Medya, Feyyaz.
•
Hava sıcak olduğundan ve hiçbir tanıdığa görünmemek istediğim için krem rengi bir tişört ve beyaz pantolon giymiştim.
Nihayet kafeye geldiğimde kapıdan hafifçe girip içeri bakındım. Fakat Feyyaz'ı göremeyince Instagram'a girip ona yazdım.
Alçin.dogan: Nerdesin? Göremiyorum seni?
Feyyaz_sahinn: Buradayım ;)
Nasıl buradaydı? Tekrar etrafıma bakmak için kafamı kaldırdığımda karşımda bana tatlıca bakan Feyyaz'ı gördüm.
"Nerdesin lan sen? Saklambaç mı oynuyoruz, benim mi haberim yok?" Sesim biraz sert çıkmıştı çünkü stresliydim.
"Ha yok, bende şimdi geldim aslında. Sadece seninle mesajlaştığım için sana sürpriz yapmak istemiştim." Ah, umarım alınmamıştır.
"Tamam o zaman, anladım. Bir yere oturalım mı?"
"Olur."
İnsanlar çoğunlukla alt kattaydı. Bu yüzden üst kata çıktım. Arkama baktığımda Feyyaz da arkamdaydı. Cam kenarında olan karşılıklı 2 sandalyesi olan masaya oturdum. Feyyaz da oturunca konuşmaya başlamak için derin bir nefes aldım.
"Bak, inan nereden başlayacağımı bilmiyorum. Belki bunları sana anlatmam bile hata ama aklı başında birinden yardım almaya cidden ihtiyacım var."
Beni dikkatlice dinliyordu.
Tam konuşmaya devam edecekken garson geldi.
"Hoş geldiniz efendim. Ne içer ya da ne yerdiniz?" Feyyaz bana baktı.
"Soğuk su." Dedim.
"Aynısından." Dedi Feyyaz da. Garson da not aldıktan sonra tamamdır diyip gitti.
"Evet, dinliyorum seni Alçin. Bana dilediğince, dilediğin şeyi anlat." Tekrar derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.
"Hani biz seninle mesajlaşmıştık ya."
"Evet?"
"İşte ondan sonra ben ders ile ilgili şeylerimi hallettikten sonra yemek yemek için mutfağa gittim. Ama mutfağa gittiğimde abimle annem benim hakkımda konuşuyorlardı. Biraz dinledikten sonra abimle annem şunları söyledi;
Anne saçmalama. Tamam Alçin'i sevmediğini biliyorum ama bunu ona asla yapma. O okumalı. Eğer böyle bir şey yaparsan karşında beni bulursun."
"Ama oğlum bir dinle beni. Adamlar çok zengin ve babanın ortakları. Alçin'i boşver, kendini düşün çok iyi bir eğitim alabilirsin. Ya da o parayı dileğince harcayabilirsin. Yapma bunu kendine. Bir şey olmaz. Alçin'i değil, kendini düşün."
"Aslında ilk başta abim bana destek çıktığı için içim bir nebze rahattı, fakat abim mutfaktan çıktıktan sonra annem zaferle gülümsüyordu."
Düşünceli gözüküyordu, gözleri kısılmıştı. O da benim gibi mantıklı bir plan düşünüyordu. Daha sonra ben Feyyaz'ı kendi yerime kendimi Feyyaz'ın yerine koydum. Bir yabancıya neden yardım ederdim ki? Ya da neden etmezdim? Ben yardım ederdim ama önümde çok engel vardı. Annem gibi. O başıma bir ton dert açar, o kişiye yardım ettiğime pişman olurdum. Sahi? Ben neden Feyyaz'a gelmiştim? Neden polise gitmemiş, Feyyaz'dan yardım istemiştim. Neyse yaptık bir hata, bakacağız çaresine, mecbur.
"Bak, Alçin. Daha yeni tanıdığın birine ne kadar güvenirsin bilmiyorum ama, bana güvenmelisin. Benim arkamda bırakacağım artık hiçbir şeyim yok. Kaçıyoruz."
•
What dedin gülüm?
Oy vermeyi unutmayın.
Yeni bölüm geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Otobüs | Yarı Texting (Tamamlandı)
Teen Fiction-Dikkat. Düşündüğünüz gibi bir hikaye olmayabilir. Alt tarafı otobüste arkama oturan bir çocuk? En fazla ne olabilir? Hiçbir şey. Hiçbir şey olamaz. Ama bir ölüme sebep olabilir... • "Hımm... Ben bur...
