Keyifli okumalar.🍑
Taylan;
Keyhan kapıda kalakaldığımı görünce yanıma doğru ilerlemiş ve kapıdan kimin geldiğini görünce o da kalakalmıştı.Sorun kimin geldiğinde değildi sorun gelen kişinin olduğu haldi.Berfin kapıda gözleri yaşlı bir bize bir yere bakıyordu sesi de çıkmıyordu.Sadece iç çekmeleri ve burnunu çekme sesleri geliyordu. Keyhan'la ikimiz ne olduğunu anlamamıştık.Birimizin durumu öğrenmemiz için atak yapması gerekiyordu.Bunu yapmak için Berfin'e doğru adım atmış ve yerde olan bakışlarını bana çevirmesini sağlamıştım.
"Berfin bir sorun mu var neden ağlıyorsun?"
Sorduğum soruya cevap vermeyip ağlaması şiddetlenen kıza anında sarılıp içeri doğru çekmeye başladı anlamıyordum onu bu şekilde ağlatan şey neydi.Bu şekilde ağlamaya devam ederse hiçbir şey öğrenemeyecektik.O yüzden sakinleşmesi için koltuğa oturtup sarılmaya devam ettim.Berfi'nin ağlamaları iç çekmeye dönene kadar öyle kaldık.Karşıdan hala benim gibi ne olduğunu anlamayan Keyhan dalgın bir şekilde ikimize bakıyordu.
"Berfin ne olduğunu anlatacak mısın artık?"
Sorduğum soruyla Berfin omuzumdan kafasını kaldırmış ve bana bakamaya başlamıştı,sanırım nasıl söyleceğini düşünüyordu.O sıra Keyhan bize bakmayı bırakıp hemen arka tarafıma oturup sıcak göğsünü sırtıma yaslamıştı.O an nefes almış ve sıcaklığıyla mayışmıştım.
"Berfin haydi söyle kötü bir şey mi oldu."
"Ben...dün akşam,babanem.."
İç çekmekten cümlesini tamamlayamayan Berfi'nin derdini anlamıştım sanırım.Umarım düşündüğümden daha iyi bir durum vardır.
"Ne oldu Berfin Elnare nineye?"
Keyhan'ın konuşmasıyla Berfin ona doğru dönmüş ve gözlerinden oluk oluk yaşlar akıtmaya başlamıştı.Asla durmayan ağlamaları kötü bir şey olduğunun göstergesiydi ama yinede söylemeliydi tam olarak ne olduğunu bilmeliydik.
"Ninem dün akşam...fenalaştı,hastaneye yetiştirmek için Ali amcanın yanına gittim..."
Yutkunuyor ve konuşmakta çok zorlanıyordu,ağlamasına dayanamamış ve bende ağlamaya başlamıştım.Umarım vaktinde hastaneye gitmişlerdir.
"Ali amcayla gelene kadar...Ninem..."
Dayanamayıp Berfin'nin boynuna sarılıp ağlamasına eşlik etmeye başladım.Arkamda hissettiğim sıcak bedenin kolları ikimizin etrafını sarmış,sıcak dudaklarını boynumda ve saçlarımda hissetmeye başlamıştım.
Ne kadar süre ağlamamız devam etti bilmiyorum ama hepimiz tükenmiş haldeydik. Bir yandan ninenin ölmesine üzülürken bir yandan Berfin'in kimsesizliğine ağlıyordum. Ninesinden başka kimsesi yoktu Berfin'in bundan sonra ne yapacaktı bilmiyordum ama tek bildiğim benim ve Keyhan'ın Berfin'i yalnız bırakmayacak olmamızdı.Birde tabii Berfin'den hoşlanan kardeşimde bunu isterdi.
"Berfin,yalnız kalacağını düşünme olur mu biz yanında olacağız."
"Teşekkür ederim Taylan,biliyorum burada size sahip olduğumu o yüzden buraya geldim. Ninemi akşama toprağa vereceğiz beni yalnız bırakmayın olur mu?"
"Öyle şey olur mu Berfin tabiikide seni yalnız bırakmayacağız.Akşam birlikte gideriz mezarlığa."
"Teşekkür ederim Keyhan abi,siz de olmasanız ben kime giderdim."
"Biz yanındayız Berfin üzülme tamam mı?Burada sana sahip çıkacak iki tane abin var."
Biraz daha o şekilde oturduktan sonra aç olduğumuz aklıma geldi ve kahvaltı hazırlamak için mutfağa doğru adımlamaya başladım.Biraz daha kendini toparladığını gördüğüm Berfin'de arkamdan gelmeye başlamıştı.
"Berfin sen otur istersen ben hallederim kahvaltıyı."
"Yok Taylan ben yardım edeyim hem kafam dağılmış olur."
"Peki öyle olsun bakalım.Üzülme ben ve Keyhan yanındayız,seni sahipsiz bırakmayız burada,yük olacağını düşüneceksen şimdiden düşünme.Hem Helen'de bunu isterdi o da burada olsaydı seni hiç bırakmazdı."
