- " Saying; Chuuya Nakahara "

Bölüm Bir: Chuuya Nahakara

0,1|Chuuya Nahakara

∞

Çantamı koltuğa fırlatarak hızla odama girdim. Tüm o lanet işler, yorucu dersler ve ölme arzusunu kaybedebilecek tek şeyi almak için, Tabletimi!

Ben lise 4. sınıf öğrencisiyim. Yani lise son sınıfta bir gencim de denebilir. İsmim Asya, animelere bayılırım!

Annemler beni şehirdışına okumam için gönderdi, Amcamla beraber. Gerçi, onun da beni umursadığı yok 1,5 yıl önce başka bir şehre taşındı.

Aman neyse. Bugünün konusu bu değil!

Öhm. Karşınızda, Bungou Stray Dogs animesinin 110. Manga bölümü!

Bunun için ne kadar bekledim hayal bile edemezsiniz!

Ah, şansınıza küsün. Spoi yok.

Tabletimi okula gitmeden önce şarja taktığım için şuan full! Varya bayılıyorum bu sayıyı %100 görmeye!

Hemen Google'a girerek manga sitemi açtım! Ve evet, bölüm gelmişti!

Bir süre boyunca beklememin ve kendimi hazırlamamın ardından cesaretle 110 yazan yere tıkladım. Biraz sonra internetin hata vermesiyle olduğum yerde küfrettim.

Ne yani, şimdi bu boktan sebepten 110. Bölümü okuyamayacak mıydım?

Hayır! Ben ne yapar eder o bölümü okurum!

Komşunun internet şifresini istesem? Yok geçen sefer olanlardan sonra siksem vermezler.

E NE HALT YİYECEĞİM!?

Olmaz! Ben hayatta internetsiz kalamam! Gelin bana burada işkence edin, internetim olsun yeminle gıkım çıkmaz!..

Hay ben ölmeyeyim de kim ölsün?... Vay halime...

Derin bir nefes aldım. Mecburdum, o internetin şifresini isteyecektim.

Üzerime bir şeyler geçirerek hızlı adımlarla apartmandan dışarı çıktım. Hava kötüydü, çok kötü. Her an her halt olabilir gibi görünüyor.

Temkinli şekilde yan apartmana girdim. Yerler yeni silinmiş, parıl parıl ve bazı alanlarda nem kalmış.

11. Kata çıkmak için asansöre ilerledim. Allahım, gör şu kulunun sırf bir manga okumak için küs olduğu komşusuna kadar gittiğini.

Asansör boştu ve bu harikaydı, tüm hava bana kalmıştı. Gülümsemeye çalışarak 11 tuşuna bastım.

Şarkı mırıldanarak asansörün yukarıya varmasını beklemeye başladım. Ve bu, biraz uzun sürecekti.

-" Oooow, Yeah~ Shincuwa, Hitori deva, dekinai~"

Asansör 8. Kata geldiğinde birden durdu. Biri binecekti galiba, ama kapı açılmadı. Sıkıntıyla nefes verdikten sonra kapıyı açmak için tuşa bastım ama herhangi bir hareket yoktu.

Elektrikler mi kesilmişti?

Hayır. Öyle olsaydı asansörde ki lamba yanmazdı.

O zaman tek seçenek kalıyordu...

Asansörde kalmıştım.

-" Hey! Beni duyan biri var mı? Asansörde kaldım!"

Birkaç kez daha sesimi duyurmayı denedim ancak bir sonuç alamayınca asansör duvarına yaslandım.

Çocukluğumda dar ve oksijeni az olan yerlerde kaldığım çok olmuştu, o yüzden bu olanlar bana pek etki etmiyordu. Şarkımı mırıldanmaya devam ederek elektriğin gelmesini beklemeye karar verdim. Lanet olsun ki, ne telefonumu ne de tabletimi yanıma almamıştım.