69

36 3 1
                                    

Hindi ito ang unang beses na nagkayayan silang lumabas but for Jiedazer this is new, for him there's something off about Scylla's mood and he's not used to it. Dahil ba kagagaling niya lang sa sakit? Jiedazer's thinks. He knows Scylla's really don't talk that much pero para sa kaniya iba 'to.

He can feel it. There's really something bothering Scylla. Paanong hindi niya mararamdaman? Nakailang buntonghininga na ba si Scylla?

"Hey. Just in case you forgot, I'm here, Scy." Jiedazer said with a smile.

Scylla looked at him and smiled a bit.

"Since when did you call me Scy pa? That's new, ah?" She giggled.

"Uhm. Since last week when you were sick, I guess." Jiedazer answered.

Scylla tsk-ed and licked her ice cream. It's 12:46 in the middle of the night and where they are? In the 7/11. Sa 7/11 na walang ibang customer kundi sila lang, not surprising though, it's 12:46 AM anyway.

Scylla didn't know how to speak, how to talk to him. Pakiramdam niya nung isang linggo siyang nagkasakit, nawalan din siya ng karapatang mag salita.

She's always in her room. Hindi papayag ang mga kamag anak niya na lumabas sa kwarto kasi nga raw may "sakit" siya. Binibigyan naman siya ng pagkain, umaga, tanghali at gabi but for Scylla they treat her like she's in jail. Ang mas ikinakainis pa niya, her aunt even confiscate her phone the reason why he can't reply to Jiedazer, hindi niya pa iyon mababawi ngayon kung hindi siya pumasok sa kwarto ng tiyahin niya para kuhanin and that's the reason why she's still up, she waited her relatives to fall asleep so she can get her phone back. Bahala na si batman paguwi. Iyan lang nag nasa isip niya. The foods, flower that Jiedazer gave, ang pinsan niya ang kumuha. Her chest feels so heavy remembering what happened last week. Pero kung iisipin niya ang lahat ng kalupitan sa kaniya ng mga kamag anak niya, baka malaglag siya sa upuan dahil sa sobrang bigat.

"Are you crying, Scy?" Jiedazer panicked. Mas lumapit siya kay Scylla at hinagod ang likuran niya.

"Hindi na nga ako nag sasalita kasi nakatulala ka na lang tapos bigla kang iiyak. Please, talk to me, tell me what's bothering you." Jiedazer said. He knows he's worried, hindi niya maitago ang pag aalala.

"Sorry...gusto ko lang kasi talagang umalis sa bahay." Scylla answered in a lower tone. She meant it, it's double meaning, hindi niya lang ngayon gustong umalis, gusto na niyang umalis don matagal na pero wala siyang choice. Kasi saan naman siya pupunta? She's alone in her 18 years of her existence.

"Can you please tell me why?" Jiedazer asked carefully. Finally removing his hands on Scylla's back when he noticed Scylla's already stopped crying.

"Hindi ko alam kung paano..." Mag isa na siya simula pa nung bata, broken fam, iniwan pa ng nanay at walang kaibigan. Hindi siya sanay mag share ng mga bagay bagay sa isang tao, lalo kung problema.

"Scylla...I'm here, you can talk to me always. I'm not gonna judge you." Jiedazer assured.

"Alam ko.." Scylla said like he was really sure about it. Pero 'yon talaga ang nararamdaman niya. Halos dalawang buwan na niyang nakakasama si Jiedazer at masasabi niyang ganon ang pinaparamdam sa kaniya ni Jiedazer. Na lagi siyang nandiyan para sa kaniya.

"Do you trust me, Scylla?" Jiedazer asked softly and with that Scylla slowly nodded.

Jiedazer smiled bitterly. He suddenly feel bad about everthing he did and was doing. Tama pa ba 'tong ginagawa ko? He suddenly thought about it but he immediately shook his head. May nangyayari na, ito na 'yon. Hindi ka pwedeng maging talunan sa harapan ng mga kaibigan mo just because you feel bad. You can't fucking back out, Jie. He reminded himself.

END the GAME (Game #1)Where stories live. Discover now