❦ Querencia: İspanyolcada insanın kendini en güvende, en güçlü ve rahat hissettiği, kendi olabildiği, yuvası gibi gördüğü yer demektir.
❧ En genç Galaksinin Koruyucusu ve en genç Avenger'ın tanışma hikayesi...
- Sen de bunu i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üç ay sonra
"Sonunda ya yorgunluktan bayılacağım şimdi." Peter belimden tuttu. Yavaş yavaş üsse doğru yürürken birbirimizden destek aldık.
"Sen mi ben mi, Alys? Süper dayanıklılık diye bir şeyim kalmadı."
"Bu adam Quicksilver mı ya anında paraları çalıp ışınlanıyor?"
"Gerçekten hiçbir fikrim yok. Herif Dr. Strange gibi portal açıp mı kaçıyordu yoksa Quicksilver gibi aşırı hızlı koşma gücü mü vardı bilemedim."
Kahkaha attım. "Neyse sonunda yakaladık. Artık rahat edebiliriz."
Peter da güldü ve saçımı öptü. "Aynen güzelim."
Son bir gayretle içeri girince kendimizi uykunun kollarına bırakmamız bir oldu.
___
Dünyada kaldığım günden itibaren Peter ile devriyeye çıkıyorduk. Ne kadar benim gelmemi istemese de en son onu ikna etmiştim. Ona yardımcı olmayı çok seviyordum. Gayet güzel devriye partneri de olmuştum ona. Dün devriyede en az yüzüncü kez aynı bankayı soyup kaçan adamı sonunda yakalamıştık ama çok yorulmuştuk. Adamın kaçmakta usta olmuştu resmen.
Bu arada Peter ve ben ilişkimizi baya ilerletmiştik. Birbirimizi birkaç ay öncesine göre çok daha iyi tanıyoruz. Yeni yapılan Avengers yerleşkesinde de kalmaya başlamamla onunla daha çok vakit geçirir olmuştum. Herkes ile tanışmış, kaynaşmıştım ve artık onların ailesinden biriydim.
Peter'ın hâlâ Tony'nin ölümüne üzüldüğünü biliyorum. Onun yaşadığı evde yaşamak, Morgan ile vakit geçirmek, yasal yoldan annesi olarak kabul ettiği Pepper ve halası May ile hep beraber yaşamak ona çok zor geliyordu çünkü Tony'i hatırlıyordu fakat buna rağmen mutluydu. İdolü olan adamla beraber savaşta yer almış, Spiderman olmasından dolayı onunla bir araya gelme şansı olmuştu. Babasının ona verdiği bu ikinci şansı en iyi şekilde değerlendirmeye çalışıyordu. Babası bir hiç uğruna ölmesin diye hayata tutunuyordu.
O ne kadar babasını özlüyorsa ben de o kadar ablamı özlüyordum. Yıllarım onunla beraber geçmişti, iyi günüm de kötü günüm de yine onunla geçmişti. Ancak ölüm bir geliyor, hayatınızdan sevdiklerinizi öylece ayırıyordu. Sanki o kişi hiç yokmuş gibi oluyordu. Ben de aynı Peter'ın yaptığı gibi hayata tutunmaya çalışıyordum. Toz olmayanlar bizi hayata döndürmek için çok çalışmıştı ve bu uğurda kendini feda edenler vardı. Onlar ve Peter için dik durmalıydım.
Ne kadar böyle düşünüp kendimizi motive etmeye çalışsak da ikimizde ruhsal olarak çöküntüdeydik. Uyuyamadığımız geceler oluyordu. Keyfimiz yoktu ve iştahsızdık. Gün boyunca devriyelerimiz dışında dışarı çıkmazdık. Evde oturup film izler, kendi aramızda sohbet ederdik. Bunu fark eden Pepper da bu konuda psikolojik destek almamızın bizim için daha iyi olacağını söylemişti. Sonrasında da onun da uygun gördüğü bir psikoloğa gitmeye başlamıştık. Yine de ara ara uyuyamadığımız anlar oluyordu. Mesela şimdi o uyuyamadığım anlardan birindeyim. Hem de sabahın köründe.
