ချပ်......(တံခါးဖွင့်သံ)
"လွင်ဟိန်း ရှင်းသန့်မေခုနကငါ့ကိုဖုန်းခေါ်ထားတယ်ဘာကိစ္စရှိလို့လဲမသိဘူး ငါပြန်ခေါ်တော့လည်းဖုန်းမကိုင်ဘူးသိလား"
ရဲရင့်က ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီကာ ဖုန်းကိုကြည့်ရင်းပြောနေပေမယ့် ဘာစကားမှတုန့်ပြန်မှုမကြားရတာကြောင့် အပေါ်သို့မော့ကြည့်မိတော့ လွင်ဟိန်းက တံခါးရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေကာ သူ့ကိုပဲစိုက်ကြည့်နေသည်။
"ဟေ့ကောင် ငါပြောတာကြားလား"
ရဲရင့်က ကုတင်ပေါ်မှထလာကာ လွင်ဟိန်းရှေ့လက်ကိုခါယမ်းလိုက်ရင်းမေးတော့ လျှပ်တပြက်အတွင်းမှာပင် လွင်ဟိန်းက သူ့ကိုကုတင်ပေါ်သို့ပြန်တွန်းထုတ်လိုက်တာကြောင့် ရဲရင့်ကုတင်ပေါ်သို့နောက်ပြန်လှန်ကျသွားသည်။ထို့နောက် သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့တက်လာကာ သူ့ကိုအလယ်မှာထားပြီး ခွလိုက်တာကြောင့် ရဲရင့်ကြောင်သွားသည်။
"ဟေ့ မင်းဘာလုပ် ဟ...ဟေ့ကောင်ဘာလုပ်တာလဲလို့"
ရုတ်တရက် လွင်ဟိန်းက သူ့အင်္ကျီနဲ့ဘောင်းဘီတွေကို ဆွဲချွတ်လာတာကြောင့် ရဲရင့်အော်မိလိုက်တော့သည်။ သို့ပေမယ့် လွင်ဟိန်းက အားသိပ်ကြီးတာကြောင့် ဘယ်လိုရုန်းရုန်း ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို လွင်ဟိန်းက သူ့အင်္ကျီတွေနဲ့ပဲ စည်းနှောင်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ ဆွဲဖြဲလေတော့သည်။
"ဟေ့ကောင်လွင်ဟိန်း မင်းရူးသွားပြီလား ငါရဲရင့်လေ မင်းသူငယ်ချင်းရဲရင့်လေဟာ"
သူဘယ်လိုပြောပြော လွင်ဟိန်းမကြားတော့ချေ။ လွင်ဟိန်းတစ်ယောက် မျက်စိတွေကသေနေကာ သူလုပ်ချင်တာကိုပဲရအောင်လုပ်နေသည်။ လွင်ဟိန်း အင်္ကျီနဲ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူရဲ့အငယ်ကောင်ကို လက်ဖြင့်သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
"ဟေ့ကောင်ဘာလုပ်တာလဲ မင်းရည်းစားကိုမင်းခေါင်းထဲမရှိတော့ဘူးလား ငါကမင်းတို့တွေရဲ့သူငယ်ချင်းနော် ငါ့ကိုမလုပ်ပါနဲ့လား...အားးးးး"
သူ့ရဲ့အထဲကို အစိမ်းသက်သက်ကြီး ၀င်ရောက်လာတဲ့အရာကြောင့် ရဲရင့်ကျောကော့တက်သွားကာ နာကျင်မှုကို အလူးအလဲခံစားလိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
10:15 Pm 🖤 (complete)
TerrorGhost နဲ့ Human တို့ရဲ့ တစ်ညတာအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးအကြောင်းရေးထားတာပါ 🖤 မင်းအက္ခရာမောင် + မင်းဆက်မိုင် 🖤
