Benim bedenim şu koca dünyaya sığmamıştı da ben kalplerine sığmak istemiştim.
Seren'in alışması zaman alacaktı. Seren unutmayacak, üstünü kapatacaktı.
Perişahı'nın kızlarına ithafen yazılmıştır.
28/08/23
Yaklaşık on dakikadır gelmelerini bekliyordum. Sürekli saati kontrol ediyor, Eren uyanır diye telaşla ona bakıp duruyordum.
Bedeni yerde yüz üstü yatmaya devam ederken bakışlarım korkuyla ona kayıp kayıp duruyordu. Uyanırsa kızardı. Uyanırsa sinirlenirdi.
Tırnaklarımı ellerime geçirdim ve kapının önündeki tahta çıkıntıya oturdum.
Gözlerim hâlâ Eren ve dışarısı arasında mekik okuyordu. Koyu yeşil ağaçlarda gözlerimi gezdirdim. Önceden kendimi böyle ıssız bir yerde, kedilerimle kitap okurken hayal ederdim. Ya da ailemle piknik yaparken.
Hepsi o kadar tatlı hayallerdi ki artık yıkılmış oldukları gerçeği yüreğimi burktu.
Mavi bir arabanın ağaçların arasındaki yoldan geçip, önüme doğru gelmesi ile heyecanla ayağa kalktım. Gelmişler miydi? Yüzümde hafif bir gülümseme oluşmak üzereyken, kafamın arkasındaki sızı ile yüzümü buruşturdum. Yine de içimdeki heyecan ve hızlı kalbime engel olmamıştı bu acı.
Arabadan inmelerini beklerken, arabanın sadece ön koltuğundan biri indi.
Enes abim. Gözlerimdeki heyecan yerini telaşa bırakırken birkaç adım geri gittim. O da beni görmüş ve anlamayarak kaşlarını çatmıştı. Neden dışarıda olduğunu anlamaya çalışır gibiydi.
Kaçmalıydım. Bana bir şey yapabilirdi, kaçmalıydım. Ama nereye kaçacağımı bilmiyordum. Ağaçların arası karma karışıktı. Çıkış gibi gözüken tek yol Enes abimin geldiği yoldu.
Ağaçların arasına girersem kurda kuşa yem olurdum. Hem... Kerim Bey'ler de beni bulamazdı sonra.
Hah, diye bir ses yükseldi içimden. Kafamın acısı, bedenimdeki ağırlık yüzünden koşmaya üşendiğimden, bahaneydi bunların hepsi. Pes ediyorum diyemiyordum da, bahaneler üretiyordum.
Enes abim çoktan üstüme doğru yürümeye başlamıştı. Bakışlarını yüzümde dolaştırdı ve saçlarıma çıkardı. Muhtemelen turuncu saçlarımın üzerinde kırmızı bir koyuluk olmalıydı.
Hızla yanımdan geçti ve içeri girdi. Eren abim, ya da hâlâ alışamadığım Eren'in bedenini gördü.
"Abi!" deyişini duydum başta. Dudaklarımı ısırarak, kalktığım çıkıntıya geri çöktüm. Kendimi iğrenç ve yorgun hissediyordum.
