Mirza'nın Kalbinde Açan Kamelya

11. Bölüm: Muhtaç

Herkese selam canlarımmmm yeni bir bölüm ile karşınızdayımmmm umarım beğenirsiniz

Okuduğunuz tarihleri buraya alayımmm

Okumaya başlamadan önce kenardaki yıldıza basıp oylarsanız çok sevinirimmmm <3333

Bölüm Şarkıları:
Yaşlı Amca - Zıtlıklarına Hastayım
Yunusemre, Şekersiz - İmkansız Bir Aşk Denir

Yazarın Ağzından...

İnsan çok şeye muhtaçtır; sıcak bir yemeğe muhtaçtır mesela, suya muhtaçtır. Sevmek ve sevilmek ister, insan sevgi ister kimden olursa olsun. Güvenebileceği bir ortam, güvenilir arkadaşlar ister, onun hep yanında olacak bir aile ister, arkasında koca bir çınar gibi duracak bir baba, elinden tutup ona hayatı öğretecek bir anne ister. İster de ister.

İnsan çok şey ister ama kendisi yapması gerektiğinde yapmak istemeyecek kadar da bencil bir varlıktır.

Çay bahçesinde biraz daha oturup kalktılar. Neredeyse akşam olmuştu. Mirza, Kamelya'yı evine bıraktı. Kapının önüne geldiklerinde çöp atan Sema ile karşılaştılar.

"Anne kolay gelsin!" Evden uzak oldukları için biraz yüksek ses ile söylemişti Kamelya.

Esma kafasını sesin geldiği yöne çevirdi ve kızı ile Mirza'ya el salladı. Sonra eli ile "gelin gelin" diye onları çağırdı.

"Merhaba Mirza oğlum nasılsın iyi misin? Hastaydın en son?" derken elini Mirza'nın alnına koydu ve ateşi var mı diye baktı. Ateşi yoktu. Mirza kadının bu hareketine kocaman gülümsedi.

"Teşekkür ederim Esma Teyze daha iyiyim Kamelya sayesinde."

Esma gururla kızına baktı. Kamelya annesine gülümsedi.

"Hadi oğlum sen de gel zaten biz de akşam yemeği için Kamelya'yı bekliyorduk. Sofra hazır, sen de bizimle beraber ye." dedi Esma sevecen bir tavırla. Mirza, Kamelya'ya bakınca Kamelya omuz silkti. Esma, Mirza'nın kararsız olduğunu görünce:

"Gel yavrum ne olacak altı üstü masaya bir tabak daha koyacağım."

"Peki Esma Teyze madem o kadar ısrar ediyorsun geleyim." dedi otuz iki diş sırıtarak.

"Deli oğlan yürü yürü. İyileşmişsin çoktan bak laf bile yetiştiriyorsun."

"Ama aşk olsun Esma Teyze! O ne demek öyle."

Esma, Kamelya'ya bakıp dudaklarını oynatarak "Aşk olur inşallah." dedi. Bunu oradaki iki genç de fark etmemişti. Beraber yemek masasına oturduklarında Asım kitap okuyordu.

"Hayatım bak kimler geldi."

Asım kitabın arasına ayraç koyup kenara bıraktı ve gençlere "Hoş geldiniz." dedi.

Beraber masaya oturdular, yemeklerini yediler ardından çay içildi ve tatlı bir şeyler yendi. Saat gece dokuza yaklaşırken Mirza ayaklandı,

"Ben artık gideyim her şey çok güzeldi teşekkürler."

"Yine bekleriz oğlum." dedi Asım. Esma kocasına katıldığını belli ederek,

"Evet her zaman gelebilirsin. Hadi Kamelya seni geçirsin." deyince Kamelya ayaklandı ancak Mirza,

"Ne gerek var ben kendim giderim tekrardan sağ olun." dedi ve gitti.

Kamelya ve annesi tabakları mutfağa götürdüler. Esma, Kamelya'yı dürttü.

"Mirza ile miydin akşama kadar?"