Şırnak,kerkük 2023... Henüz gençliğinin belki de en taze olan zamanlarında Zemheri Benan,küçük bir köyde orada ki çocuklara öğretmenlik yapmaktaydı. Yaptığı öğretmenlikten hem keyif alıp hemde görevini yerine getirmenin mutluluğunu yaşayan Zemheri...
"Vatan için yaşayıp öldünüz; siz toprağa değil, kalplere gömüldünüz."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[yazardan]
Hastaneler neler anlatırdı insanlara? Kimi zaman duvarların kenarına çökmüş haberler bekleyen çaresiz insanlar,yoğun bakımın önünde sevdiğini kaybettiğiyle aklını kaybeden insanlar,röntgen sonuçları temiz çıktı diye sevinerek o hastaneden ayrılanlar ve dahası...
Hastaneler her türlü duygunun,insanın,düşüncelerin olduğu bir yerdi.
Ancak bazen hastanelerin aynı duygu ve düşünceleri paylaştığı bazı yerler vardı.
Şehit haberi.
Üzerinde beyaz kefen ve ay yıldız bayrak ile çıkan bir şehit olurdu yoğun bakımlardan. Ağlayarak ellerini dizlerine vuran anneler,gururla sevinen ama gözyaşları sel olan babalar,belki eşine sıkı sıkı sarılıp kokusunu çekememiş eşler, babasız kalan ama hâlâ ne olduğunu anlamayan masum bebekler ve çocuklar,bu manzaraları görüp gözyaşlarını tutmayan insanlar...
Bir anda kesilirdi tüm hastanenin sesi ve zaman dururdu,durmak zorundaydı çünkü ŞEHİT vardı. İnsanların hareketleri yavaşlardı,yavaşlamak zorundaydı çünkü ŞEHİT vardı.
O şehidin doğduğu,büyüdüğü,yetiştiği eve gelirlerdi askerler. Köyde ki aileler askeri araçların sesini duyunca cama çıkmaya dahi korkarlardı. "Ne olur bizim eve gelmesinler!" Diye yol gözlerlerdi anneler ve babalar.
Araba bir evin önünde dururdu. Kapıya çıkan bir anne "gelmeyin komutanım! Gelmeyin buraya söylemeyin bana o şeyi!" Diye bağırır ağlamaya başlar ve çökerdi. Çünkü anlardı biricik evladının şehit olduğunu.
"Vatan sağolsun!" Derdi herkes. İki asker dama çıkar ve o şanlı bayrağı asarlardı eve. Şehidin kanından bir parça olan o şanlı al bayrağı...
Bir okulu patlattılar hainler ve yaklaşık yirmi çocuk öldü. Bu kadar kahpelik yetmedi onlara,birde bir köyü esir aldırlar ki içlerinde nice bebeklerin,kadınların ve hasta adamların olduğu.
Biraz daha ihanet etmek istediler askeriyeye ateş açtılar,mevziyi ateşe verdiler.
Ancak bunu yapan hain teröristler her şeye rağmen geberip gittiler.
Nereden baksan yetmiş kişi şehit olmuştu. Sadece bu şehitlerin aileleri yahut da kerkük yanmadı bu habere,tüm türkiye ağlamıştı ve kanamıştı.
Şehit vardı çünkü.
Önünde ki küçük ekrandan haberleri izliyordu Zemheri. Askeriyeye,köye ve okula yapılan darbeyi seyrediyordu.
![[yazardan]](https://img.wattpad.com/b0783031916ae8e29c04618f1be81646621c78ae/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f4352567a763848636832626f67673d3d2d313337333938373237312e313737626630313031663431393732663436303230343637333830332e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
