Love And Betrayal | Shoto Todoroki

B12 Son

Selamlar

Ve son bölüm.

Devam etmek istemiyorum ve burada bırakmak daha makul.

İyi okumalar!

____________________⍟⍟⍟____________________

"Buraya sorunsuz bir şekilde nasıl girdin?"[Hawks]

"Asami'yi bırakın dedim."[Toga]

"Neden sana güvenelim?"[Hawsk]

"Asami yerine beni oraya tıkmanıza izin veriyorum. Teslim oluyorum , onu bırakın."[Toga]

Şaşkın gözlerle onu izlerken Hawks'a baktım. Toga'ya yaklaşıp onu kelepçeledi. Bir kaç polis memurunun yardımıyla Asami'yi o demir aletten kurtardıklarında Toga'nın karşısında duraksadı.

"Asami-kun! İyi ol ve özgürlüğünün tadını çıkar. Seni seviyorum." Toga Asami'ye sarıldığında Asami ona karşılık verdi. "Teşekkür ederim." Ayrıldıkları zaman Asami'yi tutarak destek sağlayıp onu oradan çıkardım. Onu kafeteryaya götüreceğimi söyleyerek aşağıya indirdim.

Ölü bir cesetten farksızdı.

"Bir şeyler yemelisin." Ona Soba ve bir şişe su aldım. Bir masaya oturtup hemen yanına bir sandalye çektim. "Asami , konuş benimle." Elleri önünde yere bakıyordu , orada ona ne yapmışlardı?

"S-shoto-kun?" Kafasını kaldırıp bana baktığında gülümsemeye çalıştım. Yüzünde tek bir mimik yoktu. Hayır. Gözlerinin içi boştu.

"Asami'm , güzelim. Ben buradayım bak yanındayım herşey bitti. Artık iyisin , güvendesin." Ona sarıldığımda kolları bana dolanmadı. Kalp atışları hızlanmadı. Bana olan aşkı yok mu olmuştu? Yoksa yalan mıydı?

"Shoto, napıyorsun?" [Asami]

"Neden bana öyle bakıyorsun?"

"Nasıl?"[Asami]

"Yabancıymışım gibi."

"Ben... Üzgünüm. Sadece yorgunum , beni odama götürür müsün?" [Asami]

Başımı olumlu anlamda sallayıp önce önündekileri yavaşça yemesini bekledim , daha sonra yukardakilerd haber verip izinlerini alarak onu yurda götürdüm.

×××

Yurttakilere olanları anlattığımda çoğu anlayışla karşılamıştı. Herşey düzene giriyordu , sadece bizim için. Asami tamamen dağılmıştı. Kendinde değildi , her gece onunla beraber kalıyordum. Sarılıp uyusak bile sanki benden çok uzakmış gibi hissediyordum. Birbirimize yabancıymışız gibi.

"Shoto-kun?" Tavanı izlemeyi bırakarak kafamı göğsümde bana bakan gözlere çevirdim. "Kabus mu gördün birtanem? Neden uyandın?" Olduğu yerde doğrularak gözlerini ovuşturdu. Üzerinde benim Sweatshirt'lerimden biri vardı. "Hayır, sen neden uyumadın?"

"Düşünüyordum."

"Ne düşünüyorsun?"[Asami]

"Seni."

Uykulu uykulu kirpiklerini kırpıştırdı bir kaç defa. "Uyumalısın."

"Seni anlamaya çalışıyorum, ama birden neden böyle olduğumuzu anlayamıyorum Asami. Yanındayım hemde her gün, ama sanki birbirimize kilometrelerce uzakmışız gibi geliyor."

"Shoto... Böyle düşündürdüğüm için üzgünüm. Sadece çok yorgunum. Yaşadıklarım , yaşadıkların herşey üstüme geliyor. Zaman algımı yitirmiş gibi hissediyorum." Doğrulup ona sarıldım. "İçini dök , ağla rahatlarsın." Kafasından öptüğümde kafasını göğsüme yaslayıp hıçkırıklara boğuldu ve öyle uyuya kaldı.

