"မင္းက စာေတာ္သားပဲ"
အခန္းထဲ စာလုပ္ေနတဲ့ Joneဆီေရာက္လာကာ ေနာက္ကေနေျပာလာျခင္း။joneမွာ ႐ုတ္တရက္မို႔ အလန္႔တၾကားနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"ေအာ္ လူႀကီး"
"အင္းး"
ဆိုကာ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ လက္ထည့္လ်က္ joneအခန္းကို မသိမသာ ေဝွ့ဝိုက္ကာ ၾကည့္ေနသည္။
"ကိစၥရိွလို႔လား လူႀကီး"
"မရိွပါဘူး စာပဲလုပ္ေနပါ
ဘာမွ အာရံုစိုက္မေနနဲ႔"
သူမ်ားအခန္းကို အသံမေပးဘဲ ဝင္လာၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတာကိုေတာင္ အာရံုစိုက္မေနနဲ႔တဲ့။
လူႀကီးဟာေလ တကယ့္ဘယ္လိုဟာေလးမွန္းကို မသိဘူး။
joneလဲ စာလုပ္ေနတာကို ရပ္လိုက္ကာ လူႀကီးအနားသို႔ ေလ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
လူႀကီးက သူ႔ထပ္အရပ္နည္းနည္းစြန္းေနတာမို႔ ေမာ့ၾကည့္ကာ...
"တစ္ခုခု ေပ်ာက္သြားလို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူးဆို ဘာလာလုပ္တာလဲ"
ေနာက္ကေန Joneက တိုးတိုးေလးေမးေတာ့ ကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားကာ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္လာသူ။
လူႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာလည္း တစ္ခုခုကို႐ွာေနသလို ၿငိမ္မေနပါ။
"ဒါက က်ေနာ့္အခန္းေလ
ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာမွ မျဖစ္ဘူး
စာလုပ္ေတာ့ ကိုယ္သြားၿပီ"
မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ေခါင္းခါကာ ထြက္သြားတဲ့ လူႀကီးက တစ္ခုခုကို အလိုမက်ခဲ့ဟန္။joneလဲ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနဲ႔သာ အခန္းထဲက်န္ခဲ့သည္။
လူႀကီးက ထြက္သြားၿပီဆိုေတာ့လည္း စာပဲဆက္လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္ယာမဝင္ခင္ေလး လူႀကီးမ်က္ႏွာျမင္လိုက္ရေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေနသာထိုင္သာရိွသား။
joneတစ္ခ်က္ေတြးကာ ျပံဳးလိုက္ၿပီး စာၾကည့္စားပဲြဆီလာကာ စာပဲဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။
ဒါေပမဲ့ စာကိုစိတ္မဝင္စားေတာ့ပါ။ေဖာင္တိန္ေခါင္းေလးကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ကိုက္ၿပီး လူႀကီးအေၾကာင္းေတြးကာသာ ျပံဳးေနမိေတာ့သည္။ဒီညေတာ့ joneေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မွာ မဟုတ္။
