hiç güzel değildi. Bir süre kendi halimde oturduktan sonra telefonumun çalmasıyla yerimde sıçramıştım. Baktığımda Sunoo'nun ismini görmüştüm. Açarsam hıçkırıklarımın arasında konuşamayacaktım ve ağladığımı duyunca kötü hissedecekti. Açmazsam da bana ulaşamadığı ve benimle uzun süredir konuşmadığı için kötü hissedecekti. Kafamı havaya kaldırıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım. 

Elimden geldiğince sesimi yerine getirince telefonu açıp kulağıma koydum. Bana seslendiğinde o anlığına her şeyi unutmuştum ve dünyam güzelleşmişti.

"Alo? Alo Riki? Orada mısın?" Gerçekliğe döndüğümde sesimin titremesine elimden geldiğinde engel olmaya çalışmıştım. "Buradayım." O bana bugün neler yaptığını anlatmaya başlamıştı. Ağladığımı anlamamıştı neyse ki. Heyecanlı heyecanlı anlatırken bende onu dinliyordum sadece, çok konuşkan birisi olduğu için onunla konuşurken konuşmama gerek yoktu. Sadece dinlemesi bile güzeldi. Hızlı hızlı anlattıktan sonra durup soluklanmıştı. "Böyleydi işte! Senin için de ders notları hazırlıyorum, gelince eksik kaldığın yerleri çalışacağız." 

"Teşekkür ederim." diyebilmiştim sadece. Sesimin kötü çıkmasından korkuyordum. "Riki sen iyi misin? Değilsin değil mi? Kısa kısa cevaplar veriyorsun, sesin boğuk geliyor ve en önemlisi de hissediyorum işte. Kötüsün değil mi?" O bunları dedikten sonra tekrar ağlamaya başlamıştım. Sessiz değildi ağlamam, sesli sesli nefes alıyordum hıçkırıyordum. O ise sadece benim ağlamamı dinliyordu. Bir süre ağlamıştım telefon kulağımda dururken. Gözümden göz yaşları akıyordu ama sesim kesilmişti. Bu sayede telefondan onu da duyabiliyordum. 

Tek duyabildiğim şey ise Sunoo'nun ağlama sesiydi.

Benim ağladığımı duyunca o da ağlamaya başlamıştı, dayanamamıştı. Zaten zor geliyordu ona beni göndermek, bir de beni bu şekilde duyunca dayanamamıştı. "Annem otelin odasına ağlayarak geldi Sunoo. Ne yapacağımı bilmiyorum, elimden hiçbir şey gelmiyor. Bana anlatmıyor sadece ablama anlatıyor neler olduğunu. Ne yapacağım?" Bunları dedikten sonra ilk birkaç dakika kendini sakinleştirmeye çalışmıştı konuşmak için. "Sadece annenin yanına git ve ona sarılarak uyu Riki." 

"Teşekkür ederim, yapacağım." Telefon hala kulağımdaydı ve ikimizde susuyorduk. Muhtemelen benim için çok endişeleniyordu. Bu şekilde telefonun ucunda olduğunu bilmek bile rahatlatıyordu ama beni. "Sunoo, çok özledim seni. Geldiğimde de seninle uyuyacağım tamam mı? Şimdi ben annemin rahatlamasını sağlayacağım, ben gelince de sen benim rahatlamamı sağlayacaksın. Birlikte uyuyacağız tamam mı? Çok öpeceğim seni, o kadar çok özledim ki."

Duyduklarım ile gülümsemişti, gülümseyip gülümsemediğini görmüyordum ama biliyordum, onu izledim ve görmüştüm. Böyle şeylere çok mutlu oluyor ve gülümsememesi imkansızdı. "Seninle uyumak en huzurlu uyku Riki! Bak 1 hafta bitti bile, 2 hafta daha dayanacağız ve sen güvenle buraya geleceksin. Bütün uykusuz geçirdiğin gecelerin acısını çıkartarak uyuyacağız."

"Bekliyorum Sunoo, çok istiyorum, rahat rahat uyumayı çok özledim, bunu da atlattık mı annemin de daha sorunu kalmayacak. Kore'de birlikte yaşamaya geri döneceğiz." 

"Sen geldiğinde ilk nereye gitsek?" Biraz düşünmüştüm. "Senin evine gidip uyuyalım bence. Sana sarılayım bol bol, topluluk içinde sana sarılmak zor oluyor. En azından geldiğim ilk gün gezmek yerine uyuyalım olur mu?" 

Planımızı şimdiden yapmıştık bile. Bir süre daha sohbet ettikten sonra üşüdüğümü hissettim. Kışın ortasında deniz kenarına gelirsem başka bir şeyde beklenmezdi daha. "Rüzgarın uğultu sesini ben bile duyuyorum Riki. Hadi annenin yanına git ve onunla birlikte uyu. Uyuyamazsan bana mesaj at ya da ara beni uyandır. Tamam mı?" "Tamam canım benim, şimdi kapatıyorum o zaman. Diğerlerinden ağladığını duyarsam çok fena yaparım seni haberin olsun."

"Tamam tamam! Hadi üşüme. Görüşürüz, seni seviyorum!" gülümsedim. "Bende seni seviyorum."

Telefonu kapatıp kalktım ve arkamı silkeledim. Kapşonlumu örtüp otele girdim ve odamıza çıktım. Sessizce kapıyı açıp içeri girdiğimde annem uyuyordu. Yavaşça yanında ki boşluğa yerleşip sarıldım ona.


-


nikim 😭