"Teşekkür ederim Taylan,Helen'den gittiğinden beri haber almadım,biliyorsun burada telefon sadece muhtarın evinde var ve aslında bende Helen'in de numarası yok. Ama biliyorum Helen burada olsaydı beni yalnız bırakmazdı."
Kardeşimden bahsederken kızaran yanakları Berfin'i ele veriyordu.Helen'den bahsettiğimde kafasının dağıldığını anlamıştım.Gözleri ve yüzü şimdi acı dolu değil tam tersi parlak bir hale gelmişti.Onun için kahvaltıyı hazırlarken kardeşimden bahsetmeye devam ettim.Bende kardeşime bir tek muhtarın telefonundan ulaşabildiğim için en son konuşmamızdan bahsettim.Kardeşim Berfin'i gerçekten sevmişti.Çünkü sürekli Berfin'i sorup onun hakkında yorumlar yapmıştı.Bu çok hoşuma gitmişti çünkü kardeşimi ilk defa bu kadar heyecanlı ve mutlu görüyordum.
Berfin'e kardeşimin numarasını vermiş ve kahvaltımızı yaptıktan sonra hazırlanıp Berfin'lerin evine gitmek için evden çıkmıştık. Eve geldiğimizde kadınlar evde toplanmıştı. Berfin'i gören herkes Berfin'e taziyelerini verip çıkmışlardı.Bazı kadınlar Berfin'in yanında kalmıştı.Herkesin gözlerinde yaşlar vardı.Berfin'de ilk geldiği haline dönmüş ağlıyordu.Keyhan'la ben de köşede gelip gideni izliyorduk.Gelen insanlar bizede selam vermeden çıkmıyordu.
Berfin'in kötü ruh haline girmesini engellemek için yanına gitmiş ve sarılarak teselli vermeye başlamıştım.Berfin ben yanına gidince daha iyi bir hale geldi.Durumumuzu bilmeyen kadınlar bize bakıp aralarında konuşmaya başlamıştı.Ama hiç biri umurumda değildi.Biz bizi biliyorduk diğer insanlar istediğini düşünebilirdi.Benim sevdiğim insan şuan gözlerimin içine bakıp parıl parıl parlayan gözleriyle ve bir o kadar parlayan gülümsemesiyle bana bakıyordu ben ise kız kardeşimin sevdiği kızı teselli ediyordum.
Akşama kadar kadınlar Berfin'in durumuna bakmak için gelip gitmiş bazıları yemek getirmek için gelmişti.Bunlara alışık olmadığım için tuhaf gelmişti ama burada böyleymiş.Cenazeyi defnetmek için hepimiz mezarlığa geçmiş ve ilçeden gelen cenaze arabasından çıkartılan cenazeyle yanımda duran Berfin şiddetle ağlamaya başlamıştı. Yanındaki onun yaşlarında olan kız Berfin'e sıkı sıkı sarılmış düşmesini engelliyordu. Berfin'in ağlamasına dayanamıyordum,daha küçücük bir kız çocuğuydu benim gözümde. Onun böyle yapayalnız kalmış bir şekilde görmek içimi burkuyordu.
Berfin'e nasıl bakıyordum bilmiyorum ama belimde hissettiğim baskıyla Keyhan'a doğru dönmüştüm.Gözlerimden akan yaşları hiç kimseden çekinmeden silmişti.Cenazeyi kazışan mezarın içine koymuş ve toprak atmaya başlamışlardı.Keyhan'da yanımda hareketlenip mezara doğru ilerlemişti.Küreği eline alıp mezara toprak atmaya başlamıştı. Nineyi defnettikten sonra dualar okunmuş ve herkes evine dağılmıştı.Mezarlıkta ben Keyhan ve Berfin kalmıştık.Berfin hemen eve gitmek istememiş ve herkesi göndermişti.
Mezarın başında ağlayıp ninesiyle konuşan Berfin'in yanına çökmüş ve ona sıkıca sarılmıştım.Mezarlıkta bizden başka kimse olmadığı için daha rahat sarılıyordum. Keyhan'da yanımıza çökmüş ve ikimizde birden sarılmıştı.Biliyordum ki Berfin'in buna ihtiyacı vardı.Kendisini fazla yıpratmasını istemiyordum.O kimsesiz değildi ve hiçbir zamanda kimsesiz kalmayacaktı.
Geçiş bölümü olarak düşünün bir daha ki bölüm zaman atlatacağım çünkü.🥰
Berfin'in yanlarında kalması için bir sebep lazımdı o da bu şekilde oldu.Çok drama bağlamak istemediğim için yüzeysel yazdım. 😌
Bölüm hakkında düşünceleriniz belirtirseniz sevinirim.☺️
Daha öncede demiştim sık sık bölüm atacağım diye.Yeni kurgular yayınlamak istiyorum.😌
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çoban bxb
Teen Fiction"Bende seni seviyorum dağ çiçeğim ama ağlama,neden ağlıyorsun." "Mutluyum ama neden ağlamayayım.Senin gibi bir sevgilim olduğu için çok şanslıyım ve bu beni duygulandırıyor." "Bende çok şanslıyım bir tanem senin sevgilin olduğum için.Şimdi ağl...
