Son kez öp beni, vanilya alsın dudaklarımdaki sigara tadının yerini. Yumuşacık bir baskı hissedeyim tenimde, ardından nemlensin buluştuğumuz noktalar. Balkabağı aromalı parfümünü soluyayım, hemen sonrasında ise daha fazlası için dua etmeye, düşüncelerime terk et beni. Kırık pencereden odaya hücum eden havadan bir miktar doldur ciğerlerine. Bir, iki, serbest bırak nefesini; yıllardır içinde sakladığın sırları, insanların kaba sözcüklerini, omurgan boyunca biriken gün yorgunluğunu. Bu his ile gözlerimiz buluşsun, ancak tek kelime dahi etme, sakın ağzımı açayım deme. Ağzından kırkayaklar, örümcekler dökülecek sevgilim. Onun yerine sen yakınıma gel, çok rahat sayılmasa da şık işlemeli koltukta sol tarafıma otur. Bir süre eskimiş parkelere bak, antika vitrinimize ve benim dışımdaki her şeye. Devamında nazının yerini kabullenmişlik alsın. Gel, biraz daha yaklaş, elimi avuçlarının içine al; uyku için yalvaran gözlerin bana kaçamak bakışlar atarken başını omzumda hissedeyim. Ben hareketlerini izlerken duvar saatinin tıkırtıları doldursun kulaklarımızı, aynı yere baksak da belli etmeyelim birbirimize.
Ardından izin ver de başımı sana doğru yatırayım, boyun boşluğum yumuşacık saçların tarafından tamamen doldurulsun, bedenen birbirimizi tamamlayalım. Bozuk olduğuna yemin edebileceğimiz pikap minik, kanatlı varlıklar tarafından çalıştırılsın; 80'lerin başından en kıymetli şarkılarla taçlansın sonsuz gecemiz. Soğuk ellerini avuçlarım arasına alayım, daha fazla titremesinler. İyisi mi kollarımı bedenine sarayım, üşütmeyesin bu kasvetli kasım akşamında. Eğilip kulağına latince sözler fısıldayayım. Sesim karanlık orman boyunca yankılansın, kuzgunlar kanatlansın, rakunlar başlarını çevirip bizden tarafa baksın. Ayrı uyumayalım bu gece, öylesine yakın olalım ki yüce ay bile isimlerimizi kıskansın.
✩ yanılmıyorsam 2020 sonbaharında apollon'u araştırıp övgüler yağdırdıktan sonra yazmıştım. yazmaya bu metinle başladım ve bu sebepten oldukça değerli bir yazı benim için
