Somebody To You

3.

Η Έλλη μόλις είχε τελειώσει το τρίωρο στο φροντιστήριο και μαζί με την φίλη της την Γιώτα κατευθυνόταν προς ένα καινούργιο ζαχαροπλαστείο που άνοιξε πριν λίγες μέρες.

Ένιωθε τόσο κουρασμένη που ένα γλυκό ήταν ότι πρέπει για την περίπτωση της.

- Πεθαίνω της πείνας. Τι λες να πάρω; την ρωτά η Γιώτα

- Εγώ θα πάρω κανένα σοκολατένιο κέικ.

- Λες να πάρω το ίδιο; Έχω όρεξη και για παγωτό όμως.

- Παγωτό τον χειμώνα;

- Σιγά δεν θα πάθω τίποτα το έχω κάνει πολλές φορές.

- Πάρε παγωτό πάνω σε κέικ.

- Ρε βάφλα να πάρουμε!

- Α ναι υπάρχει και αυτό!

- Ρε Έλλη γίνεται να ξεχνάς κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από την βάφλα.

- Υπάρχει

- Τι;

- Banofee pancakes

- ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΆΡΟΥΜΕ!

[...]

Εισχώρησαν μέσα στο ζαχαροπλαστείο και αμέσως η γλυκιά ζεστή του κλιματιστικού, αγκάλιασε το κρύο κορμί τους.

Ο χώρος μύριζε ένα άρωμα που η Έλλη δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Ήταν όμως υπέροχο, όπως και η διακόσμηση άλλωστε.

Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με χαρούμενα και φωτεινά χρώματα και μαζί με τα λευκά τραπεζάκια που ήταν σκορπισμένα έκαναν την τέλεια αντίθεση.

- Ποιος θα παραγγείλει;

- Κορόνα ή γράμματα; ρωτά η Έλλη

- Κορόνα

- Γράμματα

Η Έλλη έβγαλε ένα νόμισα και αφότου το πέταξε στον αέρα το έπιασε και το γύρισε.

Γράμματα.

- ΧΑ! Γλίτωσα. Έλα ελίτσα πήγαινε να πεις στην κυριουλα τι θα πάρουμε.

- Θα μου το πληρώσεις αυτό Γιώτα!

- Μα δεν φταίω καν εγώ. Εσένα απλά σε κυνηγάει η κακοτυχία.

- Ναι αυτό το βλέπω! Είπε και άγγιξε το μέτωπο της. Η μελανιά είχε εξαφανιστεί, όμως ακόμη ένιωθε έναν αμυδρό πόνο όταν κουνούσε τα φρύδια της.

- Ακόμη σε πονάει;

- Ελάχιστα. Σιγά δεν έπαθα και εσωτερική αιμορραγία. Θα μου περάσει σε κάνα μήνα.

- Πάω να διαλέξω τραπέζι. Καλή τύχη. Α και μην μου αγχωθεις!

- Τώρα είναι ήδη αργά!