Somebody To You

2.

Την επόμενη μέρα η Έλλη όντως δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την μελανιά. Ναι μεν την νευρίαζαν όλα τα " ομιτζι τι έπαθες;" "ποιός σε χτύπησε;" Αλλά έτρεχε όλη μέρα με το φροντιστήριο και τα τεστακια, που είχε ξεχάσει τελείως για αυτό το θέμα.

Είχε κοιμηθεί μόνο... Τρείς ώρες γιατί ήταν σε υπερένταση από τους καφεδες που πίνει καθημερινά.

Χρειαζόταν ξεκούραση και αυτό φαινόταν.

Χαιρέτησε τα δύο κορίτσια και κάθισε στο παγκάκι δίπλα τους χωρίς να μιλά. Δεν είχε όρεξη για αστεία. Ήταν από εκείνες τις μέρες που ξυπνούσε χωρίς διάθεση για ζωή. Κάθε μέρα δηλαδή.

- Έλλη πως είναι το κεφάλι σου;

- Σκατα

- Ωραία.

Ήταν το 3ο διάλειμμα όταν ο Νάσος πλησίασε την Έλλη που μιλούσε ζωηρά με τις φίλες της. Ναι η διάθεση της είχε φτιάξει καθώς πήρε ένα ωραιότατο 93 στα λατινικά.

- Γεια σου Έλλη, πως είναι το κεφάλι σου? Την ρωτά ο Νάσος και της χαμογελά.

- Πως το βλέπεις;

- Μαύρο αλλά άλλο σε ρώτησα.

- Χαχαχα τι αστείο. Με πονάει ακόμη αλλά όχι το ίδιο όσο με χθές.

- Έβαζες πάγο;

- Δεν έκανα και τίποτα άλλο.

- Μπράβο Έλλη. Τώρα θα γίνεις καλά.

- Ναι μέχρι τότε ποιος ζει ποιός πεθαίνει.

- Υπερβολές πάλι, σιγά ήδη μίκρυνε η μελάνια . Λέει και την αγγίζει με το δάχτυλο του

- Ρε τι κάνεις πονάει!

- Σόρρυ το ξεχασα. Ήθελα να σου δείξω ότι μίκρυνε.

- Το βλέπω δεν χρειάζεται να την πατάς κιόλας.

- Γιατί δεν έβαλες τα μαλλιά σου μπροστά; θες να τραβάς την προσοχή;

- Ποια προσοχή ρε, άμα βάλω τα μαλλιά μπροστά δεν θα βλέπω τίποτα. Μα καλά μυαλό κουκούτσι έχεις;

- Σε παρακαλώ πολύ είμαι από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που θα μπορούσες να γνωρίσεις. Να τα κάνεις αφέλειες.

- Όχι δεν μου πάνε. Τα έκανα στο γυμνάσιο και ήμουν σαν την Ντόρα

- Τα είχες και καρέ;

- Όχι μακριά ήταν όπως και τώρα.

- τότε δεν ήσουν σαν την Ντόρα.

- Καλά τώρα με αυτό θα ασχοληθούμε;

- Με τι θέλεις να ασχοληθούμε;