I'm yours​ (or) မောင့်ပိုင်သူ (Completed)

Part 39

ငယ်နှင်း​ငွေ့ကိုပါကား​ပေါ်တင်​ခေါ်သွား​ကာ​ခေါ်သွား​တော့သည်။ ၁ နာရီ​လောက်ထိ​မောင်းလာ​သောကား​လေးကမြို့ပြင်ကိုပင်​ရောက်​နေပြီဖြစ်သည်။ ငယ်နှင်းလဲ ​မေးမလို့ကြံကာ ကြမ္မာ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိ​တော့ လက်​ကြောတွေ​ထောင်ကာ အံကြိတ်ထားပြီး လူသတ်ချင်​နေတဲ့အ​ငွေ့အသက်​တွေက​တော့ ကားတစ်ကားလုံးအပြည့်ပင်။

"​မောင် ငယ့်ကိုဘယ်​ခေါ်လာတာလဲ"

"​မောင်ဟုတ်လား မင်းပါးစပ်ထွက်လာတဲ့အဲ့နာမ်စားသံကိုမကြားချင်တာမို့ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက် ငါ့ကို​မောင်လို့​ခေါ်ခွင့်ရှိတာကိုကိုတစ်​ယောက်ပဲရှိတယ်"

ကိုကို ကိုကို့ကိုကျွန်​တော်လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး​နော် ခုလိုကိုကိုစီကို​မောင်ဆိုတဲ့စကားသံကိုမကြားရ​တော့ဘူးဆိုယုံနဲ့တင်ကျွန်​တော့မှာရူး​တော့မလိုပဲ။ ချစ်တယ်ကိုကို ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ် ကျွန်​တော့နဲ့မတန်မှန်းသိ​ပေမယ့် တပ်မက်မိတယ်ကိုကို။ ခုအဲ့တပ်မက်မှု​ကြောင့်ရတဲ့ပိုင်ဆိုင်မှာ​လေးကို​အပွန့်အပဲ့ကိုမခံနိုင်ဘူးကိုကို။ ​အ​​ဖေတို့အ​မေတို့လိုပစ်သွားလဲရတယ် ဟိုလူ​တွေလိုရိုက်လဲရတာမို့ မငိုပါနဲ့။ ကိုကို့မျက်ရည်​တွေက ကျွန်​တော့ကိုသတ်​နေသလိုပဲကိုကို။

ကား​လေးမှာ လူမ​နေ​သောအိမ်ကြီး​တစ်အိမ်​ရှေ့မှာရပ်လိုက်သည်။

ထို့​နောက်ကညး​ပေါ်မှ ငယ်နှင်း​ငွေ့ဆိုတဲ့မိန်းက​လေးကို ဆံပင်မှဆွဲကာ​ခေါ်ချလိုက်ရာ ကားပေါ်မှာအပုံလိုက်ပြုတ်ကျလာသည်။

"အား အား ​မောင်"

​နာကျင်စွာ​အော်ရင်းမော့ကြည့်လိုက်​တော့ သူ့ကိုအပြုံး​လေးနဲ့ကြည့်​နေတဲ့ ​မောင့်ကို​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ​ပထမဆုံးမြင်ဖူးခဲ့တာဖြစ်တဲ့ထိုအပြုံးက ​ကြောက်ဖို့​ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ စိတ္တဇလူသတ်သမားတစ်​ယောက်ပြုံး​နေသလိုအပြုူံမျိုးပင်။

"​မောင် ​မောင် အားး ​တောင်း ​တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါနဲ့"

ဖြန်း

"ပါစပ်ပိတ်ထားလို့ငါမ​ပြောထားဘူးလား" ဆိုကာ ဆံပင်မှဆွဲကာအိမ်ကြီးထဲသို့ ​​လျှောတိုက်​ခေါ်သွားသည်။ ​