That Feeling When | Sunki

Özel

twntyfirstcnturygirl Bir tane Taekook oneshot yazdı, güzel tadımlık okunacak bir şey, arkaya da tam Fever açıp okuyabileceğiniz tarzda bir yazı. Ona da bakarsanız çok güzel olur 😭 İsmi Roommates || Oneshot 

Özel bölümü iyi okumalar dilerim 💌 Çok tatlı oldu, tam Sunki'ye yakışır şekilde. <3

-

Mezuniyetten 1 Sene Sonra, Niki'den

"Hadi Sunoo! Tam bu saatlerde orada olmamız gerekiyor. Çabuk, evden çıkmamız lazım." Sunoo'ya olan küçük sitemim ile birlikte hızlıca son takılarını da takıp otelde ki odamızın kapısına yöneldi ve yanına geldi. Şuanda ilkbahar ayında, Japonyadaydık. Japonya'nın en güzel olduğu mevsimde.

Buraya gelmek benim fikrimdi, kalıcı olarak değil sadece 1 haftalık bir tatil için gelmiştik buraya. Fikrin benden çıkması Sunoo'yu oldukça şaşırtmıştı, burada ki son anılarım benim için korkunç derece kötüydü. Defalarca sorun olup olmadığını sormuştu bana ama sorun olmadığını belirtmiştim. Son anılarım kötü olsa da şuanda o anki durumla aynı değildi, bu kez yanımda Sunoo vardı. Kötü olması imkansızdı.

Yanımda geldikten sonra elini tuttum onun, otelin çıkışına gittik ve dışarı çıktık. Şuanda ilkbahar ayı olduğu için her yer pembe yapraklarla çevrili gibi bir şeydi, buraya ziyarete gelmek için bilerek bu ayı seçmiştim, en güzel gözüken mevsimdi sonuçta. Ben defalarca görmüştüm ancak Sunoo ilk defa görecekti, heyecanlı hissediyordu. Daha önceden planladığım ormanlık alana gidecektik. Çok uzun sürmeyen bir yolun ardından varmıştık geleceğimiz yere.

Havası bile ferahlatıcıydı buranın güzel hissettiriyordu. Her ne kadar kötü anılarım olsa da özlediğimi hissettim gördüğüm görüntü ile. Çok güzel gözüküyordu çünkü. Üstelik güzel olmasının sebebi de yanımda duran Sunoo'ydu o olmasaydı muhtemelen burada hissettiğim gerginlik ve stres gelirdi bana. "Riki!! Neden bu kadar sessizsin? Kötü mü hissediyorsun? Eğer istiyorsan hemen geri dönebiliriz." Sessizleştiğimi pek fark etmemiştim.

"Hayır, sadece pembe yaprakların arasında çok güzel gözükeceğini düşünüyordum. Biraz yürüdükten sonra daha sık Sakura ağaçlarının olduğu kısımlara geleceğiz. Ayrıca gergin ya da stresli değilim. Beni rahatlatıyorsun. Sorun yok." Gülümsememi görünce onunda gülümsemesi suratına dönmüştü. Adımlarımızı hızlandırdık hızlıca oraya varabilmek için.

Gördüğüm görüntü karşısında açıkçası biraz şaşırmıştım, sonuçta uzun süredir görmüyordum ve bu görüntü aşırı büyüleyici duruyordu. Hayran kalmamak imkansızdı, benim için biraz daha normale kaçsa da Sunoo'nun suratının parladığını görebiliyordum. "Bunlar çok güzel. Hemen birkaç tane resmimi çekmemiz lazım Riki! Çekersin değil mi?" Masum masum sorduğunda hızlıca köprünün orta kısmına geçti. Köprünün altından geçen bir nehir vardı, diğer her yer yeşillikti ve çimenlerin üstünü dökülen pembe yapraklar kaplamıştı. Köprünün ortasına geçip yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirerek gülümseyip poz verdi. Birkaç tane resmini çektim bende. Aşırı güzel gözüküyordu, bu görüntüyü içinde Sunoo varken izlemek daha güzeldi.

