Kararıp giden gecenin izbeliğinde seni beklerim köpek uğultuları eşliğinde. Dualar mı sabrımı sınayan, senin karşı konulmaz güzelliğin ve gülüşün mü, yoksa bu kadar yakınken bana bir anda uzaklaşman mı? Bilmiyorum, bilmiyorum Poseidon neden kendi denizinde boğuluyor?
Onu o uçsuz bucaksız, ıssız denizden çekip çıkarası var oysa Tykhe'nin. Kendi adasına alıp sımsıkı sarıp sarmalayası, beraber buz gibi denizi daha katlanılabilir hâle getiresi var. Ne var ki kendi lanetine hapsolmuş uğurun tanrıçası; ayak ucundaki sudan bile yasaklanmış, menedilmiş mutluluktan.
Nedir bu lanetin sebebi mutluluğun yolunu bulmuşken? Neden kendini kafesinde mahkûm bırakır bu güzel? Poseidon dalgalarıyla yıkıp geçebilecekken neden istemezsin bunu ey şanlı güzellerin güzeli Thyke?
Tabii bunlar saçmalıktan ibaret, niçin istemesin Tykhe mutluluğu, özgürlüğü? Doğru ya, diye mırıldanır talihin kraliçesi, eros olmalı. O ufak, melek görünümlü şeytan olmalı bizi böylesine bet bir kadere makhûm bırakan.
Haklıydı aslında Tykhe; eros minik bir şeytandı tanrı kompleksi olan. Tykhe bile ona tutulmuşken Poseidon ne yapsın bu kaderi değiştirebilmek için? Oturup saadetlerini izlerken aşkını Tykhe için yakınmaktan başka bir şey gelmez aklına.
