Seren ¦ Gerçek Aile

Altı

Bir kız tanırdım eskiden
hayat berbat, derdi
Loş kalbinde hayal kırıklıkları biriktirirdi
Her filmden, kitaptan bir rol seçerdi
Beğensin diye gelirse ölüm,
makyajsız gezmezdi.

...

Barış'ın yanında duruyordum. Beraber çıkışa doğru yürüyorduk. Anlaşılan diğerleri çoktan çıkmıştı bile.

Barış'ın az önce yaptığı şey kıskançlık mıydı? En azından Eren abim gibi yapamamış, bana inanmıştı. Beni dinlemişti.

Restoranın kapısının önünde duruyordu Kerim Bey'ler. Bizi bekliyor olacaklar ki hepsinin bakışları koridorun ucundaydı. İçeri girince o bakışlar bizi bulmuştu.

Omzumda asılı duran küçük beyaz çantamın kulpunu sıktım hafifçe. Dikkat çekmeyi sevmiyordum. "Sonunda hanımefendi de gelebildi," diyen Erkin'e baktım.

İkizler burcu falan mıydı bu çocuk? Neydi bu dengesizliği? Tamam bana iyi davranmamıştı ama kötü de davranmamıştı. Şimdiyse alaycı bakışları üstümdeydi.

Kenan amcanın ona kızgın bakışlarını attığını gördüm. Kerim Bey ise yere bakıyordu.

Bu adam o kadar hüzünlü duruyordu ki sanki günlerce içindekileri anlatsa bile bitmeyecekti ruhundaki bu hüzün. Bizim geldiğimizi bile farketmemiş gibiydi.

"Hadi çocuklar gidelim." Diyen Kenan amcayla bakışları bana çıktı Kerim Bey'in. Bizi yeni farketmişti.

Ben bir babanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyordum. Kötü bir babayı bırakın, benim hiç babam olmamıştı ki. Ama Kerim Bey'in tam 5 tane oğlu vardı.

Bana samimiyet göstermesini, Kenan amca gibi gülümsemesini istedim. En azından isteyebilirdim öyle değil mi?

Adımlarımız onların arkasından ardı sıra giderken, koluma giren kolla durdum.

Nuray Hanım'dı. Ya da Nuray yenge. Ne demeliydim bilmiyordum ki. Amca demek kolaydı ama yenge çok garip bir kelimeydi.

Bana gülümseyerek konuşmaya başladı. "Bugün böyle bitti ama en yakın zamanda, Kübra ve Yasemin ile dörtlü yapıp bir kızlar günü yapalım."

Kübra sanırım halam olan kadının adıydı. Ama Yasemin kimdi?

"Yasemin kim?" dedim merakıma engel olamayarak.

Kıkırdadı. "Büyük amcanın eşi. Çok tatlı kadındır."

Sonra duraksadı ve arabalara ayrılmak üzereyken kolumdan çıktı. "Sen önce onlarla bir tanış, bak bakalım biz daha neler yapacağız."

İçim sıcacık olmuştu. Annem yaşındaki bir kadının bana böyle samimiyet göstermesi çok nahifdi. Çok sevmiştim bu kadını. O kadar erkeğin arasında ilaç gibiydi resmen.

O kollarını bana sarınca ben de gülümseyerek ona sardım kollarımı.

"Teşekkür ederim..."

Yüreğim titredi.

"...bana iyi davrandığınız için." Hızla geri çekti kollarını. Elleriyle yüzümü sardı ve yanaklarımı yanlara doğru çekiştirmeye başladı.