Resim çekmeyi bitirince hızlıca yanıma gelip resimlere baktı. "Bu ağaçlar sayesinde ne kadar kötü görünüşe sahip olursan ol güzel gözüküyorsun. Çok güzel çekmişsin, teşekkürler." Neşeli olduğu ve keyif aldığı sesinden belliydi. Telefonu alıp birkaç manzara resmi de çekmişti ayrıca. "Selfie çekelim hadi, köprünün üstüne ağaçları da alarak. Bizimkileri kıskandıralım." 

"Gel o zaman, şu kısım güzel duruyor." Elinden tutup çekiştirdim onu. Köprünün korkuluklarına arkamızı yasladık ve kamerayı çıkartıp gülümsedik. Farklı farklı pozlar verdiğimiz birkaç tane resim çekmiştik. Bir anda yanağımı öpmeye başladığında bir de o şekilde çekmemi istediğini anlamıştım. Çekme tuşuna birkaç defa basıp bu şekilde de çektim ikimizi. 

Resimlere bakarken komik olanlara gülüp güzel olanları seçiyorduk, ben çok paylaşım yapmasam da Sunoo çok paylaşırdı resim. Benle birlikte olmaya başladığından beri neredeyse her resimde bende vardım. İkimizin sayfası gibi bir şey olmuştu ama bundan şikayetçi değildim. Resimlerimiz çok güzeldi. 

Birkaç tane resmi diğerleriyle olan gruba, güzel olarak seçtiklerimizi de hesabında paylaşmıştı. Bu süre boyunca köprünün üstünde durmuştuk. Ben onu izliyordum, o da telefonuyla ilgileniyordu. En sonunda işini bitirip kafasını kaldırdı. "Neden öyle bakıyorsun? Çok güzel bakıyorsun da, huzur bulmuş gibi. Beni her gün görüyorsun ama bu görüntüyü her gün görmüyorsun, ağaçlara baksana biraz!" Bakışlarımın farkında değildim bu kez, o diyene kadar bu kadar rahatladığımı da fark etmemiştim aslında. 

Sebebi de belliydi, burada huzurlu hissetmiştim çünkü kendi doğduğum ülke de Sunoo'yu izlemek gerçekten evimdeymiş gibi hissettirmişti. Birkaç sene sonra buraya geldiğimizde öyle hissettirmiyordu ama şuan öyle hissettiriyordu. Kore'ye neden bu kadar hızlı alıştığımın sebebi de oldukça ortadaydı, Sunoo sağlamıştı. Gittiğimiz her yeri evim gibi hissettirmeyi sağlıyordu. Japonya'da bulunmaktan korkmuyordum, Kore'de bulunmaktan korkmuyordum çünkü nereye gidersem gideyim yanımda Sunoo varsa evimden uzaklaşmış gibi hissetmiyordum, çok huzurlu hissettiriyordu.

"Sadece buraya geri dönüp senin bu pembe yapraklar arasında görmek beni rahatlattı. Ağaçlardansa seni tercih ederim, sen ve ağaçlar, beni çok huzurlu hissettiriyorsunuz." Cümlelerimi toparlayamadan konuşmuştum bu yüzden biraz saçmaydı ama anlatmak istediğimi anlamış gibiydi. "Hadi o zaman bütün gün bu köprünün üstünde durmayalım! Yürüyelim biraz. Temiz havayı içimize çekelim." Elimi yakalayıp çekiştirmeye başladı, ben ona ayak uydurunca da adımlarımızı yavaşlattı. Sürekli gülümsüyor ve bir şeyler anlatıyordu, her zaman ki gibi. Bu hali rahat hissetmeme yeterliydi.

-

Özel bölümü de bitirdim, özel bölüm olacak kadar tatlı bir konusu vardı bu bölümünde, artık Niki gittiği hiçbir yerden korkmuyor çünkü yanında Sunoo var. <3

Okuyan herkese teşekkür ederim, bu bölümü yayınlamam ile birlikte That Feeling When Sunki de benim için bitti. Çok içime sindi, umarım herkese iyi gelmiştir!! <3

Buraya da baktıkça mutlu olduğum bir Sunki momentını bırakıp gidiyorum.