Fukuoka bir ayrı kasvetli bugün, tapınak çanları son derece sessiz. Gidişinden beri hiçbir şey yolunda değil. Nereye ait olduğum, neyi aradığım ve dahası kim olduğum konuları birer bilmece. Fukuoka'yı, beni terk edişinden beri kayboldum, kaybolduk. Şehir ışıklarının göz kırpması, dalgaların haykırışları, kiraz ağaçlarının rüzgârla dalgalanması bile gri dünyamı aydınlatmıyor.
Koca şişko bulutlara bakarken merak ediyorum, gerçekten neşemi beraberinde mi götürdün?
