ENOUGH FOR YOU-Hwang Hyunjin

Pain(t)ful

Bir haftadır,Chan'in mesajlarıma dönmemesi yüzünden iğrenç bir haldeydim. İlişkimizi devam ettirmeye çalışan bir tek ben olduğum için savaşmaktan yorulmuştum.

Her zaman kaybolmuş boşlukta hissettiğim zamanlar, üniversitenin sanat atölyesine giderdim.Ve şuan saat 20.43 ve ben yine tualimi şövaleye koymuş karşısında oturuyordum.

Resim çizmek her zaman içimi dökmemin bir yoluydu,benim için. Çünkü insanlara derdimi anlatan biri hiç olamamıştım. Her zaman başkasının dertlerine çözüm bulmaya çalışarak, gençliğimin en güzel yıllarını, onların derdine üzülerek harap etmiştim kendimi.Tavsiye vermeye çalışırdım nasıl üstesinden gelebilecekleri hakkında ancak kimsenin  hoşuna gitmiyordu yaranamıyodum bir türlü.Bu yüzden psikoloji okuma hayallerimi de mazinin tozlu sayfalarına gömmüş oldum. Yine yeniden başkaları yüzünden tutkum olan şeyleri bırakmıştım.

Hoş şimdi de değişen pek bir şey yok. Seçtiğim renkleri boya paletinin üzerine sıktım. Benim için acının rengi lavanta pembesi, lacivert ve sarıydı. Aşkın acısını hatırlatıyordu bana bu renkler.birine güvenmeyi ama yarıyolda bırakılmayı hatırlatıyordu.yavaşça tuale bir kaç fırça darbesi attım. Ne çizeceğim hakkında bir fikrim yoktu. O yüzden spontane devam ettim çizmeye.

Resme iyice odaklandığım anda telefonuma gelen bildirim sesi ile dikkatim diğer yöne çevrildi. Mesajın Chan'dan geldiğini umut ederek boya olan ellerimi silip  telefonu elime aldım. Gelen bildirimle yüzümü buruşturdum bilmediğim bir numaradan gelmişti mesaj. Ne olduğunu anlamak için mesajın üzerine tıkladım. Kimdi bu hadsiz ve bana neden gecenin bir saati mesaj atıyordu.

Bilinmeyen numara*
O çok sevdiğin sevgilinin nerde olduğunu biliyor musun?

Emmy
Kimsiniz ve ne saçmalıyorsunuz?

Bilinmeyen numara*
Diyorum ki bir haftadır aramalarına cevap vermeyen, onun yüzünden yemek yiyemediğin sevgilinin şuan nerde ve kiminle olduğunu bilmek ister misin? 

Emmy
Sen bunları nereden biliyorsun?
Daha açık konuşur musun?

Bilinmeyen numara*
*2 fotoğraf gönderildi*
Bence bunlar açıklayıcı olmuştur.

Gördüğüm fotoğraflarla nasıl hissetmem gerektiğini bilememiştim.Hayal gördüğümü sandım. Gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım buna rağmen lanet olasıca fotoğraf gözlerimin önündeydi.

İnanmak istemiyordum. Chan kendi bıçağı ile beni öldürmüş olamazdı. Yapmazdı o öyle bir şey.O anlardı en çok aldatılmanın acısını.

Gittikçe nefes almam ağırlaşıyordu. Daha iyi nefes alabilmek için pencerenin yanına gidip temiz havayı içime çekmeye çalıştım.Sakinleşmek için yavaşça nefes alıp vermeye çalışıyordum.Gözlerimden akan yaşlar bana hiç yardımcı olmuyordu.Her şeyi yıkıp dökmek istiyordum. Bir kez daha geride bırakılmaktan bıkmıştım artık. Sadece değer vermiştim,sevmiştim sadece. Ne gibi bir günah işledimde hayat her seferinde bana kıçı ile gülüyordu.

Yarım kalan çizimimi olduğu gibi bırakmış,eşyalarımı toplayıp kendimi dışarı atmıştım.Yavaş adımlarla evime küçük ama huzurlu dünyama doğru yürüdüm.Seul sokakları bu gece daha karanlık ve sessiz hissettiriyodu.Bu yüzden göz yaşlarımı içime akıtmak yerine rahat rahat ağladım.Kendime acıyamıyordum. Sonunu bildiğim bir işe adım atmıştım. Elbet bir gün bu ilişki bitecekti. Ama beni eski sevgilisi ile aldatacağı düşüncesi beynimin herhangi bir köşesinden geçmezdi.

"*
Olaylara artık tamamen giriş yaptık.

Bir sonraki bölümde kaos var.

Satır arası yorumlarınızı okumak istiyorum yorum yapın plss🙇🏻‍♀️

Oy vermeyi unutmayınız.

Changbin'in bir sözünü hatırlatayım;

P

rensiplerinize göre yaşayın^

Sevgilerle foncen..