you can count on me /zhongchi/

özel bölüm"1

"Ajax, oynama şu papyonla." Çekiştirmeleri dursa da elini papyondan çekmedi. Kaeya'yı son 1 saattir bıktırdığının farkındaydı ama elinde değildi, gergindi. İkisi de hem okuyup hem çalıştığından, nişanlısıyla son 1 haftadır düzgün görüşememişti bile. Şimdi ise..evleniyorlardı? Ajax'ın evlilik hakkında hala önyargıları vardı. Ama Zhongli sayesinde bu durumlara daha pozitif bakmayı öğreniyordu.

Üzerindeki smokinin kollarını düzeltti, kaçıncıya olduğundan tam emin değildi. Artık bu odadan kurtulmalı ve kendi düğününe gitmeliydi.

Odadan ayrıldı, adımlarını hızlandırdı. Yüksek tavanlı binanın uzun koridorunda geçirdiği yaklaşık 30 saniyenin ardından adımları yavaşladı. Nişanlısına baktı, onu bir kere daha gördü. Onu, zihnindekileri,kalbindekini. Ve bir kere daha emin oldu doğru kararı verdiğine.

Zhongli de gördü kızılını. Mavi gözlerini. Sadece kendisine gösterdiği yanını. Nişanlısıylayken gerçekten kendisi olan kızılını. Bir insana kaç kere aşık olunabilir bilmiyordu çünkü sayamamıştı onca yıl. Birlikte geçirdikleri anılar zihnine birer birer doldukça gülümsedi. Adımlarının temposunu bozmadan, karşısına kadar yürüyen sevdiceğine baktı.

"Merhaba bayım, evleneceğim beyefendi sizsiniz demek." Ajax fısıltıyla konuştu. Bu durumda bile bir tür eğlence peşindeydi. "Hiç sanmıyorum, kızılım. Size layık görülenin ben olduğumu hiç sanmıyorum." Ajax tebessüm etti. Nişanlısının kulağına, diğer insanlara sırıtmayacak şekilde eğildi. "Zannetmem, ben sizde buldum kurtuluşumu. Her zerreniz benim mabedim." Geri çekildi. Bu minik konuşmaları sırasında hazırlıklar tamamlanmıştı. Geriye yeminler ve yüzük takılması kalmıştı.

İkisi için de büyüleyici bir andı belki ama biliyorlardı ki; bu sadece aşklarının belgelenmesiydi. Eşcinsel evliliklerine hala çok da iyi gözle bakılmadığını biliyor ve bu konuda cesarete ihtiyacı olan insanlara örnek olmak istiyorlardı. Kimse, hiçbir şey onları ayıramasın istiyorlardı. Ayıramayacaktı da, biliyorlardı.

Yemin ve yüzük takımı sonrasında ikisi de sırada ne olduğunu biliyorlardı. Kısa olsa da ikisi için bir ömür gibi geçen son 1 haftada birbirleriyle konuşmaya bile vakit bulamamışlardı. Şimdiyse hasretlerini dudaklarının gidereceğini biliyorlardı. Gerçi Ajax bunun yeterli olacağından her ne kadar şüpheli olsa da..

İlk adımı Ajax attı, bir öpüşme başlatmaktansa dudaklarını, kocasınınkilere dokundurarak. Bir yandan sırıttığı çok kolay belli oluyordu. Zhongli'yse bir elini eşinin beline yavaşça yerleştirdi, dudaklarını daha da bastırdı karşısındakininkilere. "Benimle oynama, Ajax." Ajax'ın gözleri Zhongli'ninkileri buldu. "Yoksa ne yaparsınız; gösterir misiniz, bayım?" Zhongli'nin yüzünden belli belirsiz bir sırıtış gelip geçerken sessiz kaldı.

Tüm bunları 1 dakikaya sığdırsalar da hayatlarında geçirdikleri en uzun 1 dakika olduğuna ikisi de emindi. İkisi gözlerini birbirlerinden çektiklerinde, kalabalığın alkışlarını kulakları yeni işitiyordu. Yakınları yanlarına geliyordu tebrik için.

Hepsiyle konuşmak aşağı yukarı yarım saatlerini almıştı. Şimdiyse çoğu kişi kendi köşesinde eğleniyor, insanlarla muhabbet ediyordu. İkisinin de yanından insanlar eksik olmuyordu tabii.

Ajax sıkıntıyla eşinin kulağına eğildi. "Düğünden kaçsak ne olur?" Zhongli ona kısa bir bakış attı. "Kendi düğünümüzden?" Ajax onaylar biçimde başını salladı. Onun da şu an eğlenmediğinin farkındaydı. "Düğünün amacı eğlenmek değil mi? Eğlendik ve bitti. Şimdiyse gittikçe sıkıcılaşıyor. Evimize gitsek?" Zhongli de Ajax'a hak vermiyor değildi. Yenilgiyle sesli bir nefes verdi. "Öyle olsun."

°°°

merhabalaar
ben geldim ben geldim
bölümü çok uzun yazamadım. o kadar betimleme eklemeye çalıştım ama yine de bu kadar çıktı..
bu bölümün part2'sini yazmayı planlıyorum (😏😏)
bir de Ajax'ın, Zhongli ve ailesi ile tanıştığı günün bir bölümünü yazabilirim, siz ne düşünüyorsunuz? yoksa fazla mı zorlama olur artık?

yazım yanlışı göremedim ama varsa lütfen uyarın, hemen düzeltirim

umarım hoşunuza gitmiştir, kendinize iyi bakın!!

♡