Fell in love within THIRTY DAYS(Complete)

After Marriage | Zaw

ေဆာင္းဝင္ခါစမို႔ ေဆာင္းအေငြ႕အသက္ေရာေနသည့္ နံနက္ခင္းေလျပည္ေအးစိမ့္စိမ့္က ျပတင္းေပါက္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အခန္းအတြင္းေဝ့ဝဲတိုက္ခတ္ေနသည္။ ေအးလြန္းသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ကေလးျဖစ္ေနသည္မို႔ အႏြေးဓာတ္ေပးမည့္ ရင္ခြင္က်ယ္ကို ယမ္းသမ္းၿပီးရွာမိသည္။ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ေမွးမွိတ္ထားဆဲ။

လက္ျဖင့္ စမ္းၿပီးရွာေနေသာ္လည္း အႏြေးဓာတ္ေပးမည့္ ရင္ခြင္က်ယ္ပိုင္ရွင္အားမေတြ႕။ ထိုအစား ေအးစက္ေနသည့္ ေနရာလြတ္တစ္ေနရာကိုသာ စမ္းမိရသည္။ အလိုမက်ျဖစ္လာသည့္စိတ္တို႔ေၾကာင့္ မ်က္ခုံးေတြကိုစုက်ဳံ႕ၿပီး မ်က္လုံးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ မနက္တိုင္း သူ႕ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး အႏြေးဓာတ္ေပးတတ္သည့္ဦးဓနကို မေတြ႕။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေနလားဟူသည့္ အေတြးျဖင့္ အသံတိတ္နားစြင့္ၾကည့္ေသာ္လည္း ေရက်သံပင္မၾကားရ။

မနက္နိုးတိုင္း ရေနက်အႏြေးဓာတ္ႏွင့္ အၾကင္နာအနမ္းတို႔ကိုမရေတာ့ သူ စိတ္တိုခ်င္လာသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကို စေရာက္ကတည္းက မနက္နိုးတိုင္း အနမ္းေတြကို မပ်က္မကြက္ေပးခဲ့သည့္ ဦးဓနက ဒီေန႕ေတာ့ တာဝန္ေတြစၿပီးပ်က္ကြက္ေနခဲ့ၿပီ။

"အ..."

စိတ္အလိုမက်ျခင္းေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ထထိုင္လိုက္သည့္အက်ိဳးဆက္က ခါးရိုးတစ္ေလွ်ာက္ေအာင့္မ်က္သြားသည့္ေဝဒနါကိုခံစားလိုက္ရသည္။

*ေသာက္အဖိုးႀကီး... လူလိုမလုပ္ဘူး။

"ခ်ာတိတ္ နိုးေနၿပီလား"

အခန္းတံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေမြ႕ယာေပၚထိုင္ေနသည့္ သူ႕ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ဦးဓနက ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ျဖင့္ေမးလာသည္။

ထိုလူႀကီး၏မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ခ်င္၍ မ်က္ႏွာအား ထိုလူႀကီးႏွင့္ဆန့္က်င္ဘက္သို႔ ခ်က္ခ်င္းလႊဲလိုက္သည္။

"ကိုယ္ညက နည္းနည္းၾကမ္းသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခ်ာတိတ္ရာ... စိတ္ေကာက္မေနနဲ႕ေနာ္... ကိုယ္နို႔ဆန္ျပဳတ္ပူပူေလးျပဳတ္ေပးထားတယ္"

သတ္မွတ္ရက္ျပည့္၍ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးႏွင့္ ခ်စ္တင္းႏွောၿပီးတိုင္း သူစိတ္အပ်က္ဆုံးအရာသည္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရျခင္းပင္။ မေသာက္ခ်င္ဘူးေျပာလည္း မရ။ ထိုလူမမာစာႀကီးကို သူမစားခ်င္ပါ။