ခ်ပ္......(တံခါးဖြင့္သံ)
"လြင္ဟိန္း ရွင္းသန႔္ေမခုနကငါ့ကိုဖုန္းေခၚထားတယ္ဘာကိစၥရွိလို႔လဲမသိဘူး ငါျပန္ေခၚေတာ့လည္းဖုန္းမကိုင္ဘူးသိလား"
ရဲရင့္က ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုမွီကာ ဖုန္းကိုၾကည့္ရင္းေျပာေနေပမယ့္ ဘာစကားမွတုန႔္ျပန္မႈမၾကားရတာေၾကာင့္ အေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ လြင္ဟိန္းက တံခါးေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနကာ သူ႔ကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာတာၾကားလား"
ရဲရင့္က ကုတင္ေပၚမွထလာကာ လြင္ဟိန္းေရွ႕လက္ကိုခါယမ္းလိုက္ရင္းေမးေတာ့ လွ်ပ္တျပက္အတြင္းမွာပင္ လြင္ဟိန္းက သူ႔ကိုကုတင္ေပၚသို႔ျပန္တြန္းထုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ရဲရင့္ကုတင္ေပၚသို႔ေနာက္ျပန္လွန္က်သြားသည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔တက္လာကာ သူ႔ကိုအလယ္မွာထားၿပီး ခြလိုက္တာေၾကာင့္ ရဲရင့္ေၾကာင္သြားသည္။
"ေဟ့ မင္းဘာလုပ္ ဟ...ေဟ့ေကာင္ဘာလုပ္တာလဲလို႔"
႐ုတ္တရက္ လြင္ဟိန္းက သူ႔အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီေတြကို ဆြဲခြၽတ္လာတာေၾကာင့္ ရဲရင့္ေအာ္မိလိုက္ေတာ့သည္။ သို႔ေပမယ့္ လြင္ဟိန္းက အားသိပ္ႀကီးတာေၾကာင့္ ဘယ္လို႐ုန္း႐ုန္း ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ သူ႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို လြင္ဟိန္းက သူ႔အက်ႌေတြနဲ႔ပဲ စည္းေႏွာင္လိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ ဆြဲၿဖဲေလေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္လြင္ဟိန္း မင္း႐ူးသြားၿပီလား ငါရဲရင့္ေလ မင္းသူငယ္ခ်င္းရဲရင့္ေလဟာ"
သူဘယ္လိုေျပာေျပာ လြင္ဟိန္းမၾကားေတာ့ေခ်။ လြင္ဟိန္းတစ္ေယာက္ မ်က္စိေတြကေသေနကာ သူလုပ္ခ်င္တာကိုပဲရေအာင္လုပ္ေနသည္။ လြင္ဟိန္း အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူရဲ႕အငယ္ေကာင္ကို လက္ျဖင့္သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ဘာလုပ္တာလဲ မင္းရည္းစားကိုမင္းေခါင္းထဲမရွိေတာ့ဘူးလား ငါကမင္းတို႔ေတြရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေနာ္ ငါ့ကိုမလုပ္ပါနဲ႔လား...အားးးးး"
သူ႔ရဲ႕အထဲကို အစိမ္းသက္သက္ႀကီး ၀င္ေရာက္လာတဲ့အရာေၾကာင့္ ရဲရင့္ေက်ာေကာ့တက္သြားကာ နာက်င္မႈကို အလူးအလဲခံစားလိုက္ရသည္။
YOU ARE READING
10:15 Pm 🖤 (complete)
HorrorGhost နဲ့ Human တို့ရဲ့ တစ်ညတာအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးအကြောင်းရေးထားတာပါ 🖤 မင်းအက္ခရာမောင် + မင်းဆက်မိုင် 🖤
