"Dediğim gibi..." Damağımda hala daha yediğim lahmacunların tadı zihnimde dolapta saklanan Kartal Bey Amca'nın yakalanması endişesi vardı." Biz kendimiz gidebiliriz." Koridorun ortasında dikiliyor ısrarla beni daha doğrusu bizi eve bırakmayı teklif eden Akın Bey ve yancısı doktor Yalçın Bey'i iknaya çabalıyordum.
"Evet..." Doğru düzgün bir gerekçe sunamadığımı anlayan Merve araya girdi. "Zaten bizde araba ile geldik." Doktorcuğumun aşırı ilgili tavırlarından o kadar rahatsız olmuştu ki bir süredir köşede dikiliyor tek kelime etmiyordu. Söz konusu Yalçın Bey'in de içinde olduğu bir arabaya binmek olunca aşırı cabbar kesilmesi komik bulduğum bir detaydı.
Tabi birde Kartal Bey Amca'ya terapi verebilecek kadar başarılı bir psikoloğun Hacı Palace 'ta yaşadığını görmeleri tehlikesi vardı.
İç sesim Merve'nin Yatırtepe'nin en ücra köşesinde kırık dökük bir apartmanda yaşadığımız gerçeğini saklamaya çalıştığını söylese de beynim mantıklı düşünemeyecek kadar uyuşuktu.
Siz deyin ağrı kesiciler ben diyim mideme oturan yiyecekler...
"Peki o zaman beni de gidişte bırakırsınız."
Bir şekilde bizimle daha doğrusu Merve ile yakınlaşmaya çabalayan doktor otuz iki diş sırıttı. O hastanede işlerinin bittiğini söyleyip önlüğünü hemşirelere fırlatırken kurtuluşumuza yetişen kişi Akın Bey oldu.
"Seni ben bırakırım." Bize doğru yürüyen doktor arkadaşını gömleğinden kavrayıp geriye doğru çekti.
Dudakları kibar bir gülüşle aydınlanırken gözlerinde ateş atan bir uyarı vardı.
" O zaman..." Elime uzatılan kardı alıp iyi olduğumda arayacağımı söyledim.
Merve'nin kollarında hastaneden dışarı çıkarken gördüğüm gözleri o gözlerde saklı bakışları düşünüyordum.
"Kimse bu kadar kibar olamazmış gibi..."
Dudaklarımdan kaçan tereddütü duyan arkadaşım omuz silkti. "Rol kesmeye devam ettiği sürece sorun yok." O da benim gibi Akın Bey'in gereğinden fazla mükemmel olduğunu düşünüyordu.
"İnsanların gerçek yüzleri beni pekte ilgilendirmiyor." Saklı kalan gerçeklikler onu etkilemediği sürece üç maymunu oynayabileceğini söyleyen Merve oldukça ciddi görünüyordu.
"Belki de haklısındır..." Başımı sallayıp Merve'nin koluna girdim. Hepimizin öyle yada böyle sosyal normlara uymak kitleler arasında kaybolmak için rol kestiğine başkaları gibi davrandığına inanmaya başlamıştım.
"Senin araya kaynaman bir miktar zor olacak gibi ama..."
Eli ile ultra lüks arabası ile hastaneden çıkan Akın Bey 'i işaret etti. Gösterdiği manzara bileğinden sarkan ve içine kıyafetlerimi tıkıştırdığı Bim poşeti ile birleşince vermek istediği mesaj oldukça net bir görsele dönüşüyordu.
"Zengin rolü kesmek ne kadar olabilir ki..."
Küçük ölçekte gerçekleştirdiğim şovu bir miktar artırmamın yeterli olacağına inanan kelimelerim yanımıza doğru koşan Amar'la yarım kaldı. Gözlerim araba ile geldiğimizi söyleyen Merve'nin neyi kast ettiğini anladığında en yakın arkadaşımın dudaklarında alay dolu bir sırıtma vardı.
"Bizim aracımızda geldi."
Yol üstünde olduğunu ve benim için endişelenip geldiğini söyleyen Ebubekir amca'ya teşekkür edip kamyonetin arka kısmına yöneldim. Amar'ın ve Merve'nin yardımı ile arabaya çıkarken bir süre önce yanımızdan geçen aracı daha doğrusu o aracın benim hayatımla oluşturduğu uyumsuzluğu düşünmemeye çalışıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Sakızı
Roman d'amourAşk, Sevgi, Heyecan, Mutluluk... Yaşamak için somut dayanaklara ihtiyacı olduğunu düşünen materyalist Ekin'in önceliklerini sorgulatan bir aşka direniş çabasını okumaya hazır mısınız?