Asami'nin Anlatımıyla |

Sonunda kendime gelebilmiş hissediyordum. Eski düzenime dönmek beni rahatlatmıştı. Fakat Bakugo ve Kirishima benimle eskisi gibi yakın değillerdi. En üzücü olanı da buydu sanırım. Onlarlayken bile ana kapılıp unutuyormuşum meğersem.

1-A sınıfı bana çok iyi gelmiş, gerçek ailemi bulmuşum gibi hissettirmişti.

Okula giderken etrafımda dolanarak beni neşelendirmeye çalışıyorlardı , derste ve yemekhanede yanımda olarak güzel sohbetler ediyorduk.

Öğle arasındaydık. Yemeğimi bitirerek ayaklandım. "Nereye gidiyorsun güzelim?" Shoto'nun konuşmasıyla gülümseyerek ona baktım. Saçlarını okşayarak konuştum. "Halletmem gereken iki sorun var."

"Peki, ama gitmeden önce bir öpücük verseydin?" Eğilerek onu öptükten sonra yemekhaneden ayrıldım. Sınıfa girdiğimde sus pus olan Baku ve Kiri'ye yürüyüp yanlarına oturdum. "Hey, neden sustunuz?"

"Sanane ucube!"[Bakugo]

Bakugo'ya sırnaştığımda kaşlarını çatarak bana bakmaya başladı. "Küsmüyüz?"

"Neden küselim?"[Kirishima]

"Tamam, kabul hatalıyım özür dilerim. Ama kimseye söylemedim, buraya da o amaçla geldim. Tabi hesaba katmadığım şey siz ikinizdiniz. Hayatıma girerek ailenin ne demek olduğunu bana öğrettiniz. Affedildim mi?"

Kirishima'nın gözleri dolmuştu. "Asami'mi affetmez miyim ben hiç?" Diyerek bana sarıldı. Bende ona sarıldığımda hıçkırıklara boğuldu. Ah canim Kiri'm ben yokken ne oldu sana?

"Çok korkuttun bizi kızım! İki ay oldu! İki aydır sensiz ne haldeyiz biliyor musun? Seni öldürme ihtimalleri hele, mahvetti beni. Bu Bakugo bile ağladı gizli gizli tabi ben gördüm."

Hıçkırıklar eşliğinde konuştuğunda güldüm. "Kıyamam sen benim için mi endişelendin?" Kafasından öptüm. Vücuduma sarılan başka kollar ile arkama baktığımda Bakugo ikimizede sarılmıştı. Gülümseyerek üçlü sarılmamızın tadını çıkardım.

"Affedildin ucube. Ama bir daha olmasın! Birbirimizden hiçbir şey gizlemeyeceğiz, anlaştık mı?"[Bakugo]

"Anlaştık."

Beni kendine çekip sarıldı. "Güzel kızım benim." Gülümseyerek ona kollarımı sardım.

Okulun alarmı çalmaya başladığında panikle pencereye koştuk. "Bu siktiğimin alarmı neden çalıyor?"

Açılan kapıya döndüğümde Shoto ile göz göze geldim. "Asami! Bizim için gelmişler! Onları U.A'dan uzaklaştırmamız gerekiyor!"

Gözlerim kocaman açıldığında Shoto beni elimden tutup sürüklemeye başladı. "Bizde geliyoruz!" Bakugo ve Kirishima da bizim peşimize takıldıklarında hep birlikte sınıftan çıktık. Bu sefer yanlız değildim, yanımda beni çok seven 3 tane adam duruyordu. Bu sefer savaşacaktık ve kazanacaktık.

____________________⍟⍟⍟____________________

Final bölümdü.

Bu kitabı da burada bırakıyorum. Zaten kurgularımı uzun tutmayı sevmiyorum çünkü sonradan saçmalıyorum fikir gelmediği için.

Yeni kurgu atacağım bir kaç bölüm yazdıktan sonra.

Umarım beğenmişsinizdir.

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Etiket yaparsanız çok sevinirim.

Başka bir macerada görüşmek üzere!