LİSE İZİ ( TAMAMLANDI)

MİRAM

13.Bölüm

" kızım senin yaşın başın kaç bu yaşta benden habersiz sevgili yapıyorsun? Hem bunu geçtim dudaktan öpmek ne ya delirtcekmisin sen beni?"

" ama ann-" " sus anne deme bana"
" herşeyi anlattım sana ya" anneme okulun ilk gününden bugüne kadar her detayını anlatmıştım. Siniri birazda olsa geçer demiştim ama yanıldım.

"Odana geç çabuk bugünde yarında odandan çıkmıcaksın duydunmu beni" sinirli bir şekilde bunları söylediğinde itiraz etmek için ağzımı açcağım sırada " itiraz yok. Babanada söylemicem bu konuyu yoksa benden daha çok sinirlenir.
O yüzden söylemememi istiyorsan gözümün önünden kaybol" daha fazla itiraz edersem babama söyler diye odama çekildim. Damlayla Kerim olayını söylememiştim. Damlanında başını yakmak istemedim. Yatağa uzandım. Ne olucak şimdi diye düşünmeye başladım. Bir kaç gün benle konuşmaz. Siniri geçtiği zaman Alperenin nasıl biri olduğundan falan bahsederim. Böylece onaylar Alpereni. Annemin aslında sevgili işine kızmıycağını biliyordum ama bu devirde erkeklere güvenemiyor babam hariç. Korkuyor bana kötü bişe yapmaya kalkarsa diye. O yüzden kızmıştır diye kendimi motive etmeye çalışıyordum.
Yaklaşık bir saat kadar odamda kendimi motive ediyordum. En sonunda yataktan kalkarak kitaplığa doğru ilerledim. Elime okumadığım bir kitabı aldım. Ders çalışma masama geçerek kitabı okumaya başladım. 2 buçuk saattir kitab okuyordum. Son sayfayıda okuduktan sonra göz yaşlarımı
elimle sildim. Kitap 233 sayfaydı.
Kötü bittiği için kitapa küsmüştüm. Kitabı elime alıp kitaplığa doğru ilerleyip yerine koydum. Kitaplığımdaki aile albümümüzü görünce elime aldım. Yatağıma oturup albümün kapağını açtım.
Küçüklük fotoğraflarımdan büyüklüğüme doğru ilerliyordu. 2 yaşıma geldiğimde kardeşim mustafa aramıza katılıyordu. Ordan sonra hep ailecek fotoğraflarımız vardı.

Albümü kapattığımda aklıma bişe gelince tekrar açıp baktım.
Mustafanın bebeklik fotoğrafları doğduktan bir kaç gün sonra çekilen fotoları var. Peki neden benim Bebekliğim doğduktan 1 ay sonra falan değilde 8. ayda çekilmiş?
Bunu düşünürken gidip anneme sorim kafa yormaya ne gerek var diyerek odamdan çıktım. Ben hariç herkes içerde oturuyordu. İçeri adımımı attığımda annem beni fark eder etmez " sana odandan çıkma demedimmi?" " dedin anne ama bişe sorucam sadece bebekliğimle ilgili" dediğimde hemen babama baktı. Babam bişe yok der gibi anneme baktığında bana dönüp "gel sor bakalım" dediğinde koltuğa geçtim.
Albümü açıp ilk önce benim bebeklik fotoğraflarımı gösterdim. Sonra Mustafınınkileri gösterdim.
"Bakın benim fotoğraflarım 8. ayda çekilmiş ama Mustafanın fotoğrafları doğduğu ilk aydan beri
var. Neden?" diye sordum. Annemle babam birbirine baktığında Mustafa söze girerek "evlatlıksındırda ondan" deyip güldü. Babam öksürünce ciddi bişe olduğunu anladım. Annem söze girip "aslında bu konuşmanın geleceğini biliyorduk ama sadece seni daha uygun bir zamana hazırlamayı düşünüyorduk" diyip yutkundu. yüzümde artık ciddi ifade almaya başladı. "Eee" diyerek sözü devam ettirmeye başladım.
"Yıllar önce biz babanla avcıydık. O yüzden ormanda bir kulübede yaşardık..."

"Nasıl ya bana bunu nasıl yaparsınız?" Gözyaşlarım artık durdurulamaz raddeye gelmişti. Ağlamaktan gözlerim kızarmaya başlamıştı.
"Söylicektik kızım sadece senin için doğru zamanı bekliyorduk" dediğinde elini uzatıp elimi tutucağı sırada elimi çekip " ben farketmesem hiç söylemicektiniz demi. Yalan söylemeyin bana! Nefret ediyorum sizden" söylerken ses tonuma dikkat etmiyordum. Avazım çıkana kadar bağırıyordum.
"Kızım lütfen böyle yap-"
"Bana kızım deme baba. Sana da baba dedim dimi pardon sen benim öz babam değilsinki"
"Öz baban olmasamda seni kızım gibi görüyorum lütfen yapma böyle"
"Annem lütfen otur sakinleş lütfen. Bir bardak su getireyim ben sana" deyip mutfağa gitceği sırada
"Getirme bana su falan sizin elinizden hiçbirşey istemiyorum" deyip odama doğru ilerledim. Arkamdan annemle babamda geliyordu.