Somebody To You

8

Η Έλλη ξεκλείδωσε την πόρτα και έσπρωξε τον Νάσο μέσα. Εκείνος σιωριαστηκε στο πάτωμα, με την πλάτη του να στηρίζεται στο πίσω μέρος του καναπέ.

- Νάσο... Φτάσαμε

Εκείνος όμως κοιμόταν.

Η Έλλη τον άρπαξε από τα χέρια και τον έσπρωξε προς το δωμάτιο της. Έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε, σε περίπτωση που έμπαινε  μέσα η μάνα της το πρωί και ο Νάσος βρισκόταν ακόμη εκεί.

Ο Νάσος στο πάτωμα κοιμόταν και η Έλλη του πάτησε τα χέρι για να ξυπνήσει.

Ξύπνησε

- Που είμαι;

- Στην κόλαση. Πέθανες

- Εγώ για παράδεισο είμαι όχι κόλαση.

- Σιγά μη πας και στον παράδεισο, ενώ με βασανίζεις μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα!

- Κι όμως.... μια φορά... έδωσα... δύο ευρώ...σε έναν... άστεγο.

Μιλούσε αργά γιατί κοιμόταν όρθιος και δεν μπορούσε να σκεφτεί γρήγορα.

- Εμένα θα μου δώσεις πενήντα μετά από αυτό που τράβηξα για να σε φέρω εδώ.

Ο Νάσος κοίταξε γύρω του το γαλάζιο δωμάτιο. 

- Γιατί οι τοίχοι μου είναι μπλέ;

- Γιατί δεν είναι οι τοίχοι σου. Είσαι στο δικό μου δωμάτιο.

- Έλα ρε.... αλήθεια;

Σηκώθηκε όρθιος αλλά αμέσως κάθισε στο κρεβάτι γιατί ζαλίστηκε.

- Τώρα που το ξανασκέφτομαι... είμαι όντως στο δωμάτιο σου!

- Μην μιλάς δυνατά,  κοιμούνται οι γονείς μου!

Η Έλλη του έκλεισε το στόμα με το χέρι της. Το πήρε πίσω όμως γιατί την δάγκωσε.

- Ανώριμο! Του φώναξε νευριασμένη. Όχι πολύ δυνατά όμως, μην ξυπνήσει και τους γονείς της.

Και πως να τους εξηγήσει μετά...

- Ξάπλωσε και κοιμήσου. Του είπε και έφτιαξε το μαξιλάρι της.

Ο Νάσος σαν καλό παιδί που είναι, την υπάκουσε και άπλωσε τα πόδια του, που έβγαιναν έξω από το κρεβάτι.

- Κρυώνω σκέπασε με

- Όχι

Τον σκέπασε με το πάπλωμα της.

- Εσύ που θα κοιμηθείς Έλλη; ρώτησε κουκουλιασμενος κάτω από το ζεστό πάπλωμα

- Στο πάτωμα