Somebody To You

1.

Κοιτούσε το γραπτό της με γουρλωμένα μάτια, έτοιμα να φύγουν τα δάκρυα που μάταια προσπαθούσε να συγκρατήσει. Δεν μπορούσε να χωνέψει πως μετά από τόσο κόπο, ιδρώτα και κλάμα πήρε μόνο 79,5 στο διαγώνισμα των αρχαίων.

Την είχε ήδη αγχώσει το θέμα των πανελληνίων και ας ήταν ακόμη στην δευτέρα λυκείου. Έπρεπε να γίνει καλή. Έπρεπε.

Αλλά μπορούσε;

Αυτό ήταν το κύριο ερώτημα.

Βγήκε από την αίθουσα και κατευθύνθηκε προς την τάξη των δύο φίλων της. Της Χαράς και της Άννας. Εκείνες ήταν οικονομικά, οπότε δεν είχε την τύχη να είναι μαζί τους. Δάγκωνε τα χείλη της από το άγχος αλλά δεν το είχε πάρει είδηση μέχρι που γεύτηκε αίμα.

Γιατί να μην μπορεί να πάρει τουλάχιστον ένα 90%;

- Έλλη τι έπαθες; Ρωτά η χαρά μόλις την βλέπει να δαγκώνει τα χείλη της κοιτώντας το κενό.

- Δεν τα πήγες καλά; Την ρωτά και η Άννα και χαϊδεύει την φίλη της στην πλάτη για να την ηρεμήσει.

- Όχι. Απέτυχα πάλι.

- Δεν πειράζει. Είναι το πρώτο διαγώνισμα. Στο δεύτερο θα ξέρεις τι να προσέξεις. Είπε η χαρά.

- Ναι καλα. Κάθε χρόνο αυτό λέω στον εαυτό μου και πάντα τα πηγαίνω το ίδιο απαίσια. Μη σου πω και χειρότερα.

- Πιέζεις τον εαυτό σου και δεν του έχεις εμπιστοσύνη. Πόσες φορές είχες γράψει σωστά κάτι και το έσβησες επειδή δεν ήσουν σίγουρη για τον εαυτό σου; Ρωτά η Άννα

Η Έλλη την κοίτα με κόκκινα μάτια. Είχε δίκιο. Όλα της τα λάθη ήταν βασισμένα σε αυτό. Δεν είχε αυτοπεποίθηση ούτε στην πραγματική ζωή, ούτε στα μαθήματα.

Ήταν απλά μια ανθρώπινη μάζα γεμάτη με ανασφάλειες.

Δεν εμπιστευόταν τους άλλους, δεν εμπιστευόταν και τον ίδιο της τον εαυτό. Γι'αυτό και η ζωή της ήταν μίζερη και βαρετή. Γεμάτη αποτυχία και μοναξιά.

- Δεν θέλω να το συζητάω άλλο. Καλύτερα να πούμε κάτι άλλο και να ξεχάσω το 79,5.

- 79,5 πήρες και κανείς έτσι;

- Εγώ νόμιζα πως πήρες βάση έτσι όπως το είπες.

- Για εμένα το 79,5 είναι βάση.

[...]

Ήταν η ώρα της γυμναστικής και η Έλλη καθόταν στο παγκάκι με άλλα τρία κορίτσια. Τα μοναδικά κορίτσια της τάξης της που μπορεί να μιλήσει. Είναι φίλες αλλά και δεν είναι. Μάλλον για την ακρίβεια είναι σχολικές φίλες. Έξω από το σχολείο η Έλλη δεν υπάρχει για αυτές.