KOMİSER BEY | texting ✓

4.7

Size güzel bir bölümle geldim canlar. O yüzden satır arasına bolca yorum yapmanızı isterim. Çünkü hem bu bölüm hemde yazacağım 4.8 Komiser Bey için en best bölümlerim olacaklar.

300 oy, 450 yorum (satır arası)

Sosyal medyalarım;
Twitter; hisresitali
Instagram; themeeryy_ ve meryoista

Keyiflii okumaaalarrr❤️

***
"Anneciğim yer hadi şunu da." Annemin en sonunda elini tutup, "Anne yeto," dedim gözlerimi irice açıp. Annem kaşığı tepsinin içine bırakıp su şişesinin kapağını açıp ağzıma dayadı.

Uyandığımdan beri gelen giden eksik olmamıştı. Hasta ziyaretinin kısası makbuldür sözü bizim aile için pek geçerli değildi demek ki. Annem yemek getirmişti ve tuzun varlığından haberi olmayan hastane yemeklerini yedirip duruyordu bana.

Midemin patlamasına az kala annemi sonunda durdurmuştum.

Suyu ağzımdan uzaklaştırıp anneme ters bir bakış attım. Sürekli su içip tuvaletimin gelmesini falan mı sağlamaya çalışıyordu acaba annem?

"Çıkış işlerini hallettik yengeciğim." Aydan yengem ayağa kalkıp yanıma geldi. Başımı biraz geriye atıp, "Sonunda yengoş," dedim çünkü biraz daha hastanede kalsam baygınlıklar geçirecektim.

Annem ve Aydan yengem konuşurken ben Barlas'ın nerede olduğunu düşünüp duruyordum. Yengeme sormuştum ve bana sabah gittiğini söylemişti. Arayıp mesaj da atmıştım ama henüz geri yanıt vermemişti.

Ayrılacak mıydı yoksa benden? Bitiyor muydu yılın aşkı?

Kafada kurmak bir meslek olsaydı master yapmıştım şimdiye.

Telefonumu komodinin üzerinden alıp Barlas'la olan sohbetimize girdim. Attığım mesajlar iki mavi tik olmuştu ama cevap yoktu. Sinirlerime hâkim olmaya çalışarak sakince yazmaya karar verdim yoksa yedi ceddine kadar saydırabilirdim.

Liya; Şu mesajların iki MAVİ TİK olduğunu açıkla hemen

Liya; Ne yapmaya çalışıyorsun Barlas?

Liya; Hemen şu mesajlara yanıt ver

Telefonu karnımın üzerine koyup başımı pencereye çevirdim. Bu dengesizliği bana sökmezdi. Kaçırılmıştım ve bu konuda kendisini suçlu hissedip benden uzaklaşamazdı.

Telefonum çaldığında arayana baktım. Barlas arıyordu. Biraz bekletip öyle yanıtladım.

"Neredesin Barlas ya?" Kendimi sakin olmam konusunda içten içe uyardım.

"Emniyetteyim." Sesi yorgun geliyordu.

"Neden benim yanımda değilsin ki? En azından uyanıp görseydim seni." Derin bir nefes aldığını duydum. Yengem ve annem odadan çıkmışlardı çoktan.

"Çıkıp geliyorum."

"Hastaneden çıkıyoruz biz Barlas." Trip atmak istemiyordum ama beni buna zorluyordu. Onun da işi vardı. Farkındaydım ama uyanıp Barlas'ın dışında herkesi görünce çok üzülmüştüm.

Tamam birazcık da ağlamış olabilirim.

"Ben yanına geleceğim güzelim."

Başka bir şey demeden kapattı. Yanıma geldiğinde başını şişirecektim çünkü hak ediyordu bunu. Yataktan doğrulup sızlayan diz kapaklarımı çok fazla bükmemeye dikkat ederek ayağımı yere koydum. Ayak tabanım acıdığından yüzümü buruşturup bekledim. Derin birkaç yara vardı ayak tabanlarımda. Küçük sıyrıklarda vardı ve bunlar yeterince acımasını sağlıyordu.