အခ်စ္ဆိုတာ အသက္အရြယ္ထက္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာၾကတာလို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္သည္။
Hopeတို့အဖဲြ႔ဟာ မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႔ Joneကိုထူးဆန္းတဲ့လူတစ္ေယာက္လို ဝိုင္းအံုၿပီးၾကည့္လာၾကသည္။
"ဘယ္က ေကာင္မေလးလဲ
မင္းက ငယ္ငယ္ေလးပဲရိွေသးတာ
ငါတို႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးေနာ္"
hopeက အဲ့လိုေျပာေတာ့ ခုနက Joneေလးရဲ႕ ႐ွက္ျပံဳးေလးေတြ မဲ့က်သြားသည္။
ဒီကေလးကို ရည္းစားမထားေစခ်င္ေသးပါ။
အဖဲြ႔ထဲမွာလဲ အငယ္ဆံုးမို႔ အားလံုးက သူ႔ကိုခ်စ္ၾကတာေၾကာင့္ ရည္းစားထားမွာကိုေတာ့ အားလံုးက လက္မခံခ်င္ၾက။လံုးဝမထားရဘူးလို႔လဲ မဟုတ္ရယ္
အရြယ္ေရာက္တဲ့ခါေတာ့ ထားရမွာေပါ့။
အဲ့အခ်ိန္က်ရင္ သူကက်ေနာ္ခ်စ္သူပါလို႔ လာႂကြားတာနဲ႔ တန္းေပးစားလိုက္ဖို႔အတြက္လည္း ဝန္မေလး။
အခုကေတာ့ ငယ္လြန္းေသးသည္။
Joneမ်က္ႏွာ မဲ့က်သြားတာျမင္ေတာ့ Hopeလက္ေအာက္ yoon sum က Joneပုခံုးေလးကို ပုတ္ေပးကာ ျပံဳးျပံဳးေလးေျပာလာသည္။
"ေကာင္မေလးက ဘယ္ကလဲ
Jkေလးက ခ်စ္တက္သြားၿပီေပါ့"
"သူက မေန႔ကမွ ဂ်ပန္က ေရာက္တာပါ"
hopeကို မ်က္ကြယ္ျပဳုျပီး Yoonဘက္ကိုလွည့္ကာသာ ေျပာလာသည္။ဒီကေလးေလးက သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ။
"jk ေလးေတာင္ ခ်စ္မိသြားရေအာင္
သူကေတာ္ေတာ္ေခ်ာလို႔လား"
"အင္း အခါသင့္ရင္ေတာ့ Hyungတို႔နဲ႔
သူ႔ကို ဆံုေပးခ်င္ပါတယ္"
"ဆံုေပးေလ jkေလးအတြက္
hyungတို႔က အျမဲတမ္းအားတယ္"
"ေဟ်ာင့္ yoon ကေလးကို ေျမႇာက္ေပးမေနနဲ႔"
"Jkေလးနဲ႔ လိုက္မလိုက္ေတာ့
hyungတို႔ကိုဆံုးျဖတ္ခြင့္ေပးမယ္မလား"
ထိုခါ Joneဟာ ေခါင္းေလးေမာ့လာၿပီး
ေခါင္းမရဲတရဲေလး ညိတ္ျပလာသည္။
ဒါကိုေတာ့ သူလက္ခံသည္ေပါ့။
"hyung တို႔မေန႔ကတည္းက Jkေမြးေန႔အတြက္
လက္ေဆာင္ေတြ ျပင္ခဲ့ၾကတာ
အိမ္ကိုေတာင္ Partyေပးဖို႔ေရာက္လာၾကေသးတယ္ ျခံတံခါးေသာ့ခတ္ထားေတာ့
အၾကံေတြ မေအာင္ခဲ့ဘူးရယ္"
