Arabaya yaslanmış Emmy'i bekliyordum.Vakit geçsin diye biraz telefonda takılmıştım.
"Günaydın Hyunjin."
"Ah günaydın Emmy kusura bakma geldiğini fark etmedim."
"Sorun değil. Hadi gidelim biran önce, çok işimiz var."
Arabayı çalıştırmış, üniversiteye doğru sürmüştüm.Yolculuk sırasında ikimizde sessiz kalmıştık. Arabayı park etmiş, sergi alanına yürümüştük.
"Koyulalım mı işe?"
"Aynen, bir an önce bitirelim."
Tabloları sergi alanına yerleştirmiş. Tek tek tabloların tozunu almıştık. Sonunda işimiz bitmişti.
"Kahvaltı ettin mi?"
"Hayır. Erkenden yemek yemeyi sevmem. Ama acıktım."
"Güzel, hadi fakültenin yan tarafındaki kafeye gidelim, olur mu?"
"Güzel fikir"
Kafeye girmiş, köşe bir yere oturmuştuk.Menüden ne söyleyeceğimiz bakıyorduk.
"Ooo Emmy hanım, nasılsınız?"
Kafamı kaldırmam ile Chan'ı görmüştüm.Emmy'e baktığımda ise yüzünde hiçbir mimik oynamıyor, sessizce suratına bakıyordu.
"Ne istiyorsunuz?"
"Bu yanındaki kim, yoksa sevgili misiniz?"
"Bu değil adım, Hwang Hyunjin.Ve aramızdaki ilişki, sizi ilgilendirmez."
Hala beni takmadan Emmy'e karşı konuşuyordu.
"Senin de hiç geri kalır yanın yokmuş be Emmy bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum."
"Şaka mısın sen?"
Sonunda Emmy tepki vermişti. Bu hoşuna gitmiş olacak ki Chan sırıtarak ikimize bakmaya başlamıştı.
"Kardeşim git burdan, kız seninle muhattap olmak istemiyor işte."
"Sana ne oluyor işine baksana sen."
Dayanamamış yüzüne yumruk atmıştım. Bu zamana kadar dayanmam mucizeydi zaten. O da bana karşılık vermiş en sonunda kafeden atılmıştık.
"Hyunjin ne yaptığını sanıyorsun sen? Ya başına kötü bir şey gelseydi."
"Sorun olmazdı Emmy. O it bunu hak ediyor."
Konuştukça, dudağımda açılan yarık sızlıyodu.
"Ne hale gelmişsin. Hadi revire gidelim."
Elimi tutmuş beni revire yönlendirmişti. Şokla elimize bakıyordum. Bu gerçek miydi? Salak salak sırıtmaya başlamıştım. Yaralarımın acısını unutturmuştu. Emmy, gerçekten de beni iyileştiryordu.
"Otur şuraya, ilk yardım çantasını alıyorum."
Pamuğa tentürdiyot dökmüş dudağımda oluşan yarığa bastırıyordu.Bu kadar yakınımda olması, şuan beni çok zorluyordu. Heyecandan nefesimi tutmuştum.
"Bitti artık nefes alabilirsin."
"N-ne?"
Dediklerime kıkırdamıştı.
"Arkadaşım,Miyeon bizi bekliyor kahvaltı için sandiviç almış, sen de gel."
"Tamam."
Oturma alanlarına geçmiştik, okulun popüler çocuğu Minho ve yanında da okulun popüler kızı olan Miyeon'u görünce, oraya ilerlemiştik.
"Günaydın."
"Günaydın, sen Hyunjin'sin değil mi, Emmy ile sergi için çalışan?"
"Evet,ben sanat bölümünden Hwang Hyunjin. Memnun oldum."
"Bende Minho bu da sevgilim Miyeon."
Oturmuş sandiviçlerimizi yemeye başlamıştık.Miyeon Emmy'nin aksine biraz daha deli dolu bir insandı ve sevgilisi Minho ile bu yönleri fazlaca uyuyordu.
"Suratına ne oldu?"
"Küçük bir kaza."
"Öyle değil, Chan ile kavga ettiler. Doğrusu biz Hyunjin ile kafeye yemek yemeye gittik, bu sırada Chan yanımıza geldi sonra işte durum bu."
"Aşk olsun Emmy,Minho sormasa anlatmayacaksın."
"Chan çok olmaya başladı artık. Konuşmalıyım onunla sanırım"
