Somebody To You

13

Ανοιγοκλεισε τα μάτια της χωρίς να πιστεύει όσα άκουσε, παρόλο που της είχε περάσει από τον μυαλό πως ο Νάσος ήταν ερωτευμένος μαζί της.

Το να το ακούει από εκείνον όμως ήταν τελείως διαφορετικό.

Τώρα τι έπρεπε να του πει;

Εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί του;

Δεν το είχε σκεφτεί πολύ είναι η αλήθεια.

Κάτι έπρεπε να απαντήσει και γρήγορα, ενώ παράλληλα έπρεπε να πει την σωστή απάντηση ώστε να μην πληγωθεί κανένας.

- Πες κάτι... Της είπε ο Νάσος ανήσυχος. Το πρόσωπο του έμοιαζε με μικρού παιδιού έτσι όπως την κοιτούσε. Σαν να του πήρε το παιχνίδι και το ζηταει πίσω.

- Δεν.. δεν ξέρω τι να πω... Δηλαδή... Θέλω να το σκεφτώ λίγο πριν απαντήσω. Δεν θέλω να μετανιώσω τίποτα.

Αυτό της φάνηκε αρκετά καλό.

Όχι όμως στον Νάσο.

- Εντάξει. Απάντησε απογοητευμένος. Κατάλαβα.  Θα τα πούμε στο σχολείο Έλλη. Είπε θλιμμένος και ένας μικρός και σιγανός λυγμος ακούστηκε. Κατάφερε να τον κρύψει αμέσως όμως. Καλό βράδυ. Πρόσθεσε και βγήκε από το δωμάτιο.

- Νάσο περίμενε! Του φώναξε η Έλλη και έτρεξε από πίσω του. Εκείνος όμως ήδη είχε φύγει.

Τέλεια τα έκανε όλα σκατα για άλλη μια φορά!

[...]

Είχαν περάσει δύο μέρες και η Έλλη ένιωθε ψυχολογικά σαν ράκος. Είχε κοιμηθεί συνολικά λιγότερο από τρεις ώρες και έκλαιγε κάθε βράδυ από τις τύψεις. Ο Νάσος δεν της μιλούσε πλέον και ήταν σίγουρη πως την είχε μισήσει.

Είχε χάσει τον μοναδικό φίλο που μπορούσε να είναι αυθόρμητη, που είχε αποδεχτεί όλες τις πλευρές της, που δεν φοβόταν να μιλήσει ελεύθερα, που την υποστήριζε ακόμα και όταν δεν την γνώριζε, που όταν ήταν δίπλα του ξέφευγε από τους εφιάλτες της για τις πανελλήνιες και το μέλλον της, που ποτέ δεν την πλήγωσε.

Τον πλήγωσε εκείνη όμως.

Υποτίθεται ότι της έδινε χρόνο να σκεφτεί, αλλά μάλλον νόμιζε ότι τον απέρριπτε απευθείας.

Ένιωθε κακός άνθρωπος και οι τύψεις δεν έλεγαν να φύγουν.

Το μυαλό της είχε κολλήσει σε εκείνον και δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα άλλο.

Σήμερα είχε διαγώνισμα ιστορίας και δεν είχε διαβάσει τίποτα. Πρώτη φορά το είχε ξεχάσει.