CİVCİV || Texting

Özel Bölüm - 1

Michele Morrone - Watch Me Burn

Selam selam selam 💛

Bölüme oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen.

Jupiterdenyazar keyifli okumalar diler...

(minik hatırlatma)
47 Kromozomlu: Koray
Minik Panda: Talha
Oksijen İsrafı: Efe

Mankafa: Helin
Yeni Gelin: Nisa
Sevgilim: Doruk

6 ay sonra

"Lan açıklanmış lan!"

Koray'ın evin içinde tepinmesiyle uyku bandımı gözümden çekip sinirle yere fırlattım. Bu Koray'ın 28. kez açıklandı diye bağırmasıydı. Her seferinde hevesle ösym'nin sitesine bakıp beni kandırdığını anlayınca geri uyumaya çalışıyordum. Zaten sisteme zar zor giriliyordu, bir de Koray beni kandırınca sinirlerim iyice hoplamıştı.

Odamın kapısını aralayıp etrafa bakındım. Koray'ın sesi soluğu kesilmişti. Kendime bunun da bir yalan olduğunu tekrarlarken mutfağa adımladım. Koridorda yürürken sert bir şeyler aradım Koray'ın kafasına geçirmek için, eğer bu sefer de bana yalan söylediyse onu Suriye sınırına kadar kovalayacaktım.

Mutfağa adımımı attığım an gözüm direkt Koray'a takıldı. Elleriyle başına baskı uyguluyordu ve bir yandan da ayağını sallıyordu. Biraz daha yaklaştım ona ve kadrajıma bilgisayar ekranı girdi. Gerçekten açıklanmıştı bu sefer. Tereddütle ikizimin yanına yanaşıp elimi omzuna koydum. O kadar dalgındı ki ben ona dokunana kadar fark etmemişti beni.

"Bakabilir miyim ikizim?" diyerek dikkatini bana vermesini sağladım. Başıyla onaylayıp sandalyeden kalktı. Eliyle oturmam için işaret verirken bir yandan da söyleniyordu. "Ya tamam yığılma olur dedik kendimizi kötüsüne hazırladık da ben bu kadarını beklemiyordum." Koray eşit ağırlıktan tercih yapmak istiyordu. Sıralamasına bakınca yüzüm asıldı. Beklediğinden gerideydi gerçekten. Ama yine de hukuk da gelirdi psikoloji de, üniversite tercihini akıllıca yapmak gerekirdi.

"Tamam artık yavrum,hadi kendi sonucuna bak sen." Onu başımla onaylayıp hemen geri tuşuna bastım birkaç kez. Bilgilerimi girip sayfanın açılmasını bekledim. Gerçekten beklerken yaşlanıyordu insan...

Sonuç sayfası açılınca gözümü kapattım ve telaşla atıldım. "Koray çabuk bak ve bana evet ya da hayır de. Çabuk!" Sakinleşmemi söyleyerek yaklaştı. Gözüm hala kapalıydı. Mouse sesinden anladığım kadarıyla sonucu görmüştü. Titrek bir nefes aldı. "Twin, bunun eveti hayırı yok." deyince omuzlarım çöktü. Ve ekledi. "Kızım bırak diş hekimliğini, tıp bile yazarsın."

Elimi heyecanla gözümden çekip ekrana eğildim. O kadar mutlu olmuştum ki sonucu görünce. 26.003. Utanmasam çığlık atacaktım. Ama bilinçsizce elimle ağzımı kapatmış ve tepki veremiyordum. Koray'sa bağırıp tüm evi ayağa kaldırmıştı. "Uyanın ev halkı, uyanın Türkiye! Benim ikizim bir dahi."

Annem ve babam büyük bir hızla mutfağa girip bilgisayarın başına geldiler. "Benim kızım işte, vallahi benden bu zeka." diyen babama annem ellerini beline koyarak karşılık vermeye başladı. "Ben doğurdum onu ben, ben olmasam doğabilir miydi?" Elimi alnıma yapıştırıp bu düellonun sürmemesini diledim.

Babam Koray'a yönelerek elini omzuna attı. Annemi işaret ederek "Oğlum sana psikoloji geliyordur şimdi. Boşver sen o işi gel hukuk yazalım sana. Annen psikolog diye özenme bak o ne anlar psikolojiden." Annem karnına dirseğini geçirince korkarak devam etti. "Yani bu aileye bir tane psikolog yeter diye dedim. Yoksa canım bir tanecik karım dünyanın en iyi psikoloğudur."